Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

I gdym pędzel miał

Rafał Rutowicz
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Rafał Rutowicz

Rafał Rutowicz

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Gdym miał miłości malowany obraz
Z farb błękitu nieba, ciemno bladych nocy
Blasku i światłości płótna bym nie skąpił
Wieszałbym ten obraz nade księżyc z wosku.
Jeno brak mi płótna me skarby przecie słowa
Więc Ci szeptać będę w twe bogate oczy
Zapomnisz córo nocnego nieba, gwiazdo raniona
O chwil gdy stalówkę sączyłem w twym sercu
I gdzież miłości? płonący blask rosy
Staw nad wierzbami, czeszę fala kłosy
Sakwą mi będzie gruboskórna postać poety
cóż Ci dać mogę prócz słowa dennej diety?


(pierwszy raz na stronie Witam wszystkich i pozdrawiam gorąco ;), u góry mały utwór 5 minutowe wypociny podsumowanie dzisiejszego dnia czy wy kobiety musicie być kobietami? )

johanna

johanna

Opublikowano
Opublikowano

Pamiéteaj, ze w sporze biorà udzial minimum dwie osoby,a pozatym chyba wlasnie przyzywasz zawod ,,nie znam odpowiedzi na pytanie dlaczego..moze to kwestia wyborow albo oczekiwan albo po prostu ......

  • 1 miesiąc temu...
miss_focha

miss_focha

Opublikowano
Opublikowano

Joasiu ależ nie znasz jednej oczywistej racji ? ...w sporze zawsze są winne dwie strony ...kobieta i teściowa ...mężczyzna jest zawsze święty ;)))oni nie zadają bólu ...oni są bólem samym w sobie ...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • infelia
      Malowanie

      Przez infelia · Opublikowano

      @Berenika97 Pięknie.
    • Migrena
      Poranek, który Oskarża.

      Przez Migrena · Opublikowano

      Poranek. Ale to nie nowy dzień. Nie początek, to tylko ciało oddane przez ogień, gdy noc skończyła swój rytuał. Słońce wstaje - nie jak zbawienie, ale jak świadek zbrodni. Rozrywa niebo pazurami światła, jakby chciało zajrzeć im pod ich powieki. Oni - jeszcze nadzy, ale już nie dzicy. Leżą w świetle po sobie, jak dwie rzeźby z soli, których dotyk roztapia. Jej ramię - jak lina po burzy, wilgotna, poraniona. Jego biodro - nabrzmiałe od snu, który nie przyniósł zapomnienia. W powietrzu unosi się zapach skóry i spalonego tchu. Cisza już nie milczy. Stoi między nimi jak anioł bez twarzy, i mówi: "Zobacz, co zrobiliście." Ich spojrzenia się mijają - boją się patrzeć w oczy, gdzie noc jeszcze dymi. Ona: czuje sól na ustach, ale nie wie, czy to pot, łzy, czy jego smak. On: chce coś powiedzieć, ale język mu się łamie na suchym gardle. Wciąż słyszą w sobie echo silnika, jakby to ich serca nie mogły zgasnąć. Wciąż czują dreszcz drogi, choć leżą bez ruchu. Dłonie, które w nocy nie znały granic, teraz leżą jak bezpańskie psy, z pyskiem wbitym w ziemię. Światło dnia nie pyta o zgodę. Wnika w ich pory, szuka znaczeń, ale znajduje tylko ślady walki. Nie mówią nic. Bo każde słowo byłoby zbyt lekkie dla tego ciężaru. Ich skóra pamięta, ale oni chcieliby zapomnieć. Nie siebie - ale ten ogień, co pochłonął wszystko i zostawił tylko popiół i imiona. Poranek nie daje ukojenia. Poranek oskarża. I w tej jasności - tak nagłej, tak wściekłej, odkrywają, że to, co było piękne w nocy, rano zostawia rany. Ale też: coś zostało. W zgięciu łokcia, w krwawym półśladzie na udzie, w cichym oddechu, który nie ucieka. Może to właśnie miłość. Nie iskra. Lecz cichy, szary ślad, który wciąż  trwa.    
    • król asfaltu
      z cyklu zdani otwartych

      Przez król asfaltu · Opublikowano

      Dokładnie tak, ciesze się że rozumiecie 
    • Berenika97
      Zew Dzikich Pól

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Simon Tracy Wiele warstw, dużo historycznych odniesień, trudnych dziejów Rzeczpospolitej. Wiersz stawia pytanie - czy duch tamtego magnata-uciekiniera – dumny, waleczny, choć pokonany – jeszcze w nas żyje? Czy potrafimy jeszcze powstać "na dźwięk powstania", czy tylko stoimy jak chochoły, wpatrzeni w relikty przeszłości (róg), bojąc się podjąć ostateczną walkę? Czy szlachcic herbu Jasieńczyk to Twój szczególny wybór?
    • viola arvensis
      Zakochanka dla Janka

      Przez viola arvensis · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka bardzo piękny kawałek, nie znałam, dziękuję.  Mój taki żartobliwy ;) @Leszczym ależ nic nie szkodzi. Jest też prawdopodobieństwo, że mieszka i w Warszawie i w Poznaniu, a jak ma kaprys to może i w Londynie. Celebryci tak mają ;)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...