Rok 1410

[Józef Bieniecki]

Złowieszczy wisiał na nich krzyż,
Zakutych w stal zastępów.
I rykiem pieśni pobiegł wzwyż,
Zew krwi,zbroczonych sępów.

Ryk pożadania pomknął w dal,
Drapieżny i złowieszczy.
W przekrwionych ślepiach złość i stal,
Przestrachem wzdryga dreszczy.

Z dokonań duma i krwi zew,
Codziennej zbrodni widma.
Na szponach krzywda,ludzka krew.
Tubylczym ludom zbrzydła.

Pułki smoleńskie i litewskie,
Tatarskie wiódł czambuły.
Żmudzkie chorągwie i królewskie,
A czerni chłopskiej kłuły.

I pękła stal,żelazny mur,
Bezbożne zwisa ramię.
Bogurodzicy zabrzmiał chór,
We narodowej gamie.

Prysnął komturów -mistrzów mit,
Zmiażdżono dwór zbrodniarzy.
A sprzymierzonych stali zgrzyt,
Pozbawił wszech miraży.

Dziś by się chciało mordę tłuc,
Wyprawić gdzieś na Marsa.
Bo to pokoju jeden klucz,
A nie współpracy farsa.

Józef Bieniecki

600 LAT ZWYCIĘSKIEJ BITWY POD GRUNWALDEM

[Joanna_Danuta_Bieleń]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A potem historia się powtarzała... bo nie do końca ,,zmiażdżono dwór zbrodniarzy" :)

Pozdrawiam :) Nawet fajny wiersz.