Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Buty nie do pary


Rekomendowane odpowiedzi

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Skoro przeczytałeś dwa razy, to znak, że wciągnęło... bardzo się cieszę, że tak było.
Refleksje w takich tematach zawsze będą wracać, wystarczy jakiś reportaż, dokument,
czy jeszcze coś innego... wyciągam z otoczenia niektóre obrazki i staram się
zapisać je na kartce...
Miło mi, że zechciałeś się tutaj zatrzymać, dziękuję za wrażenia.
Pozdrawiam... :)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Nasza rzeczywistość smutna lecz prawdziwa, bardzo dobrze to ujęłaś w wierszu, często spotyka się na tych terenach popegeerowskich- i nie tylko tak bardzo dotkniętych bezrobociem w
szczególności dotyczy to regionu warmińsko- mazurskiego.

To oblicze wegetacji
mija znów kolejny dzień,
bełt wystarczy-bez kolacji
beztroski otuli sen.

Pozdrawiam serdecznie:)))

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Witaj Janie, chyba pierwszy raz u mnie, albo zapomniałam wcześniejszą wizytę.
Jeżeli wg Ciebie dobry to obrazek, tylko się uśmiechnąć...
Czy będzie.. za ciosem.. nie potrafię teraz odpowiedzieć.
Miło było gościć, dziękuję bardzo za post.
Pozdrawiam.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


a mnie trudno uwierzyć, że wyjdziemy, wszak zagrzebujemy się głębiej w toto bagno... ani widoków na przyszłosć, po ostatnich podwyżkach jest jeszcze gorzej...
Nato, Oxy, pozdrawiam ciepło
Jagodo, nie zostaje nic innego jak czekać, chciałabym, żebyś nie miała racji...
może jednak nie będzie aż tak źle...
Dziękuję za zajrzenie, również pozdrawiam.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dawidzie, to niekoniecznie o marginesie, aczkolwiek można tak pomyśleć.
Niespłukany kibel, to tylko metafora, na pewno nie najpiękniejsza... chodziło ogólnie o prowincję,
która wymaga pewnego uporządkowania, "zniszczenia", wyeliminowania tego, co ją "zatruwa".
Zalewający kuchnię szloch.. to już wnętrze..jakiegoś mieszkania ale i kobiece, która często
właśnie w kuchni po cichutko roni łzy.
Pomimo Twoich uwag, widzę, że wiersz spodobał się, co bardzo mnie cieszy.
Dziękuję za obecność.!
Również pozdrawiam.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 1 rok później...
  • 2 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...