Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Drogi Solenizancie :)

Życzę Ci zdrowia, wytrwałości i wielkiej nagrody za to, że tak bezinteresownie i obficie pozwalasz nam czerpać z wnętrza w drodze do poznania tajemnicy życia, zawsze pełen niewymownej radości i zrozumienia... 186 lat to zdecydowanie za krótko - zostań na dłużej!!


Jackowi Sojanowi

www.youtube.com/watch?v=3kR3okP-fS4

Opublikowano

:)))!
dziękuję za pamięć!
lubię takie niespodzianki -

serdeczności Dorotko!
:))!

- co do lat, moje życzenia na ten temat teraz zaczynają się od dwójki, a więc 286!
w miarę jedzenia rośnie apetyt!
a czy jest coś smaczniejszego od życia?
:))
J.S

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Stefanie - mordo Ty moja! :)) Jak ty mnie dobrze rozumiesz - mnie może wszystkiego braknąć, nawet powietrza - byleby szklanka napełniona była cudem Kany Galilejskiej!
:)!
Sto lat razy cztery - Przyjacielu!
:))
Jacek
Opublikowano

Jacku!
Wszyscy wiemy, żeś zasłużył na Nobla.
Tylko ta mafia, kołtun i tumor...
Przyjmij zatem buziaczki (wiem, że nie wypada na forum, ale czego dla Ciebie?...)

Pozdrawiam - sześćdziesięciolatka (o niemal) z duszą nastoletnią!
------

PS. Pani Doroto, proszę nie zapomnieć zapodać kolejnej daty, może być nawet Pani - wszyscy tu aż przebierają nóżkami, żeby się wysłowić!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Miło, że właśnie Pan tu zajrzał :)
Temat wątku jak i samo założenie nie są obliczone na ilość wpisów, acz dopuszczają taką możliwość. Sam pomysł zrodził się z ludzkiej potrzeby uczynienia Poecie niespodzianki i jednocześnie jest skorzystaniem z okazji, by publicznie napisać kilka słów uznania i tym samym uświetnić okoliczność. Stanowimy tu jakąś społeczność, wspieramy się i spieramy – czy lepiej abyśmy wyłącznie się spierali? Od tego można wyblaknąć :)!

Słowa uznania są zdecydowanie treściwsze aniżeli kłótnie, które niestety zajmują tu dużo miejsca.

Serdecznie pozdrawiam :)

ps. własnej daty nie „zapodam” przez wzgląd na znikomy dorobek z dziedziny tegoż forum.
:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Tectosmith ja tylko zabrałem głos w kwestii religijnej, jestem wierzący i nie wstydzę się tego wstyd mi tylko za portalowych agnostyków i ateistów, którzy nie szanują uczuć religijnych innych od siebie tak,że nie jest to wykłócanie a poza tym to ty wywołałeś ,,temat,,, pierwszy
    • @Alicja_Wysocka ... słowo w szkatułce schowałam gdy przyjdzie zimno będę wyjmowała wiele ciepła mi dało pewnie więcej zostało  ... Pozdrawiam serdecznie  Miłego popołudnia 
    • @Alicja_Wysocka Rozumię. To nie jakaś dyrektywa ,miałem na myśli, że ludzie nie radzą sobie z wolną wolą. Wojny, kradzieże,napady... Gdy się ją częściowo zabiera.  Brzydki przykład, w reżimach ludzie... Tak to widzę, każdy może inaczej, tym lepiej dla wiersza.   Pozdrawiam serdecznie  Miłego popołudnia   
    • Zobaczę dziś piękno, Bo Ciebie zobaczę. Zobaczę na pewno, Zobaczę — i zapłaczę.   A Ty zapłaczesz ze mną, Zapłaczesz, gdy zobaczę, Ile warte jest piękno, Ile warte to, co zobaczę.   Ile warte jest w sobie, Bo warte — co uparte. I wzrokiem będę w Tobie, I wzrokiem brnął w zaparte.   Dziś zobaczę piękno, Na oścież otwarte, Przede mną, nade mną, Z ciemności wydarte.   Kiedy będziesz ze mną...            
    • @Berenika97 trochę pozmieniałam i napisałam ciąg dalszy, nie wiem czy mogę przekleić na górę:    pryzmat    liście spadały wolno jakby czas w parku się rozciągnął on siedział na ławce bliżej światła ona trochę dalej w półcieniu jej cień przeskakiwał między drzewami jego cień starał się go złapać ich słowa były tylko echem tak jakby park powtarzał je sam dotknęła cienia jego dłoni uśmiech który odwzajemnił był tylko blaskiem odbitym od mokrych liści wyszli z parku na zimną poświatę sklepowych witryn liście zostały za nimi jak stłumione wspomnienia rozmów których nikt już nie chciał kontynuować pozostawali obok siebie ale ich kroki należały do dwóch różnych światów ona poprawiała szalik on zerkał w ekran telefonu na skrzyżowaniu wybrali inne drogi ich cienie przecięły się na moment pod latarnią rozproszone w ciepłym świetle po czym każde ruszyło w swoją stronę i tylko przez sekundę wydawało się że jeszcze idą razem
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...