Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Ale moja jest tylko polowa.

w takim razie czyja jest druga połowa?
napisałeś haiku w rewersie, też fajne, tylko faktycznie mniej zgrabne, choćby z powodu inwersji.

Pozdrawiam :)
/b
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Ale moja jest tylko polowa.

w takim razie czyja jest druga połowa?
napisałeś haiku w rewersie, też fajne, tylko faktycznie mniej zgrabne, choćby z powodu inwersji.

Pozdrawiam :)
/b

Kursywa to Mistrz Bashō ...
Ja się tylko próbowałem dopasować.
Nie jest mi wygodnie w tej formie.
Może stą ta inwersja.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



w takim razie czyja jest druga połowa?
napisałeś haiku w rewersie, też fajne, tylko faktycznie mniej zgrabne, choćby z powodu inwersji.

Pozdrawiam :)
/b

Kursywa to Mistrz Bashō ...
Ja się tylko próbowałem dopasować.
Nie jest mi wygodnie w tej formie.
Może stąd ta inwersja.

jednak czujesz temat. wróżę powodzenie :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Kursywa to Mistrz Bashō ...
Ja się tylko próbowałem dopasować.
Nie jest mi wygodnie w tej formie.
Może stąd ta inwersja.

jednak czujesz temat. wróżę powodzenie :)

Prawdziwe haiku jest pełne ciszy.
I z ciszy przez ciszę przemawia.
Ja jeszcze tego nie potrafię.
Ale to jest piekny punkt odniesienia.
Idealny punkt odniesienia.
Opublikowano

ja tym bardziej, zawsze mi umyka w słowach idea haiku, chociaż np taki Grochowiak nie przejmował się wcale regułami. Nie przepadam a jego haikowaniem, Twoje wydaje mi się bardziej czyste. co powiesz na haiku fristajl ?
np: h ttp://www.youtube.com/watch?v=1sJrykw6UxA

Pozdrawiam :)

Opublikowano

ale za to haiku i Sojka brzmią całkiem do pary :))

Pietrek ma rację. Oryginalne haiku jest nie do wykonania w polskim języku choćby ze względu na wielosylabiczność polskich słów. Więc? Zawsze musimy iść na jakiś kompromis, albo budujemy skromniejsze struktury, albo zachowujemy mniej więcej jednakowej długości przekaz i wtedy nie mieścimy się w zapisie 17 sylabicznym. Takie pełnowymiarowe haiku stosował właśnie Grochowiak. Podział 5/7/5 też oryginalnie nie jest konieczny, bo przecież pierwotnie tworzył jeden wers. Stąd we fristajlowym haiku mamy i dwuwersy i czterowersy. Weźmy też pod uwagę, że sam Basho stworzył własną odmianę haiku nazywaną refleksyjną. Nie wiem, jak dzisiejsi eksperci odnoszą się do zasad. W sumie ciekawy temat.

Pozdrawiam :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Witaj :-)

Jak na pierwszą próbę, całkiem nieźle.
Moim zdaniem wystarczy trochę kosmetyki (również w gramatyce) i może być śliczne haiku.

W trzecim wersie niezbyt ładnie brzmi inwersja. Lepiej byłoby "kryją się".
Całość wygląda jak jedno zdanie, zakończone wnioskiem Autora.
Czytelnikowi przyszło więc tylko przytaknąć.

A, że najczęściej marudzę pod większością haiku,
to możesz się przejąć moimi uwagami, albo nie.

Pozdrawiam serdecznie,
życząc Ci wiele udanych haiku. Trzymam kciuki,

jasna :-))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Witaj :-)

Jak na pierwszą próbę, całkiem nieźle.
Moim zdaniem wystarczy trochę kosmetyki (również w gramatyce) i może być śliczne haiku.

W trzecim wersie niezbyt ładnie brzmi inwersja. Lepiej byłoby "kryją się".
Całość wygląda jak jedno zdanie, zakończone wnioskiem Autora.
Czytelnikowi przyszło więc tylko przytaknąć.

A, że najczęściej marudzę pod większością haiku,
to możesz się przejąć moimi uwagami, albo nie.

Pozdrawiam serdecznie,
życząc Ci wiele udanych haiku. Trzymam kciuki,

jasna :-))

A gdyby po "słońcem" postawić "średniówkę"?
Jeśli to w ogóle możliwe? A gdyby nie stawiać?
To byłaba przerzutnia do "kryją" i po opisie
stanu, wyartykułowac można czas, w jakim
to się dzieje. Długo - "przez lata". A lata,
które mijają pod słońcem/przed słońcem
są długie jak przestrzeń mierzona prędkością
światła, co od słońca ma swój początek i
może (ale przecież nie musi) zywot swój
zakończyć w szparach na ścianie...
Rano, we mgle, wszystko się zlewa
i nawet mądry mnich nic o tym wszystkim
nie wie. Gdzie mu tam do kosmosu, gdy
drży z zimna i ogień rozpala. Znowu staje się
i ciepło, i światło/jasno.
Ot taka historyjka...
Pozdrawiam
cz.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Grochowiak był głąbem, jeśli chodzi o zasady pisania haiku! Ale nie dlatego, że był głąbem
bo nie potrafiłby napisać haiku lub nie rozumiał jego zasad.
Po prostu nie znał jego reguł, jak my też ich nie znamy:


sad w oknie
w jabłoniach okno
gdzieś pestka


Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Grochowiak był głąbem, jeśli chodzi o zasady pisania haiku! Ale nie dlatego, że był głąbem
bo nie potrafiłby napisać haiku lub nie rozumiał jego zasad.
Po prostu nie znał jego reguł, jak my też ich nie znamy:


sad w oknie
w jabłoniach okno
gdzieś pestka




A jak to się ma do mojego mnicha?
I mojego światła?
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



nie, poprostu nie zauwazasz tego bo na codzien cie to otacza. jest takie haiku:

białe płatki
noc światło latarni
wymyślam chmurę

– Grzegorz Machłaj

kapujesz ? chmury nie widac ale przeczuwasz ze ona gdzies tam jest. skuteczna reklama, plakat, gra komputerowa i haiku to wszystko opiera sie na intuicyjnym stwarzaniu czegos.

pietrek
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



nie, poprostu nie zauwazasz tego bo na codzien cie to otacza. jest takie haiku:

białe płatki
noc światło latarni
wymyślam chmurę

– Grzegorz Machłaj

kapujesz ? chmury nie widac ale przeczuwasz ze ona gdzies tam jest. skuteczna reklama, plakat, gra komputerowa i haiku to wszystko opiera sie na intuicyjnym stwarzaniu czegos.

pietrek

Nie chcę tu dyskutować o różnicy między
poezją a reklamą. Haiku jest poezją.
Reklama nie jest poezją.
Poezja kreuje znaczenia i sensy.
Reklama redukuje je do poziomu potrzeb
elementarnych. I tylko wtedy jest skuteczna.
Pozdr.Cz.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Piękne ciało  Morze wspomnień    Ostatni pocałunek  Chłód jesieni    Jej nagie piersi  Prezent od Boga     
    • @Kwiatuszek ostatnio sypiam na podłodze i tak mi dobrze, kołderka nie to, co koc.
    • Pamiętasz to moje nocne misterium? Wtedy, kiedy płonące świece wzniecały poblask jaskrawy. Skrzydlate momenty na suficie, na płaszczyznach porzuconych rzeczy. Teraz już wiem, że ta moja próba przejścia przez ścianę miała na celu dosięgnąć gwiazdy, kiedy stałem w kącie pokoju, przywierając ustami do zimnego tynku.   Szeptałem. Recytowałem słowa tajemne.   Wtedy. I wtedy…   Za oknami szeleściły liście oschłej topoli, kasztanu… Za oknami otwartymi na przestrzał. W ogromnym przeciągu, co się wspinał z krzykiem po ornamentach tapet..   I byłem blisko zrozumienia. I byłem blisko… Blask olśniewał mnie coraz większy. Ten migoczący blask nieznanej natury.   Wiesz... Nie. Nic nie wiesz.   Bo i co masz wiedzieć? Wtedy, kiedy czekałaś długo na nic. Na dworcu, tuż po odjeździe ostatniego pociągu. Czekałaś na mnie. Wiatr zakręcał i gwizdał. I tak jak teraz tarmosił poluzowanymi blachami parapetów. Zacinały ostre krople deszczu…   Z megafonów płynęły enigmatyczne dźwięki jakiejś nadawanej nie wiadomo skąd transmisji.   To nadaje wciąż sygnał. To wysyła w eter zaszyfrowaną wiadomość, której sensu nie sposób zrozumieć. Wtedy i teraz. Tylko, że wtedy nie przyszło nam to do głowy. Nam? Przecież nie ma nas. I chyba nigdy nie było…   A jeśli byliśmy, to tylko we śnie. Razem, gdzieś trzymając się za ręce. Raz. Jeden, jedyny. Albo i niezliczoną ilość razy.   Wiatr szeleści liśćmi topoli. Teraz, kiedy jest bardzo zimno. Skrzypią konary. A więc to już tak późno? Nocne obrazy jak dym z łęciny płyną…   Nie. To już przecież było poprzednim razem. W innym życiu, w innym wierszu… Bądź w innym...   A teraz?   Co z nami będzie? Jeśli w ogóle cokolwiek było.   Światłość wiekuista przemierza otchłań czasu. Wieczność całą. I wywija się z gałęzi topoli księżycowym sierpem.   I ten szelest skrzydlaty wznieca kurz, ten śpiew słowiczy. Aż wzrusza czarną sadzę w kominie, przysiadając na krawędziach pustych krzeseł jak jakiś zbłąkany kaznodzieja. Jak ten blask na dębowych klepkach podłogi. Na fornirze szafy. Na lakierze...   Na jawie? We śnie? Coś pomiędzy…   Coś jak kształt jakiś spętany cieniem mojej własnej ręki, kiedy się przebudzam, otwierając zlepione maligną oczy, próbując to pochwycić w jakimś nagłym przypływie zadziwienia.   Nie. Nie przebudzam się wcale. Przecież ja nie śpię. Spójrz! Mam otwarte oczy!   I nigdy nie spałem. Podczas gdy ty, śpisz snem twardym jak przydrożny kamień. Omszony...   Jeśli w ogóle tu jesteś. Jeśli w ogóle tu kiedykolwiek byłaś.   Co z nami będzie?   Albowiem pęd ten rozwiewa włosy. Czyni bruzdy w skibach mokrej ziemi.   Widzisz?   Jaskółki wznoszą się do nieba. Wychodzą naprzeciw tej łunie coraz większej.   Jeśli uderzy w nas świetlista rozpacz zapomnienia, czy będziemy jeszcze?   (Włodzimierz Zastawniak, 2025-08-27)        
    • @poezje_krzyczane Dziękuję za pamięć. Tylko tutaj niczego nie ma. Po prawej stronie Twojego postu masz trzy kropki - kliknij tam - następnie w 'usuń' Ja tego nie mogę zrobić, bo to Twój post.
    • Leśmian - Oczy w niebiosach" width="200" data-embed-src="https://www.youtube-nocookie.com/embed/lRCa7uo021U?feature=oembed"> https: //youtu.be/lRCa7uo021U
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...