-
Ostatnio w Warsztacie
-
Moondog 1 357
Nie będziesz mi mówić
Nie będziesz mówić co robić mam
Jak tworzyć i pisać wiersze
Gdzie jego siła ale mój żal
Przelewa się teraz przez ręcęNie będziesz mówić co robić mam
Gdy spadam leciutko jak deszcz
Bo zbłądze pośród sztormów i fal
I krzyk swój znów poślę na żerNie będziesz mówić co robić mam
Edytowane przez Moondog (wyświetl historię edycji)
Choć bunt byłby to bez powodu
To słoną ciszę oraz chłód skał
Ze sobą zabiorę do grobu
2
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 39 odpowiedzi
- 578 wyświetleń
-
- 33 odpowiedzi
- 536 wyświetleń
-
- 30 odpowiedzi
- 489 wyświetleń
-
- 27 odpowiedzi
- 444 wyświetleń
-
- 26 odpowiedzi
- 299 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez viola arvensis · Opublikowano
@tie-break wspaniały klimat wiersza. Powiało jesienną, ciepłą i nostalgiczną poezją. -
Przez Migrena · Opublikowano
@huzarc świetne są Twoje komentarze. rzeczowe i pisane z wnikliwością analityka poetyckiego. za każde słowo - dziękuję !!!! -
Przez viola arvensis · Opublikowano
@Migrena Czasem żałuję, że nie potrafię tak pięknie rozpracowywać/ rozbierać na czynniki pierwsze wierszy jak niektórzy komentujący. Tylko tyle umiem powiedzieć co poczuję i co podyktuje mi serce. I tu mi tak podpowiada, że ten Twój romantyzm i liryka, najczulej dotyka wnętrz i tych miejsc, które nigdy nie doświadczyły czułości. Ty tulisz wierszem, także można się zawiesić i pobujać tudzież zabujać w wierszu :) -
Przez Migrena · Opublikowano
@Berenika97 Bereniko. nie potrafię pisać tak jak Ty wspaniałych komentarzy a Twój wiersz na cudny komentarz zasługuje. na początku takie myślowe skojarzenie - dwa pierwsze wersy tworzą aromatyczny klimat. od razu rzuciły mnie w powieść Jana Gerharda "niecierpliwość". tam dotyczyło to Paryża ale to dla mózgu drugorzędna sprawa. bo ten sam klimat - niesamowite !!! a Twój wiersz - to hipnotyzujący obraz nocnego czuwania, który mistrzowsko personifikuje Insonmię i tętniące życiem Miasto. podziwiam zwłaszcza siłę końcowej metafory - "dziś to ja jestem duchem" - która zamyka wiersz głęboką, poruszającą prawdą o poczuciu wyobcowania. jakie to przeżycie niezwykłe - Twój wiersz tętni poezją - jak galop konia - jak bieg myśli - jak........ pięknie jest Bereniko :) -
Przez tie-break · Opublikowano
Już tu kiedyś byłam, na przecięciu dotknięć i ulic, gdzie słowa mogą tylko zbliżać się wciąż do krawędzi ostrożnie, uparcie. Po własnych śladach przechodzę wszelkie pojęcie. To prawda, że wieczność tak się traci, jak blask wycieka z nieba - - wąską szczeliną zmierzchu w niedokończone ciepło. A jesień wyprowadza na spacer kolejne miasta. Powiedzieć - nie powiedzieć? - - zastanawia się królewna Fiona na podartym plakacie, który wiatr zapomniał zerwać ze ściany domu-widmo. Jesienny dom-widmo -Tie-break, sierpień 2025Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
-
-
Najczęściej komentowane
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się