Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

SPRAWNY INACZEJ...

Kiedyś, z wielką wyrwą w życiu,
Broniłeś jak lew swej wolności...
Chowając wspomnienia w głębokim ukryciu,
Zjadałeś ... resztki ze stołu mądrości...

Wcześniej, czy później trzeba się obudzić,
Ze snu, ... więc wstawaj ... pajacu...
To przebudzenie może Cie ubrudzić,
Jest ... jak poranek na kacu...

Do ludzi stosunek miałeś zbyt tułaczy,
Igrałeś z losem ... TY - sprawny inaczej...
Lecz będziesz wiedział, ile życie znaczy,
Gdy Twą podróż zakończy z pistoletem facet...

Sponiewierany, odepchnięty, przez dobro opluty,
Trafiłeś w końcu na krytyki afisz...
Wskoczyłeś chcąc nie chcąc ... w jej śmierdzące buty,
Choć w życiu nie sadziłeś, że tam trafisz...

Przebudziłeś się, dojrzałeś, skończyłeś zabawę,
Gdy wreszcie wybuchła tej groteski mina...
Wreszcie zdałeś sobie z sensu życia sprawę,
Że jedno się kończy ... a drugie zaczyna...

www.firleston-poezjaamatorska.blogspot.com

Opublikowano

ciesze się Kasiu, że ci się spodobał wierszyk, a facetem ze spluwą się nie przejmuj, to frajer, hehe...
pozdrawiam równie cieplutko i dziekuję za to, że mnie czytasz ... :)
tez chciałbym poczytać Ciebie, napisz coś ... :)

Opublikowano
Sponiewierany, odepchnięty, przez dobro opluty,
Trafiłeś w końcu na krytyki afisz...
Wskoczyłeś chcąc nie chcąc ... w jej śmierdzące buty,
Choć w życiu nie sadziłeś, że tam trafisz...


:(( biedny miś...

wywal żesz te wielokropki!!!!!!!!
:D
Opublikowano

Marta, uczę się je wywalać, serio,
ale tak jakoś same się wciskają, tak z czapki, rozumiesz :)))
ale postaram się, obiecuję...:)
pozdrawiam cieplutko , słodka (upsss) kwaśna recenzentko:)))

Opublikowano

rannnyyyyyyyyy, co ja z ta Martą, Magda - wiellllkie sorry, ogromniaste, ale gamoń ze mnie, jakoś ta Marta mi utkwiła...:)
ale to do Ciebie piszę, Ty wiesz... prawda?
pozdrawiam...:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Annna2 Twój wiersz jest jak spacer po impresjonistycznym obrazie - pełen światła, koloru, ruchu. Chcesz znaleźć kogoś w pięknie świata, jakby natura mogła stać się szyfrem, kodem prowadzącym do utraconej obecności. Urzeka mnie bogactwo obrazów: "ptasi witraż", "reliefu rzęs sosny kantaty", "sznur chmur jak białe pieluchy". Jakby nadmiar piękna miał zagłuszyć ból, a przecież ból ten wciąż przebija w pytaniu - "Czy wietrzny pielgrzym to zrozumie?" Piękna jest ta melancholijna końcówka - "niwa bezkresna lnem szyć nie umie". Jest w tym pogodzenie - że nawet natura, tak hojna w pięknie, nie może zszyć tego, co rozdarła strata. Piękny!
    • @Migrena Druzgocący wiersz - głos porzuconego zwierzęcia, psa. Wersy takie jak -"Byłem wierny - pachniałem twoimi rękami", "znałem każdy cień twojego głosu", "nie wołasz mnie już po imieniu" są pełne bezwarunkowej miłości i lojalności, która zderza się z niezrozumiałym okrucieństwem porzucenia. Tytułowe "Nie wiem, dlaczego" staje się krzykiem niewinności wobec zdrady. Piękne obrazy i metafory, nawet drut "zasyczał". "A we mnie rosła cisza - jak w drzewie, które uczy się oddychać w ciemności". - To przejmujący obraz powolnego umierania, rezygnacji i wtapiania się w obojętną naturę. Twój wiersz jest bolesną emocją ubraną w precyzyjne obrazy. Ostatnie wersy łamią serce. Piękny ale boli.
    • @viola arvensis Spodobało się. Poważniej. Smutniej. Dosadniej. Mniej landrynkowo. I też ekstra :) Choć u Ciebie i to jest chyba największa miara Twoich wierszy występuje niekiedy ta przepiękna lekkość słowa jakby taka wypracowana, bo pracowałaś nad tym, łatwość pisania wierszy :) Nie jestem już pewien czy to wzajemne chwalenie się na forum jest aż tak potrzebne, niezbędne, wzrastające ale Ciebie akurat naprawdę mam za Poetkę :)
    • @huzarc Bardzo dziękuję.
    • @infelia Takie wyzwiska się długo pamięta.  Ale żeby tak samemu do siebie?  Też tak miewam, wtedy mówię do siebie po nazwisku, wiesz, żeby doprowadzić się do względnego porządku. Zostało mi to z dziecięcych czasów. Jak nauczyciel mówił do mnie po imieniu - wiedziałam, że mnie lubi  - jak po nazwisku - o, chyba będzie gorzej. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...