Pierwsza gwiazdka

[Antoni Slawbicki]

a kiedy pierwszą gwiazdkę zobaczysz
tę szparkę w słomianym niebie
ten znak że z góry ktoś patrzy
i oczko puszcza do ciebie

więc wzrok unosisz wysoko
jak dziecko tęsknisz za czymś
i pragniesz, pragniesz tak bardzo

a białe płatki sypane z nieba
spadają na nos oraz dłonie
choć chłodne nie chłodzą
w tę noc grudniową

i jeszcze tylko dzwonki z oddali
i jeszcze tylko pasterz

[złamane skrzydło]

ładnie się zaczyna i kończy, ale gubisz rytm, jak kroki po śniegu,
a może tak ma być/
macham grudniowo, snieżnie:)))

[Janusz_Ork]

Antoni, mnie również dobrze się czytało. Uwielbiam zimę, święta i ten tekst wywołuje ze mnie tę resztkę dziecka, jaka jeszcze została. Skrzydlata ma rację, poprawienie rytmu dałoby wierszowi zasłużony szlif. Pozdrawiam. J.