Wstęp do elegii

[Adrian_Poraj]

Popatrz jak łatwo przyszło
życie rozmienić na drobne,
taplać się w błocie luksusu w nigthclubach
w rytmie najnowszych przebojów.

Popatrz co pozostanie, kiedy odejdziemy
w miejsce gdzie wiatry losu nie wieją,
sterta uwiędłych listów na biurku,
zdjęcie na ścianie w sypialni.

Lecz gdy pytam, czy zapytają,
o konto w banku, opasłe szafy i limuzynę,
gdy będą rozliczać salda sumienia,
milczysz jak trapista.

[Anna_Para]

Adrianie, ponieważ stosujesz interpunkcję, należy dostawić jeszcze kilka przecinków.
Pozwolę sobie, wybaczysz?

Popatrz, jak łatwo przyszło
życie rozmienić na drobne,
taplać się w błocie luksusu w nigthclubach
w rytmie najnowszych przebojów.

Popatrz, co pozostanie, kiedy odejdziemy
w miejsce, gdzie wiatry losu nie wieją,
sterta uwiędłych listów na biurku,
zdjęcie na ścianie w sypialni.

Lecz gdy pytam, czy zapytają,
o konto w banku, opasłe szafy i limuzynę,
gdy będą rozliczać salda sumienia,
milczysz jak trapista.

[Marek Konarski]

Pieniądze szczęścia nie dają...
Tekst, to tylko porzekadło poukładane w wersy.

[Sylwester_Lasota]

a mnie przekonuje, widzę w nim więcej niż porzekadło.

do poczytania.