Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


ale się uśmiałam...
lato wciąż u Ciebie Heniu :)))
serdecznie pozdrawiam - Jola.

p.s.
gratuluję humoru!



Właśnie wróciłem dzisiaj z nad morza
a jutro pogna mnie do Wolina
gdzie już od piątku po raz szesnasty
super festiwal się rozpoczyna

główna atrakcją są Wikingowie
i wszystko co jest z nimi związane
jest tam na żywo inscenizacją
dla zwiedzających pokazywane.


Pozdrawiam serdecznie :))))
HJ
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


ale się uśmiałam...
lato wciąż u Ciebie Heniu :)))
serdecznie pozdrawiam - Jola.

p.s.
gratuluję humoru!



Właśnie wróciłem dzisiaj z nad morza
a jutro pogna mnie do Wolina
gdzie już od piątku po raz szesnasty
super festiwal się rozpoczyna

główna atrakcją są Wikingowie
i wszystko co jest z nimi związane
jest tam na żywo inscenizacją
dla zwiedzających pokazywane.


Pozdrawiam serdecznie :))))
HJ
udanej imprezy życzę
w legendarnej stolicy Wikingów
przeniesiesz się w czasy tak odległe :)))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.





Właśnie wróciłem dzisiaj z nad morza
a jutro pogna mnie do Wolina
gdzie już od piątku po raz szesnasty
super festiwal się rozpoczyna

główna atrakcją są Wikingowie
i wszystko co jest z nimi związane
jest tam na żywo inscenizacją
dla zwiedzających pokazywane.


Pozdrawiam serdecznie :))))
HJ
udanej imprezy życzę
w legendarnej stolicy Wikingów
przeniesiesz się w czasy tak odległe :)))



Byłem tam już wielokrotnie
lecz tym razem w odwiedziny
wpadnę z żoną do znajomych
gdzie udzielą nam gościny

gdy po całodziennym trudzie
zniewoleni przez napoje
i z przyciężką z lekka głową
pójdziem sypiać na pokoje.


Pozdrawiam serdecznie:)))))
HJ
Opublikowano

A ja się wybierałam kiedyś
na odwiedzenie Wolina
wierząc że zobaczę Wikinga
w drodze zrezygnowałam
bowiem się dowiedziałam
że teraz jest ich tam tyle
co stary kot napłakał w młynie

może Henryk będzie miał
więcej szczęścia
albo sam jest Wikingiem
:)
pozdrowienia od Kasi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.





Skąd takowe informacje
a wystarczy publikacje
wziąć, poczytać i przetrawić
a nie bajki tutaj prawić,
że Wikingów nam ubywa
bo to wersja nieprawdziwa.

Wiem bo fama o tym leci
- Wikingowie płodzą dzieci
i od kiedy ich zrzeszono
powiększają swoje grono
rozrastając się w potęgę
tworzą nowych przygód księgę.


Pozdrawiam serdecznie:)))
HJ
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.





Skąd takowe informacje
a wystarczy publikacje
wziąć, poczytać i przetrawić
a nie bajki tutaj prawić,
że Wikingów nam ubywa
bo to wersja nieprawdziwa.

Wiem bo fama o tym leci
- Wikingowie płodzą dzieci
i od kiedy ich zrzeszono
powiększają swoje grono
rozrastając się w potęgę
tworzą nowych przygód księgę.


Pozdrawiam serdecznie:)))
HJ


Chcesz powiedzieć
bądź ogłosić Henio
że prerezwatywy
nie są już w modzie

to dobra wiadomość
taka rodem z Polski
że to co dobre
powinno się mnożyć

wszak mnie
słuchy doszły
to dziecko Milo
jak z miłości
nie może mieć
mamy z gipsu
marmuru bez rąk
bo to tak jakby
bez głowy

i do dzisiaj się dziwię
jak biernie tak można
patrzeć i podziwiać
piękno przez ten pryzmat
nie dorabiając
jej choćby kończyn

to mamy nazywać
bądź co bądź pomocą
czy sztuką antyczną
tej europejskiej kobiety?



Pozdrawiam :))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.





Skąd takowe informacje
a wystarczy publikacje
wziąć, poczytać i przetrawić
a nie bajki tutaj prawić,
że Wikingów nam ubywa
bo to wersja nieprawdziwa.

Wiem bo fama o tym leci
- Wikingowie płodzą dzieci
i od kiedy ich zrzeszono
powiększają swoje grono
rozrastając się w potęgę
tworzą nowych przygód księgę.


Pozdrawiam serdecznie:)))
HJ


Chcesz powiedzieć
bądź ogłosić Henio
że prerezwatywy
nie są już w modzie

to dobra wiadomość
taka rodem z Polski
że to co dobre
powinno się mnożyć

wszak mnie
słuchy doszły
to dziecko Milo
jak z miłości
nie może mieć
mamy z gipsu
marmuru bez rąk
bo to tak jakby
bez głowy

i do dzisiaj się dziwię
jak biernie tak można
patrzeć i podziwiać
piękno przez ten pryzmat
nie dorabiając jej kończyn

to mamy nazywać
bądź co bądź pomocą
czy sztuką antyczną
europejskiej kobiety?



Pozdrawiam :))



Słyszałem, że miłość jest ślepa,
że miłość dostaje się w darze,
a do tej szaleńczej, żarliwej
potrzebne są członki, nie twarze.

Słyszałem i takie opinie,
że głowę dla kogoś ktoś stracił,
że wyrzekł się swojej rodziny,
a nawet, że się przekabacił.

Lecz nie wiem czy we wszystko wierzyć,
dlatego się już nie nadymam
bo nie chcę być branym za snoba
więc także z osądem się wstrzymam.


Pozdrawiam :))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.





Czas wakacji to czas zabaw
a więc z lewa oraz z prawa
i od tyłu i od czoła
do zabawy ktoś nas woła
a to w berka lub w kapselki,
w ciuciubabkę lub w butelki.


Szkoda czasu
marnotrawić.
Skoro można
się zabawić.


Pozdrawiam serdecznie:)))
HJ
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




O, mój Boże! I "to" robi wrażenie? No to o czym my tu...



My tu o tym i o tamtym
a gdy komuś nie po drodze
może ”to” omijać bokiem
obrażony na mnie srodze.


Pozdrawiam serdecznie:)))
HJ


nie da się obok
skoroś człeku wszedł
to tylko wskórasz
że Twój sprawdzą łeb


:)))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.





My tu o tym i o tamtym
a gdy komuś nie po drodze
może ”to” omijać bokiem
obrażony na mnie srodze.


Pozdrawiam serdecznie:)))
HJ


nie da się obok
skoroś człeku wszedł
to tylko wskórasz
że Twój sprawdzą łeb


:)))



W mojej łepetynie
myśli niczym wióry
skłębione, że trudno
jest przewidzieć z góry

o czym to za chwilę
ot, tak mimochodem
bez zastanawiania
napiszę pod spodem

bo w tej gmatwaninie
dyscyplina krucha
tutaj nikt nikogo
bez bata nie słucha

a wakat tresera
ciągle nie objęty,
myśli się indyczą
aż mi idzie w pięty.



Pozdrawiam serdecznie:)))
HJ
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.





Widziałem te tłumy,
istne koczowiska,
sklep monopolowy
a obok ludziska

przeróżnie ubrani
i przeróżnych nacji
raczyli się piwem
a ich degustacji

owoce niebawem
w postaci uryny
spływały po ścianie
tuż obok witryny

albo i po korze
pobliskiego drzewa
ściekając na chodnik
jak deszcz lub ulewa.

Ja zaś, człek współczesny
o pewnej kulturze
też pijałem piwko
ale nie przy murze

tylko po namiotem
firmowym Bosmana
poprzez popołudnia
a także od rana

lecz zawsze z umiarem
(kasę miała żona)
tak więc miara piwa
była wyważona.


Pozdrawiam serdecznie:)))
HJ

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • zdawałoby się  że ja i Ty …   a my  my tak daleko od siebie    pozory  gra słów  wszystko wygląda logiczne  nawet może się podobać  ale wewnątrz  wewnątrz pustynia  i w codzienności gdy znikniemy sobie z oczu przepadamy  często i w nieskończoności    patrzą na nas  mówią  ci to muszą być szczęśliwi  tacy zawsze....   8.2025 andrew   
    • @Waldemar_Talar_Talar dziękuję bardzo również pozdrawiam twoje słowa są bardzo ważne 
    • Nie rozkochał mnie w sobie. Rozkochał mnie w poezji. Poznaliśmy się w górach - wędrowaliśmy w większej grupie, szliśmy obok przypadkiem. Oboje gadatliwi, trochę śmieszni, trochę zapatrzeni. Nic wielkiego - ot, kilka dni na szlaku, rozmowy między krokami, wspólna herbata z termosu. Na koniec wymieniliśmy adresy. Tak zwyczajnie, niezobowiązująco, „na wszelki wypadek”. I to on napisał pierwszy. List przyszedł po kilku dniach. Pamiętam, że czytałam go przy kuchennym stole, w półśnie, z herbatą, jakby z lekkim niedowierzaniem. Był inny. Nie opowiadał tylko o tym, co słychać, ale miał w sobie rytm, swobodę, lekkość. Czytało się go jak książkę, jak opowieść. A na końcu - wiersz. Nie jego. Jakiś klasyk. Tęskny, miękki, trochę tkliwy. Zaskoczyło mnie to, bo nikt wcześniej nie przesyłał mi wierszy. A już na pewno nie na końcu listu, jak puenta. Odpisałam. A on znowu - odpowiedź, i znowu wiersz. Zaczęłam czekać nie na same słowa, ale właśnie na ten fragment na końcu. To był moment, który rozświetlał dzień. W domu nie było zbyt wielu tomików poezji - może Mickiewicz, jakieś lektury. Zaczęłam więc szukać wierszy sama. Najpierw dla niego - by też coś pięknego mu wysłać. Ale z czasem... Zaczęłam je czytać dla siebie. Złapałam się na tym, że kiedy dostaję list, zaczynam od końca. Wiersz był najważniejszy. A potem - pewnego dnia - pomyślałam: „A co tam… Może i ja bym coś spróbowała napisać.” Napisałam pierwszy wiersz. Niepewnie. Tak, jakby słowa znały drogę, ale ja nie byłam pewna, czy mam prawo je prowadzić. Nie pokazałam go nikomu. Jeszcze nie. Ale napisałam. I to nie był koniec, tylko początek. Pierwszy raz opublikowałam wiersz w internecie - na stronie, którą prowadził ktoś, kto już pisał. Kto miał swoje miejsce, swoje słowa. On powiedział: „Nie ma się czego wstydzić.” A ja - choć z drżącym sercem - mu uwierzyłam. To było jak uchylenie drzwi. A potem były kolejne - inne strony, portale, przestrzenie, gdzie poezja mogła być nie tylko czytana, ale i usłyszana. I tak doszłam - do teraz, do dzisiaj. Dziś wiem, że nie trzeba się bać własnego głosu. Bo kiedy wiersz się rodzi - trzeba mu dać światło. Nawet jeśli nie wiadomo, czy ktoś go przeczyta, zrozumie, przytuli. Bo może gdzieś, kiedyś, ktoś przeczyta od końca. I od tego zacznie się jego własna opowieść.    
    • Ładnie, a peelka widać z tych kochliwych. Pozdrawiam
    • @Wiesław J.K. serdeczne dzięki za te nuty jak malowane to jest fakt czy też melodię mi przyniosły bo póki co słowami gram :)))     @Annna2 lato każdego niespokojne przechodzi burze oraz deszcze umie wyciszyć i ukoić wzdychamy; mogłoby być lepsze :)))  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...