Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Nad paryskimi dachami
Na białych murach opartych
W chmurach przebitych iglicą
Pod błękitem paryskim
Bo jakiż by miał być

Płynie
Pieśń
O miłości po grób
O morderstwach bestialskich
O życiu spokojnym
O nienawiści
O braku chwili w nadmiarze chwil
O bólu i szczęściu

W zaułku gdzie dawno temu
A zdaje się wczoraj
Całusem zrywałem Cię z muru
Ktoś inny przywarł
Pewny swego

Miłość lub śmierć

Sekwaną iskrzą twoje oczy
Zakochane opętane
Urokiem wspomnień
Szukasz znajomych
Uczuć zadumanych
Błąkających się
Po paryskim bruku
Odciśniętych już tylko
Między wierszami.

Opublikowano

Witam,

a'propos tego końca, to jeszcze może pozbyć się trochę z tych sentymentów:
"iskrzą twoje oczy"
"Urokiem wspomnień"
"Uczuć zadumanych"

- przy całej sympatii do Paryża - leciutko nieświeżych.
Końcówka aż prosi o więcej powietrza :)

pzdr. bezet

Opublikowano

ale klimatowo jest i świetnie. Mirek ma chyba rację z tą wersyfikacją w ostatniej części, choć tak naprawdę w odbiorze - dla mnie przynajmniej - to rzecz poza pierwszym planem.

Pozdrawiam ciepło:) - Mirka

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...