Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

herbata z miodem i plastrem cytryny
pijam taką coraz częściej zbliżając się
do walki z ciemnicą buntem i żalem
do tej wojny potrzebny jest kwiat
kobieta która rosiczką nazwie swoją duszę
i ja siebie nazywam stale planktonem
na każdą okazję i bez zapowiedzi gotowy
do przełykania i trawienia

w gardle zatrzymuje się czas po zmroku
puls miasta przechodzi stale śmierć kliniczną
zagęszcza krew do miodu momentami
chęć do życia zatrzymuje łzy na policzkach

pajęczyną zachodu słońca zarastam
z coraz twardszą skórą nazajutrz coraz
bardziej odporną na ostrze Piłata

herbatą z miodem i plastrem cytryny wyparzam
coraz więcej robaków w jabłku Adama
kanały po błędach to nic innego jak larwy motyla
które stale uczą się godnego przeobrażenia
z lepkiego kokonu

Opublikowano

Ciekawy wiersz, filozoficzny. O przemianach, dojrzewaniu, dorastaniu do czegoś nieokreślonego - zapewne po prostu do śmierci, bo to do niej zmierzamy i dorastamy przez całe życie. Czy rzeczywiście jest wykluciem się motyla z larwy? ja też chciałabym w to wierzyć... Może? Choć tak naprawdę to dla nas żadna różnica. Jesteśmy, dopóki jesteśmy ludźmi, a potem już nas nie będzie, bez względu na to, co będzie potem. ;-)
Podoba mi się wiersz.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




racja / cały czas dojrzewamy nie wiedząc do końca do czego / próbujemy sobie odpowiadać na pytania stale kołacząc w niedopowiedzeniach i rozczarowaniach ale trzeba szukać promieni no trzeba szukać jajecznicy słońca i żywić się ją jak najczęściej /

dzięki /

t
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


podoba mi się twoje wypatroszenie się z emocji w strofie pierwszej
a najlepsze jest to - w gardle zatrzymuje się czas po zmroku
puls miasta przechodzi stale śmierć kliniczną

dalej uchodzi powietrze z wiersza
no, może jeszcze ten wers kupię - coraz więcej robaków w jabłku Adama
ale rozpływają się słowa i szukane na siłę zwroty nie tworzą chemii
wiersz może być wielokrotnego tylko co z niego wynika po za błądzeniem peela we wszechświecie
r
Opublikowano

poczytałam Tomaszu, kobieta inna niż "wszystkie"?
tak sobie czytam tą ową " rosiczkę" , chociaż ta
roślina muchy zjada(: znaczy się mięsożerna.
Śmierć kliniczna- te wszystkie mocne zwroty, że
tak ujmę, jawią się wielością barw, indywidualności
i osobowości, J.serdecznie

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


podoba mi się twoje wypatroszenie się z emocji w strofie pierwszej
a najlepsze jest to - w gardle zatrzymuje się czas po zmroku
puls miasta przechodzi stale śmierć kliniczną

dalej uchodzi powietrze z wiersza
no, może jeszcze ten wers kupię - coraz więcej robaków w jabłku Adama
ale rozpływają się słowa i szukane na siłę zwroty nie tworzą chemii
wiersz może być wielokrotnego tylko co z niego wynika po za błądzeniem peela we wszechświecie
r


czasami warto pobłądzić kilka razy kilkakrotnie w tym samym wierszu aby może doszukać się czegoś poza błądzeniem we wszechświecie / zależy jak komu na oku i w myślach leży / dzięki jednak za wychwycenie i kupienie czegoś szczególnie za czytanie /

t
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




dzięki za wnikliwość swoistą w tekst / za obecność /

t
Zapraszam czasem jeszcze do siebie na poczytanie
jeśli chęć i czas itd., sam wiesz...J.prosze
Opublikowano

w gardle zatrzymuje się czas po zmroku
puls miasta przechodzi stale śmierć kliniczną ...

Najświetniejszy fragment w tym wierszu , który ogólnie jest niezły , ale ... trochę za dużo w nim miodu ... jak np . " kobieta która rosiczką nazwie swoją duszę " Ble !

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97 Wygodny samochód i nie w korkach to i jedzie się wygodnie :) Wygodna muzyka to i słucha się przyjemnie. Leżaczek jak się patrzy pod drzewkiem to i odpoczywa się lepiej :) Można by mnożyć te aspekty w nieskończoność. A skoro są to postuluję wpisanie tego w konstytucję. Bo wtedy jak coś będzie absolutnie jawnie temu zaprzeczało będzie z nią niezgodne czyli eliminowane z rynku. Nawet coś w rodzaju absolutnie zaprzeczającej tym wartościom pracy, bo i w pracy komfort jest potrzebny. 
    • @Berenika97 Świat nie lubi tej koncepcji, bo co ona zakłada? Ano zakłada że choroba niekoniecznie bierze się z niezdrowego życia. Bo zakłada że przestępca jest przestępcą, bo tak wyszło, a nie z uwagi na jego myśli i czyny przestępne. Bo zakłada że święty jest nim, bo tak się ułożyło, a nie z wielkiej potrzeby czynienia dobra. Bo dobry mąż jest dobrym mężem tylko dlatego że natrafił na dobrą żonę, a nie na jakąś cholerę. Ta koncepcja odsuwa nieco sprawstwo więc nie podoba się siłą rzeczy prawnikom, lekarzom, religijnym, politycznym też i wielu innym. Wybór jak każdy wybór może być nieco bardziej świadomy i nieco mniej. Ale dużo w tym racji - na mój ogląd - że to nie do końca tak jest, bo tkwimy od dziecka, od najmniejszego w szeregu różnych okoliczności, które nas warunkują. Wzrastamy w nich, wybory nasze nie są w pełni kontrolowane. Środowisko zewnętrzne ma ogromny na nas wpływ. Predystynacja może to nie jest, ale predykcja. Determinizm może też nie, może to za dużo powiedziane, ale determinizm wyborów już jednak trochę tak. Zresztą to taki spór, bo możemy się pokłócić, wokół tego jak opisujemy świat, a nie wokół tego jaki jest, bo tego nie jesteśmy w stanie przesądzić. Nikt tutaj nie był w stanie przeprowadzić takich badań na szerszą skalę, bo to z gruntu niemożliwe. To tylko może być mniejsza lub większa dysputa o filozoficznym podłożu. Życie jak życie pisze różne scenariusze i już :)) 
    • jak słonecznik obracam twarz za słońcem i karmię się światłem serce w zenicie rzuca krótszy cień
    • Myśli przelewam  Nie na papier   A raczej ekran komputera    Bo każdy tam żyje  I nikt nie umiera    Gdzie prawda  Między oczy dociera    Jak w upalne dni    Gdy blasku słońca  Nie widać końca    Ani dnia ani nocy...
    • @Alicja_Wysocka To liryczna impresja o tęsknocie, bliskości, samotności i pragnieniu kontaktu z czymś ulotnym, niemal nieuchwytnym. Deszcz staje się tu niemal kochankiem, a ławka — miejscem romantycznego spotkania. Wiersz jest bardzo dobry. Intymny, delikatny, obrazowy, z ciekawą personifikacją i subtelną puentą. Jedynym potencjalnym „minusem” może być to, że niektóre obrazy są dosyć klasyczne (całowanie się z deszczem czy dialog z wiatrem to motywy znane), ale zostały przedstawione w świeży i szczery sposób. Dla mnie bomba ;D
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...