Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Ułożony w wersy zapis banałów (delikatnie mówiąc)

WiJa
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Konrad_O.

Konrad_O.

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie rozumiem. Skoro nie rozumiem, wiersza nie widzę.
Pozdrawiam
Przecież nie jesteś półgłówkiem, ani ćwierćinteligentem, no to jak możesz nie rozumieć tego, co mogą zrozumieć już starszaki w przedszkolu. Bo ja rozumiem, że może Ci się coś nie podobać, ale po co dorabiać ideologię o własnej ślepocie. A poza tym to jesteś zdecydowanie lepszym poetą niż krytykiem. I ciekawe jest tylko to, co komu chcesz udowodnić popisując się (podkładając, bądź unosząc się) pod moim wierszem. Pozdrawiam.

Ależ nie unoszę się :) Po prostu nie rozumiem tego tekstu :) A jeżeli go nie rozumiem (nie potrafię zlepić w jedną całość i wyczytać sensu) to nie widzę poezji :) Może jestem półgłówkiem, a inteligentem wcale, przez co moja krytyka jest marna. Nie wiem ty to oceniasz. A ja oceniam twój tekst i przykro mi ale nie widzę tutaj wiersza. ktoś inny widzi w tych słowach coś więcej, ja niestety nie. Pozdrawiam ciepło
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
WiJa

WiJa

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Konrad O.
Jesteś uparty jak ja i parę jeszcze osób. Tylko (trzeba wiedzieć), że dla niektórych upór jest sprawą honorową, a dla niektórych (w najlepszym razie) małostkowości ludzkiej. I czasami można, a nawet trzeba bronić wątpliwej, a nawet przegranej sprawy, ale odejść (polec) honorowo. Pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
WiJa

WiJa

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Witaj mój cieniu (przynajmniej ostatnio), którego zawiść i przekora są dla mnie tak oczywiste, że zacznę się martwić, kiedy (co nie daj Boże) zaczniesz mnie chwalić. Pozdrawiam.

nie ma zawiści. jest tylko oczekiwanie na wiersz
Może więc następnym razem znajdziesz w moim wierszu wiersz. W co mi trochę trudno uwierzyć, ale jednak mam taką nadzieję (bo mam wiarę, tyle w kogo, co siebie). Pozdrawiam
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
f.isia

f.isia

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


no i co my tutaj mamy?
ano tą razą, mymamy tutaj swoiste memento :)
w porównaniu z innymi Wijotekstami, które mymieliśmy wcześniej okazję przewijać oczami (z towarzyszącym zwijem vel skrętem kiszek), uderza stosunkowo mała liczba dygresji i dygresji w dygresjach,

zdrówka, :)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • iwonaroma
      Jestem skromny jak cholera

      Przez iwonaroma · Opublikowano

      ;)  
    • andrew
      Sen o życiu

      Przez andrew · Opublikowano

      to nie sen  świat rozpada się na kawałki  fruwające ręce nogi  kawałki dzieci  szarpane przez  zgłodniałe psy  choroby zjadają żywcem  z dziurawych ścian  spoglądają smutne oczy  nie przerażają nikogo wywołują uśmiech  takie obrazki są  codziennością  konsumujemy je tlumnie w TV po kolacji na deser    to zabawy w wojnę  panów polityków  w białych koszulach  nie tylko na Ukrainie i Libanie    a my  my... nas jakby nie było  namaszczamy ich    12.2024  andrew
    • Xbovski
      Płacząca ta wierzba

      Przez Xbovski · Opublikowano

      A wołanie tłumu, gdy trwogi miały swój ton, Ja-przezroczysta, próżna, jak papierowy tron, co wiatr niesie w dal. Miała, straciła, w płaczu nadziei obłed, Bluźni ciernie, róży płatki obłędne, krwią zraniona w duszy.   Urodziwa, lecząca woda, w jej lustrze odbicie czyste, Głosem spłoszyła, na wierzbie z głową wciąż wpatrzoną. Żywicą krwawi, lecz pnie się ku niebu, kwitnie w ciszy, Choć gwiazd nie dotknie, wciąż wyżej rośnie, ponad czas, ponad świat.   Korzenie nieszczęścia, płytkie, lecz silne jak kłącza tej wierzy, Wśród wierzby rozwiewają smutek, jak jej łzy, jak jej śpiew, na szkle rysa Wciąż się pnie, choć łamie ją wiatr, choć z serca wycieka żywica, Nie dotknie gwiazd, lecz w swym wzroście nie ustanie, płacząca ta wierzba.     A cry of the crowd, when dread took its tone, I-transparent, hollow, like a paper throne, Carried by winds to the faraway vale. She had it, she lost it, in hope’s wailing spell, Cursing the thorns, the rose’s bewitched veil, Bloodied in soul, in her anguish frail.   Graceful, healing water, her mirror’s clear gleam, Her voice once startled, on the willow’s dream. Bleeding with resin, yet climbing the skies, Blooming in silence, though stars she won’t prize, She reaches still higher, beyond worlds, beyond time.   Roots of misfortune, shallow yet strong, Entwined like the willow’s mournful song. Her sorrow’s dispersed, as her tears softly chime, A crack in the glass, a fracture in rhyme. Though broken by winds, her heart leaks resin, Yet the weeping willow will rise, ever driven.
    • aff
      Walka

      Przez aff · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      W każdym razie, w wierszach ty To zawsze podmiot liryczny.pzdr  
    • m13m1
      Jestem skromny jak cholera

      Przez m13m1 · Opublikowano

      Jestem taki opiekuńczy i zrozumieć wszystkich mogę cierpliwości mam tak wiele wskażę innym prostą drogę jestem miły i uczynny kocham dzieci i zwierzęta nie brak mi inteligencji kto mnie spotka zapamięta jestem piękny ponad miarę włosy lśnią na mojej głowie zęby białe jak perełki ciała piękna nie wypowiem i tak dziwię się tym ludziom każdy gardzi poniewiera że nie lubią mnie a przecież jestem skromny jak cholera  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...