miss_focha

już ;)dziękuję :)

Dziękuję takie jest przesłanie :))) bardzo mi pomagają wasze komentarze :) dziękuję za wszystkie serdecznie :))

zgadzam się z tym :)) pozdrawiam i do poczytania :)

dziękuję :))to mój pierwszy plus :))

dziś już bez emocji i z pokorą... widzę ... złość nie jest dobrym doradcą ... serdecznie dziękuję za komentarz który jest mi bardzo pomocny ...

dziękuję za komentarze ... może i racja ale czy bez znaków przystankowych będzie zrozumiała treść ?jak zauważyłam niektórzy tu mają z tym problem ...oczywiście takie znaki jak- ;))(puszczanie oczka ) faktycznie nie są tu potrzebne ... wszystkie komentarze przyjmuję z pokorą ...większości nie dorastam do pięt ... pisanie nie jest dla mnie tylko zapychaczem czasu , a wyciszeniem się , uspokojeniem emocji ... większą przyjemność sprawia mi czytanie was :))dziękuję za waszą poezję :))))

A gdzie tu miejsce na miłość ? to nie miłość a współuzależnienie ...a mówią że "facet czasem musi" a po kątach obsmarują ...użalą się nad kobietą(tak by tego nie widziała ) ...ale nie w twarz- bo przecież sama sobie winna - po co z nim siedzi ...po co ? - bo uzależniona od niego , ze strachu , przecież to ojciec w końcu, nie da rady sama , kiedyś był inny ...kiedyś go kochałam ...itp ...itd ... - wymówki żeby skazywać siebie i dziecko bo być może na to "zasłużyła"? ... bardzo ważny temat - to fakt ... udźwignięty ? - też fakt z tym że widziany inaczej , z za kotary ... wiersz piękny - realistyczny... tyle że jak to już nazwałam z za kotary ...

kolejna magiczna chwila .... tak nazywam Twoje wiersze - Magiczne chwile ... jeszcze raz dziękuję za to że je piszesz :)

nie czyta się poezji właśnie po to żeby oderwać się od normalności ? a moment ukazany w wierszu nie powinien być magiczny ? normalność i konkretność mamy na co dzień , poezja jest po to żeby każdy mógł ją odebrać po swojemu ... Do Krafta - przepiękne wiersze piszesz a każda chwila w nich ukazana ma swoją niepowtarzalną magię :)))) pewnie zaczarowaną przez "gospodynię księżycowej magii " dziękuję za to co piszesz :)

płynę na skrzydłach wspomnień, do lat beztroski i zabawy... jak fajnie jest się wybrać na takie wyprawy... o ! fotka wstydliwa... cała w czekoladowym kremie , w sukieneczce z mgiełki , wcinam torcik to znów drzemię ... za chwilkę już taka duża ! bujam się na huśtawce, obok była kałuża ... a ja w białych rajtuzach ... nocnik też uwieczniony i głowa w nieładzie ... jaki ładny bobasek, a tak nieładnie płacze ... dzisiejsze zdjęcia są inne... dziś na każdym jestem formą ... ja wole tamte dziecinne , gdzie scena jest wspomnień mową ...

chciałam żeby było umarła owinięta lękiem , ożyję ....itd ...(brak przecinka ) chodzi o codzienność ...strach przed nocą i radość z przebudzenia kolejnego dnia ... ale ta sugestia mi się podoba :)))dziękuję za komentarz ...

z budzącym się światem odżywam by znów wyczekiwać czarnej damy co w cekinowej sukni złotym sierpem gasi płomienny blask przeszłości ... moje zmęczone ciało owinięte lękiem powoli umiera by z przyszłości blaskiem odrodzić się ...ubrać optymistyczną minę i przemijać wyczekując powrotu czarnej damy ... przyjdzie ...powróci ...złotym sierpem zgasi dzień a ja znów umarła owinięta lękiem ożyję wraz z kolejnym brzaskiem ....

genialne :)

przyjacielski ton zbudził z koszmarnego snu wypłakane oczy wyprały wspomnienia a spokój emocje uczesał ... samotność żartuje oczy zakrywa w ciemności się śmieje w zapomnienia mgle przyjaciół ukrywa , odbiera jasność myśleniu ... wyobraźnia scenariusz na czarno maluje spisku uporczywe wątki wczytując przysłania ufności troskliwą opiekę niedowiarstwu natrętnie wtórując ... a serce cóż ufa i kocha spokojnie czekając na wieści najnowsze gdy głos rozsądku poda swą dłoń w zapomnienie odchodzą źli goście ... ... ten "ton", to najnowszych wieści dzwon radośnie odgania złowieszczych ...

Bajka o wiosennym ogrodzie ... uśmiechnął się do mnie przebiśnieg delikatnością dzwoneczka białego i krokus wesoły staną u boku jego słoneczko jaśniej świeciło i więcej promieni rozdało na trawnik zielony o świcie stokrotek grono przysiadło fiołek sąsiadem chce zostać aromat mile roztacza kwiatek dźwięcznie pochyla serduszko radością ozłaca tulipany przez małego fiołka żółkną i czerwienią z zazdrości bo maleńki on i delikatny a daje tyle wonności lilia samotnie stojąca koronę cesarską przywdziała pewna swego aktorstwa nos do góry zadarła i zobaczyła niestety na tle nieba lazuru magnolię co w słońcu brodzącą niczym jezioro łabędzie i sfruną nagle łabędzie na zielony dywan trawy a stokrotek uśmiechy jak były tak świecą z pośród źdźbeł trawy i jabłoń kwiecie zrzuciła niczym śniegu zamiecią muzyka grajków zawiniła brzęcząc przy pracy zawzięcie do tej muzyki zaśpiewał pewien ptak czarno ubrany przywdziawszy czerwone kalosze i dziób na czerwono malowany wtem fioletowość powoju i białość i różowość ścianę ukwieca przepięknie do pieśni listkami zawodząc i nagle ona wiosenna całości ukwiecona całymi gronami pachnąca róża ogrodowa pnąca i cały festiwal kolorów cała gama barwników jak jeden pejzaż malarza zaczarowałeś świat alchemiku ...

Sikorka mi powiedziała że nie długo już zawita swoją woń fiołków roztoczy bzów pachnących na krzaki poukłada i całą paletę malarza roztoczy co barwy w tęczy układa a zacznie się uśmiechać przebiśniegami i szafranami słoneczka nieśmiałymi chichotami :)))

Dziękuję :)))

zdawało by się to łatwo opowiedzieć ... ale czy można to wiedzieć jak to jest kochać ,jak inne serce nie kochało ? czy słowa oddadzą to co się w sercu działo ? to jak ktoś potrzebny jest niczym tlen do oddechu... czy jak tęsknota przygniata i ta przestrzeń jak w echu ... że już nic nie cieszy , nic nie bawi , nic dnia nie rozpromieni jak jego słowa nie usłyszę na dnia przebudzenie . dzień nie ważny - ważne cierpienie ... miłość to takich uczuć wór jak dotyk snu, jak serca ból jak ciepło ogniska w chłodną noc na polanie , przy którym grzejesz zmarznięte dłonie ... jak wody chłód w upalny dzień, co obmywa ze stóp zmęczonych twych kurz ... a wietrzyk przyjemnie świeżości powietrzu dodaje ... Miłość jest jak Wiosna... tak wiosna, co nastanie niebawem bzem pachnąca i fiołkami skromnymi przy uśmiechu stokrotek na zielonym trawniku , a malarzem co świat ozdabia , jest most szczęścia, pryzmatu plejada co obłokami koloru niebu dodaje ... Miłość to jest całej duszy ogrom krzyku !!!!! i każda jest inna, każda prawdziwa a Twoja ważniejsza ,choć by się tylko śniła ... bo twoja ...

he he he ...no tak ...ale przez niespełna 40 lat nazbierało się trochę do napisania he he he a poza tym życie ma wiele wątków ... i ten wiersz ma to oddać ... Dziękuję serdecznie za komentarz :)

Opowiem wam o zakątku co łąką się ścieli uśmiechy czerwone jak maki lipcowe ukwiecone wspomnienia zakwitły wiosennie a bajkę piszą marzenia czarny kruk tam zamieszkał i mieszka do dziś choć minęło już chyba ćwierćwiecze lecz nie trwóżcie się bo, to przyjazny ptak skrzydłem przygarnia w kłopocie przychodził tu gość , jeden jegomość co chciał zostać na zawsze , na wieczność lecz to nie jego gra , nie ta zabawa pozostały po nim wspomnienia tych wspomnień mam trzy , jak róże jak skry jak serce wyryte na korze to moje iskierki , moje perełki moja królewna i dwaj królowie zamieszkał tu ktoś , co gości tu wciąż lecz duchem na własne życzenie nie ma już go , ale tu on i jego kont choć czas pogonił szalenie dziś szansę mam , znów w szczęście gram i serce oddaję innemu co zrobi z nim waść , zaufać mu zaś ? zaufam bo nadzieja i wiara w istnieniu już wiesz przyjacielu , czytelniku jeden z wielu zakątek wiosenny istnieje , a jego podstawą uczucia kobiece i takt w który serce bije dziś serce wybija minuty szczęśliwe dziś kocham szaleńczo i jawnie dziś tęsknię ogromnie i marzę o nim w którego ramionach rozkosznych utonę ...

czasem stojąc na środku pokoju, zastanawiam się -co chciałam ? czego ja szukam? , co powiedzieć miałam? ... czasem idąc po coś zapominam w trakcie , po co szłam? , po grzebień może ? a może po kapcie ? czytając książkę wracam na poprzednią stronę , bo wątek się gubi , czytanie stracone ... czasem po głowie się drapie , co ze mną jest ? dlaczego ja nie wszystko łapię ? czy mój rozum zjadł jakiś bies ? i po krótkim namyśle doszłam do sedna sprawy ! dlaczego mój umysł zrobił się niemrawy .... głowę zaplątam chwastami , drobnymi niepotrzebnymi sprawami ... roztargnienie bierze górę , na czoło nakładam chmurę, drobiazgowość mnie przerasta , muszę skończyć z tym !!! i basta !!!!

Magdalena Blu to fakt z tym że to zdanie księdza Tischnera :) a te niezgrabne strofki są moje , więc wyrażają moje odczucia i moje zdanie :)

tak ...pisanie do siebie ...to dobre określenie ... wszak amatorka ze mnie :)))dziękuję Johny za komentarz :)

prawda jest tylko jedna tak łatwo to stwierdzić kiedy wie się na pewno co gdzie się dowiedzieć nieraz prawda zada komuś ranę w serce ale to nie rada brnąć w fałszywą wiedzę często prawda i szczerość są dzisiaj nie w cenie ale delikatność to moje marzenie żeby sprawy sporne w ukryciu zostawić nie wywlekać na wierzch brudnych komentarzy ... czasem inaczej nie można czasem emocje przeważą ale spontaniczność nie jest tu doradcą biorąc suma summarum słów prawda szczerość jednak wychodzi na wierzch to co jest w istocie i nieprawda zawsze zostanie w kłopocie ...

tak wiele wróżb tak zabawa wre a ja tylko marzę aż któraś spełni się przez dziurkę od klucza wosku polałam i ciebie w swej wróżbie wyczarowałam i buty do progu już poukładane a mój wyszedł pierwszy wszystko poskładane i gałązkę wiśniową już w wazoniku moczę na wigilię przypomnę wróżby andrzejkowe i wszystko w snach zamykam i marzeniach moich a rogal srebrzysty już w miejscu nie stoi :)))) ..................................................................... Wszystkim życzę spełnienia wszystkich dobrych wróżb andrzejkowych :))) a te nie dobre niech ulecą w zapomnienie :)))