sonet i

[adolf_ii]

"Pięta Achillesa"

Furkoczą noce, jakiś mechanizm
rytuał karze obracać koło
choć nikt nie powie, dlaczego, po co
na kształt okręgu jesteśm zdani

przed końcem bata, słońcem, mamy
uciekac ciagle biegiem, napędzać
wielki młyn, mielić, żywić maszynę
i spychać z trasy tych co nie z dzisiaj

by dopiec w końcu do własnych pięt
deptać, zadeptać siebie nawzajem
i wypaść z życia -- lecz byle gdzie!

i tylko czasem jakaś kometa
jakgdyby iskra, tryby się zatrą
chrząka maszyna, ale nie... pęka

[H.Lecter]

Nie wiadomo, czy miał to być egzystencjalny dzwon Zygmunta, czy błazeńska czapka z dzwoneczkami. Na pierwszy rodzaj refleksji - za śmiesznie, na drugi - za poważnie.

[Nessa Isilra]

Nie przekonuje mnie.