Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Strona z wierszami Boskich Kaloszy


Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Tutaj kolekcjoner swoich ulubionych, wyróżniających się poetów współczesnych - niejaki Jerzy, właściciel strony - umieścił wiersze naszego Boskiego Kalosza vel Marka Sztarbowskiego (obok tak wybitnych osobistości, jak sama Bargielska na przykład):

[url]www.poezja.exe.pl/marek-sztarbowski.html[/url]

Polecam, bo nie wszystkie zamieszczone tu wiersze Kalosza można przeczytać na Poezji.org.

Opublikowano

Dziękuję :-)

I chciałbym dodać, że na na stronie Jerzego jest więcej Orgian, niż się wydaje.
On sam do nas zagląda i czasem coś napisze,
zaś na swojej stronie występuje w dwóch osobach, jak to poeci ;-)

www.poezja.exe.pl/jerzy-jakub-wieczorek.html

i:

www.poezja.exe.pl/fred-goldstein.html

(pod powyższym linkiem znajduje się jeden z moich ulubionych wierszy: "Po obu stronach oka")


Znajdziemy tam też kilka wspaniałych haiku naszej "Jasnej" :

www.poezja.exe.pl/magdalena-banaszkiewicz.html

oraz Grzegorza "Sionka":

www.poezja.exe.pl/grzegorz-sionkowski.html


Są też (szkoda, że tak mało) wiersze Autorki, która pisuje tu czasem jako niejaki "Janko":

www.poezja.exe.pl/halina-markowska-budniak.html



Poza tym inni Autorzy również tu bywali (ale jest też sporo zatwardziałych "Nieszufladowiczan")
pod najrozmaitszymi nickami i być może rozpoznacie niektórych po stylu - odciskach ich palców ;-)
Wielu zdobywało i zdobywa najbardziej prestiżowe nagrody poetyckie w kraju,
toteż warto zaglądać na stronę Jerzego, co sam robię od lat.

Pozdrawiam.

Opublikowano

Faktycznie strona godna podziwu - a wiersze Boskiego są Boskie .
Czytając wiersze tam umieszczane zasługują na pochwały .
Więc nie dziwi mnie że wiele z nich wygrywało poważne konkursy poetyckie .
Czytajmy i uczmy się na czym ta sztuka polega .
A Boskiemu gratuluje z całego serca .

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Pięknie dziękuję za siebie, za Jerzego... nie ręczę ;-)
A na czym polega sztuka, ta czy inna? Myślę, że na dystansie do wszystkiego:


marimba poE

obłoki
któryś w kształcie Jerzego
zapadłe ma boki
zapadłe policzki
a pod nim
miasta
wsie
drogi uliczki
suną suną suną

Bóg obraca palcami Globus
gdzież podział się ten Kraków?
Pekin... Bruksela....
brukselka...
Maków...
a nie ma Krakowa?
Jezus Maria... ukradli!
ale kto?
jestem przecież jedynym Bogiem?
hm... może pomyliłem Planety?
- państwo wybaczą
kolejny Potop
muszę od nowa
wszystko uporządkować

- Jerzy!
- słucham Panie?
- zacznij budować Arkę!
- sam nie dam rady :-(
- to z panem Markiem :-)
weźmiecie na pokład wszystkie
zwierzęta... albo nie
tym razem wystarczy
osioł i sowa
aha zamiast góry Ararat
o nowy Kraków się postaram
tam osiądziecie
i
i miejcie ze sobą
dużo dzieci

- my? jak p. Boże?!
- skąd niby mam wiedzieć?
przecież to wy jesteście
poeci



www.youtube.com/watch?v=jx0llzSntd8
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Pięknie dziękuję za siebie, za Jerzego... nie ręczę ;-)
A na czym polega sztuka, ta czy inna? Myślę, że na dystansie do wszystkiego:


marimba poE

obłoki
któryś w kształcie Jerzego
zapadłe ma boki
zapadłe policzki
a pod nim
miasta
wsie
drogi uliczki
suną suną suną

Bóg obraca palcami Globus
gdzież podział się ten Kraków?
Pekin... Bruksela....
brukselka...
Maków...
a nie ma Krakowa?
Jezus Maria... ukradli!
ale kto?
jestem przecież jedynym Bogiem?
hm... może pomyliłem Planety?
- państwo wybaczą
kolejny Potop
muszę od nowa
wszystko uporządkować

- Jerzy!
- słucham Panie?
- zacznij budować Arkę!
- sam nie dam rady :-(
- to z panem Markiem :-)
weźmiecie na pokład wszystkie
zwierzęta... albo nie
tym razem wystarczy
osioł i sowa
aha zamiast góry Ararat
o nowy Kraków się postaram
tam osiądziecie
i
i miejcie ze sobą
dużo dzieci

- my? jak p. Boże?!
- skąd niby mam wiedzieć?
przecież to wy jesteście
poeci



www.youtube.com/watch?v=jx0llzSntd8

Więc poeci płodzili
dni,
tygodnie,
miesiące,
a Bóg czekał
i czekał.
W końcu krzyknął przed końcem -

choć owoców bez miary
natworzyliście chłopy
dzieci - z tego mizerne.
Weźcie się do roboty.

Według starych przykazań,
milczenie jest złotem.
Jeśli płodzić wam każę,
to na Boga,
nie słowem!!!

Ale skoro inaczej
nie umiecie Panowie...
tu Bóg sapnął zmęczony, podrapał się po głowie
i powiedział:

Ha , trudno,
dwie Arki to za wiele.
A Kraków?
Poetom zostawię...

Niech ich położą pod Wawelem.
:-)))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Fajne :-))
Ale poeta to coś innego niż kobieta i mężczyzna. A co? Dowiesz się z ostatniej strofki
tej mini, za to prawdziwej historii świata:



Adam milczy bo po co miałby mówić,
skoro Ja i tak wszystko wiem najlepiej,
czego by nie wymyślił, głupi będzie -
a przecież nie odczuwa nawet chuci?

I stworzył Bóg ko-bietę z jaja kury
(fakt: chciał zrobić Kogiel Mogiel ale mu
nie wyszedł) i rzekł na migi ciemnemu:
ta ci... dopiero będzie milczeć bzdury!

Śmiał się Adam, jakby nie miał rozumu
(wiadomo: Raj, dobre żarcie i wszystko
na krechę) - podszedł do ko-biety blisko
i zrobił wymowne KUKU NA MUNIU.

Traf chciał, że Bóg stał zaraz za ko-bietą,
albowiem, jak wiadomo, Bóg jest wszędzie
i od tej pory bywa także w błędzie,
bo to z ko-bietą - SAMO - głupio wyszło.

Więc tylko dopiszę, jak chcąc sprawę
uciszyć - Bóg stworzył ludziom słowa.
Sam się ulotnił, za którymś schował...
lecz widzi go! stojąc za Adamem

trzecia płeć - poeta.



www.youtube.com/watch?v=0g-uf81SUko





,
Opublikowano

"Traf chciał, że Bóg stał zaraz za ko-bietą,
albowiem, jak wiadomo, Bóg jest wszędzie
i od tej pory bywa także w błędzie,
bo to z ko-bietą - SAMO - głupio wyszło."




Tak bezczelne stworzenie
-przypiszę niewiedzy.
Mężczyzna - był tylko pierwszym doświadczeniem,
nazwanym Adamem (dzisiaj prototypem).

Wiesz, że wyszło jak wyszło.
Bóg więc stworzył kobitę.
Jabłka same spadały
ze szczęśliwych jabłoni,
a że Adam je zjadał
- to Bóg go przegonił.

Ewa poszła za śladem
niesfornego Adama,
przeczuwając, że zrobi na świecie bałagan.
A poeta – rzecz prosta
jakoś z nudów powstał :)

Opublikowano
Taka prawda


bogu nudno było
myśli: dziecię sobie zrobię
wziął glinianego gluta
i ulepił człeczynę o płci koguta

nudniej mniej się zrobiło
świat przestał być pojedynczy
lecz kogut wyrósł na bysia
znaczy, bogu wyrósł konkurent

zabić syna bóg nie mógł
wyrwał mu tylko żebro
zrobił pstryk brew skrzywił
i szepnął będziesz jego, Ewko

resztę sami dobrze znacie
bóg uczynił z nas stwórców
którzy w pocie czoła robią
z niczego coś małego żywego


być może.., cdn, kto wie.



Za stronkę z wierszami Boskich Kaloszy bardzo dziękuję.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Może i Adam był proto-typem a Ewa to tylko jego upgrade...
Za to trzecie stworzenie okazało się iście diabelsko doskonałe:


rajski owoc

Kiedy spał Adam, Bóg z jego żebra
wskrzesił kobietę. Gdy odszedł drogą
pojawił się Szatan, by z jej śliny
stworzyć Adama Piekło - teściową.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Marku, dużo wody musiało spłynąć do mórz i oceanów byś wreszcie
zagospodarował swój "pokoik" na poezja.exe.pl ;-)

Zapomniałeś wspomnieć o "Orstonie", Twoim Imienniku.

www.poezja.exe.pl/marek-kozubek.html

BTW
Dlaczego nie ukazało się moje, dużo wcześniejsze, info o Marku Sztarbowskim?

Pozdrawiam serdecznie i zapraszam na "łamy"

www.poezja.exe.pl

i do klikania w "lubię to" - tamże. :-)
Opublikowano

Cieszę się, że tyle tu wpisów i że dobrze się bawicie!
Skoro już mowa o Adamie, Ewie, Raju, Szatanie, Stwórcy - to dorzucę i ja coś swojego:

Przypowieść o dojrzewaniu jabłek

- Wszystko wam wolno – rzekł nam Ojciec –
i wszystko jest tu tylko dla was,
całe bogactwo świata;
tutaj bezpiecznie i spokojnie
żyć będzie każda Ewcia, Adaś,
bo zadbał o was Tata.

Bawcie się wiecznie, ale grzecznie,
beztrosko, ludzko i niebosko
w bezmyślność, lekką błogość,
czerpiąc z tej Ziemi miodnej, mlecznej,
pojąc się nieśmiertelną wiosną,
nie dbając o nikogo.

i tylko jest warunek jeden,
drobny w tym wielkim, pięknym świecie,
lecz biada złamać zakaz! –
jak długi i szeroki Eden,
jedna jest jabłoń nie dla dzieci;
strzeże jej wąż mój – Szatan.

Choć najpłodniejsza w mym ogrodzie,
choć kwiaty kuszą wonnie, miękko,
korzyści z niej niewielkie -
twarde i cierpkie jabłka rodzi,
którymi można się struć ciężko:
owoce wiedzy wszelkiej.


Mijały bez zim lata, wiosny,
owoce dojrzewały w sadzie,
wszystko szło z myślą Ojca:
Adam posłusznie niedorosły,
Ewa układna w Boskim ładzie,
choć troszkę… odstająca.

Bo zawsze ją ciekawość pchała
do tych owoców gorzkiej wiedzy,
do krętych węża ścieżek,
prędzej niż Adam dorastała
do buntu, grzechu i potrzeby
podważań i niewierzeń.

A gdy zobaczył Ojciec z boku,
jak nadgryzali tajemnicę
światów, zaświatów, siebie,
zapłakał: Już nie dla was spokój,
myślicie – więc się nie mieścicie
w ochronnym, małym Niebie.

Wyjdźcie z ogrodu w świat prawdziwy
i poznawajcie jego grozę,
jego straszliwe piękno,
rządźcie i twórzcie ten świat dziwny,
tylko nie módlcie się już do mnie –
idziecie w samodzielność.


Więc poszli ludzie w straszną wolność
i w jej zdradliwość, i pokrętność,
zbierając gorzkie plony,
bo bez niej obyć się nie mogą,
choć cierpią, depczą świat i tęsknią
za Rajem utraconym.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @obywatel Głupie może nie, ale trudno nie zgodzić się z tym, że zaaranżowane być może jest, a może napewno...sam nie wiem. Pozdrawiam! :)
    • Mnie proszę nie liczyć. Policzcie sobie nawet psa, kota czy świnkę morską. Ale beze mnie… Że co? Że co się ma wydarzyć? Nie. Nie wydarzy się nic ciekawego tak jak i nie wydarzy się nic na płaskiej i ciągłej linii kardiomonitora podłączonego do sztywnego już nieboszczyka.   I po co ten udawany szloch? Przecież to tylko kawał zimnego mięsa. Za życia kpiarsko-knajpiane docinki, głupoty, a teraz, co? Było minęło. Jedynie, co należy zrobić, to wyłączyć ten nieustanny piskliwy w uszach szum. Ten szum wtłaczanego przez respirator powietrza. Po co płacić wysoki rachunek za prąd? Wyłączyć i już. A jak wyłączyć? Po prostu… Jednym strzałem w skroń.   Dymiący jeszcze rewolwer potoczy się w kąt, gdzieś pod szafę czy regał z książkami. I tyle. Więcej nic… Zabójstwo? Jakie tam zabójstwo. Raczej samobójstwo. Nieistotne z punktu widzenia rozradowanych gówniano-parcianą zabawą mas. Szukać nikt nie będzie. W TV pokazują najnowszy seans telewizji intymnej, najnowszy pokaz mody. Na wybiegu maszerują wieszaki, szczudła i stojaki na kroplówki… Nienaganną aż do wyrzygania rodzinkę upakowaną w najnowszym modelu Infiniti, aby tylko się pokazać: patrzcie na nas! Czy w innym zmotoryzowanym kuble na śmieci. Jadą, diabli wiedzą, gdzie. Może mąż do kochanki a żona do kochanka... I te ich uśmieszki fałszywe, że niby nic. I wszystko jak należy. Jak w podręczniku dla zdewociałych kucht. I leżących na plaży kochanków. Jak Lancaster i Kerr z filmu „Stąd do wieczności”? A gdzie tam. Zwykły ordynarny seks muskularnego kretyna i plastikowej kretynki. I nie ważne, że to plaża Eniwetok. Z zastygłymi śladami nuklearnych testów sprzed lat. Z zasklepionymi otworami w ziemi… Kto o tym teraz pamięta… Jedynie czarno białe stronice starych gazet. Informujące o najnowszych zdobyczach nauki. O nowej bombie kobaltowej hamującej nieskończony rozrost… Kto to pamięta… Spogląda na mnie z wielkiego plakatu uśmiechnięty Ray Charles w czarnych okularach i zębach białych jak śnieg...   A więc mnie już nie liczcie. Idźcie beze mnie. Dokąd.? A dokąd chcecie. Na kolejne pokazy niezrównanych lingwistów i speców od socjologicznych wynurzeń. Na bazgranie kredą po tablicy matematyczno-fizycznych esów-floresów, egipskich hieroglifów dowodzących nowej teorii Wielkiego Wybuchu, którego, jak się okazuje, wcale nie było. A skąd ta śmiała teza? Ano stąd. Kilka dni temu jakiś baran ględził na cały autobus, że był w filharmonii na koncercie z utworami Johanna Straussa. (syna). Ględził do telefonu. A z telefonu odpowiadał mu na głośnomówiącym niejaki Mariusz. I wiedzieliśmy, że dzwonił ktoś do niego z Austrii. I że mówi trochę po niemiecku. I że… - jest bardzo mądry…   Ja wysiadam. Nie. Ja nawet nie wsiadłem do tego statku do gwiazd. Wsiadajcie. Prędzej! Bo już odpala silniki! Ja zostaję na tym padole. Tu mi dobrze. Adieu! Poprzytulam się do tego marynarza z etykiety Tom of Finland. Spogląda na mnie zalotnie, a ja na niego. Pocałuj, kochany. No, pocałuj… Chcesz? No, proszę, weź… - na pamiątkę. Poczuj ten niebiański smak… Inni zdążyli się już przepoczwarzyć w cudowne motyle albo zrzucić z siebie kolejną pajęczą wylinkę. I dalej być… W przytuleniu, w świecidełkach, w gorących uściskach aksamitnego tańca bardzo wielu drżących odnóży… Mnie proszę nie liczyć. Rzekłem.   Przechadzam się po korytarzach pustego domu. Jak ten zdziwaczały książę. Ten dziwoląg w jedwabnych pantalonach, który po wielu latach oczekiwania zszedł niebacznie z zakurzonej półki w lombardzie. Przechadzam się po pokojach pełnych płonących świec. To jest cudowne. To jest niemalże boskie. Aż kapią łzy z oczu okrytych kurzem, pyłem skrą…   Jesteś? Nie. I tam nie. Bo nie. Dobra. Dosyć już tych wygłupów. Nie, to nie. Widzisz? Właśnie dotarłem do mety swojego własnego nieistnienia, w którym moje słowa tak zabawnie brzęczą i stukoczą w otchłani nocy, w tym ogromnie pustym domu. Jak klocki układane przez niedorozwinięte dziecko. Co ono układa? Jakąś wieżę, most, mur… W płomieniach świec migoczące na ścianach cienie. Rozedrgane palce… Za oknem jedynie deszcz…   (Włodzimierz Zastawniak, 2025-11-03)    
    • @m1234wiedzialem, że nie zrozumiesz, szkoda mojego czasu. Dziękuję za niezrozumienie i pozdrawiam fana.   PS Żarcik etymologiczny od AI       Etymologia słowa "fun" nie jest w pełni jasna, ale prawdopodobnie wywodzi się ze średnioangielskiego, gdzie mogło oznaczać "oszukiwanie" lub "żart" (od XVI wieku). Z czasem znaczenie ewoluowało w kierunku "przyjemności" i "rozrywki", które są obecnie głównymi znaczeniami tego słowa.  Początkowe znaczenie: W XVI wieku angielskie słowo "fun" oznaczało "oszukiwanie" lub "żart". Ewolucja znaczenia: W XVIII wieku jego znaczenie ewoluowało w kierunku "przyjemności" i "rozrywki". Inne teorie: Istnieją spekulacje, że słowo "fun" mogło pochodzić od średnioangielskich słów "fonne" (głupiec) i "fonnen" (jeden oszukuje drugiego). 
    • Po drugiej stronie Cienie upadają    Tak jak my  I nasze łzy    Bo w oceanie nieskończoności  Wciąż topimy się    A potem wracamy  Bez śladu obrażeń    I patrzymy w niebo  Wszyscy pochodzimy z gwiazd 
    • na listopad nie liczę a chciałbym się przeliczyć tym razem
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...