Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

... Grażynko, Prolongata jest...brak słów. Nie zmieniłbym w nim nic, ani jednej drobinki, tworzy całość tak silnie zamkniętą w sobie, strukturę tak doskonałą, a wersy 10-11, jakbym czytał Baudelaire'a. Jest świetny. pozdrawiam;)

Opublikowano

Jest tu odniesienie do Chrystusa, nawet powiedziałabym, że jest to Chrystus w krzywym zwierciadle, "pozytywny wariat", jak nazywa się obecnie tego typu ludzi. Nie mają oni wspólnego języka ze światem lub może mówią przestarzałymi, "zapleśniałymi" wartościami, których świat już nie rozumie i nie chce.
Jest tutaj bardzo ciekawe odwrócenie słów Biblii:
"niewinnym daruje
wszystkie swoje winy"
Można tu wiele myśli wyczytać. Moją jest ta, że grzech pierworodny, za który wszyscy rzekomo cierpimy i pokutujemy poza Rajem, jest wierutną bzdurą - kto z nas czuje się winny za to, że Ewa z ciekawości ugryzła jabłko wiedzy? I w ogóle co to za wina? I co za Ojciec, który nie pozwolił swoim dzieciom karmić się wiedzą, a za jej nadgryzienie wypędził dzieci ze swojego Domu? Chrystus zaś odpokutował za grzechy ludzi. Skoro tak, to ludzie już są niewinni i Bóg nie musi im niczego darowywać. Może natomiast wybaczyć im swoją własną winę - że stworzył nas na wzór i podobieństwo własne... czyli, że jesteśmy tacy, jakimi nas stworzył.
Bardzo dobry i ciekawy wiersz.
Pozdrawiam serdecznie.

Opublikowano

Grażo, wiersz kojarzy mi się z moim studiowaniem, każdy semestr z prolongatą;)
a kierunków było kilka i ojciec do dziś mi wypomina, że moje studiowanie to nieustające wakacje, ale dopłynąłem do portu;)))
wiersz wielofunkcyjny - do mnie trafił
r

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaprosił mułłę słynnego w Tule hodowca mułów na świeże mule. Uczony nosem swym czułem ocenił: "Mule czuć mułem, a dennych potraw nie jem w ogóle".
    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...