Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Przyfrunął mały aniołek.
Pokraczny, bez ząbków,
po drodze zgubił skrzydełka.

Z tęsknoty za niebem
popłakuje nocami.
Otwiera szeroko mądre, niebieskie oczka -
nie może się nadziwić nad światem.

Uśmiecha się czasem niepewnie,
nieświadomy tego, że w małych piąstkach
trzyma tyle szczęścia.

Opublikowano

przyjemny tekst, wiele w nim mądrych mysli, jednak bardziej pasuje na prozę niż wiersz. temat aniołów jest trudny, bo bardzo popularny i wałkowany, kiedyś mi się też oberwało za to i dzisiaj wiem, że było w tym dużo racji:) to dobrze że ma Pani swojego małego aniołka i tyle szczęscia w małych piąstkach....
Myślę że możnyaby ten tekst trochę urozmaicić, zrobić z tego prawdziwą poezję, nie koniecznie tą dla dorosłych, wymagających nie wiadomo czego dorosłych, ale dla tych Aniołków, małych, słodkich i takich nam bliskich...


Pozdrawiam

Agnes

Opublikowano

specyficznie i o niewinności dzieci - bardzo ładne ...
by the way - skojarzyło mi się przypadkiem ze zgredkiem po pierwszej zwrotce (ale to tak tylko i nie w ramach komentarza :) 3m się ciepło

Opublikowano

"pod drodze zgubił skrzydełka." - literówka
"nie może się nadziwić nad światem." - raczej "nadziwić się światu"

nadziwić się - zwykle w zwrocie: Nie móc się nadziwić komuś (czemuś) "nie móc przestać się dziwić, nie móc wyjść z podziwu"
Nie mogli się nadziwić jej pracowitości.

Pozdrawiam serdecznie
Janusz Lechicki

Opublikowano

nia ma w nim żadnej świeżej, nowoodkrytej czy też w nowatorski sposób ukazanej myśli...

to oklepane i nadaje sie właśnie dla bratanicy... ale nie na ten dział..... to powinno iść do piasku...

Tera

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Somalija Historia Ziemi i ludzkości jak trzask pioruna. Przez głowę przeleciały mi wszystkie ery, kolejne wymierania, etapy ewolucji ...  I tylko człowiek niezmienny w niszczeniu i zmienny w jego skuteczności. Co dalej? Z historii unicestwienie, z marzeń człowieka patrzenie w gwiazdy, wzrastanie. Bardzo oryginalny wiersz, inspirujący i wywołujący refleksję nie konkretną, ale gdzieś zawieszoną we Wszechświecie.
    • @Alicja_Wysocka Dzięki za wpis:). @Stracony Tak myślę i czuję, a  za miłe słowa dziękuję:). 
    • Bardzo ludzki tekst, historia o tym jak człowiek dla innego człowiek może stać się najważniejszy. O lojalności, o zrozumieniu, bliskości... 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Tu się uśmiecham, nie potrafię się nie uśmiechnąć do Krzysztofa... Pięknie.
    • @Robert Witold Gorzkowski   Dokładnie tak, Robert. Dziękuję Ci za ten przykład - z tą sztuką kubistyczną to w punkt. Widz często widzi tylko efekt końcowy, ale nie dostrzega drogi, która do niego prowadziła - lat ćwiczeń, prób, opanowania klasycznych form.   Picasso, zanim namalował Guernikę, potrafił narysować końską głowę jak z anatomicznego podręcznika  - czyli miał i znał podstawy. Był świadomy. I właśnie dzięki tej świadomości mógł tworzyć rzeczy, które burzyły formę z sensem, nie przypadkiem. Tak samo jest z poezją – zanim coś rozbijemy, warto wiedzieć, co dokładnie rozbijamy. To trochę tak, jak z latarnią morską - nie chodzi o to, żeby przesunąć ją z miejsca, (ona musi być), Warto zrozumieć, jak działa i jak pomaga statkom bezpiecznie przepłynąć. Bez tego światło traci sens. A po co latarnie? Niech wszystko co napisane, będzie poezją   Dzięki Ci za ten głos - dodaje odwagi do dalszego dzielenia się, bo widać, że rozmowa nie idzie w próżnię:)  
    • @Alicja_Wysocka dziękuję Alicjo za wspaniałe słowa. Z pełnym szacunkiem dla Ciebie.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...