Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

zabierz mnie tak po prostu
mnie zabierz gdzieś na koniec
przed końcem naszego

będziemy robić wycieczki
po własnych duktach wierszy
nie będziemy palić świec

gdy niebo zajdzie za słońce
założymy staw ze złotą rybką
i towarzyszem żaby w koronie

w zimie będziemy malować lato
podczas upałów zimę
jesień poprzeplatamy z wiosną
by nie było przesileń

możemy też prostować kartki
przepisując skrypty
nadając im tony przejrzystych

z tomcia palucha
wyśnimy wędrownika
który nie mówi za dużo
lecz nutami słów pływa

wystarczy tysiąc ksiąg i jedna
kiedy wydorośleje
przełożymy na negatyw

niczego nie pragnę więcej
tylko ciebie blisko aż po zawsze
kilku dni nad morzem lub oceanem
i spacerów po górach na otuchę

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



mały dzielny toster, zabawny nick
być może za długie, ja jakoś lubię różnie i zależy o czym,
a ten utwór to jakby trochę siła wyższa
dlatego to tak ;),
szczerze mówiąc mało czytałam wierszy
twojego autorstwa, brak czasu na uważne większości
utworów, może z czasem uda się więcej
dziękuję za opinię i zdanie
pozdrawiam
Opublikowano

Eliko,
ja mam złotą rybkę w sadzawce,
a jak kosztuję jasia wędrowniczka
to te cholery się mnożą,
głównie w moich oczach,

lubię Twoje wiersze,
czasami są genialne!!!!!
ten też jest świetny,
ale nic dziwnego bo dobra jesteś!!!!
Eliko,
uśmiecham się do Ciebie
słoneczkiem i kwietnymi łąkami,
i cieplutko ściskam,
jacek.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



co ci tu mam odpisać Jacuś,
spożytkuj jasia wędrowniczka
poczciwie, i ubierz ciemne okulary może

bardzo Ci dzięki za czytanie, i uśmiech taki w ogóle
i nawet pozwolę z tych okazji wycieczek, na duże uściski
pozdrawiam milusio
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



A coś się udało Doroto, to ja nawet
o tym nie wiem :), ja tylko wydaje mi się
subtelnie walczę, jak mogę o to co
szczere, prawdziwie tkliwe
i ckliwe,
ale nie w imię tylko ekshibicjonizmu intymnego,
i nie dam się zdusić,
mimo, że to nie ma juz takiego
znaczenia,
a Kasia mi czasem pomoże,
prawda Kasiuuu!!!

:))) pozdrawiam serdecznie Dorotko
w zasadzie to by było na tyle
Opublikowano

fajnie, że zaglądnąłeś
dzięki za słówko
w dążeniu do takiej
innej pożądanej prostolinijności
może okazać się skuteczne

ja to nawet kiedyś sprawdziłam
szok jak zaskoczenie, i jaka mina :))

pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Tylko co ma do tego AI? AI będzie tak funkcjonować, jak ją zaprogramują ludzie, a ci oczywiście zrobią to zgodnie z jakimiś wzorcami. Pytanie - jacy to będą ludzie i w jaki sposób wychowani. A to, że koncepcje wychowawcze się zmieniają, nie ulega wątpliwości, odkąd potrzeby jednostki zostały postawione ponad potrzeby wspólnotowe. Sztuczna inteligencja nie stoi jednak w kontrze do czegokolwiek, odzwierciedla tylko bieżący stan rzeczy. Oparta (głównie) o modele językowe, operuje jedynie na systemie kodów i znaczeń. To my ją 'wychowujemy', jeśli można to tak nazwać,  ucząc pewnej struktury, odzwierciedlającej mniej więcej naszą logiczną percepcję, nasz aparat pojęciowy. AI nie rozumie rzeczywistości jako czegoś ciągłego, zmieniającego się pozostającego w ruchu, ewoluującego zrelatywizowanego, tylko jako zbiór stałych elementów, które zostały wprowadzone do bazy danych i w ich obrębie się porusza. A elementy te już wprowadza człowiek, który może być dobry lub zły, głupi lub mądry, mieć rozwiniętą wyobraźnię lub nie, rozległą lub wąską wiedzę.... No i trzeba jeszcze dodać, że AI jest - na razie - tworzona do realizowania określonych zadań, co pokazuje, że człowiek jednak chce pozostać wolny i zrzucić na nią to, czego wykonywanie go ogranicza. Odszedłem trochę od tematu, a zmierzałem do tego, że AI będzie w stanie 'widzieć' różnice', o których piszesz, jeśli tego zostanie nauczona.  Chyba, że chcesz powiedzieć, że sam czujesz się trochę taką sztuczną inteligencją, bezdusznie programowaną do pełnienia określonych funkcji  narzuconych przez zewnętrzny, techniczny plan, a nie dzieckiem wychowywanym do samodzielnej realizacji siebie, w zgodzie z tym, czego AI jeszcze nie posiada (wolna wola, samoświadomość).
    • Na pierwszy rzut oka ma to być coś sonetopodobnego. Ale popłynęłaś po tym jeziorze... w szuwary, Środki artystyczne zostały dobrze dobrane. obrazy są plastyczne, żyjące, z łatwością poddają się wizualizacji. Tymczasem forma sprawia wrażenie bardzo nieudolnie skleconego pancerza, w którym wiersz się dusi i dogorywa, a to przez nienaturalne inwersje, a to przez brak rytmu, a to przez pokracznie poprzekręcaną gramatykę. W ten sposób od razu pokazujesz czytelnikowi wszystkie słabe miejsca, gdzie nie umiałaś sobie do końca poradzić z językowym budulcem. Niech będzie to zwykły, wolny wiersz, który uwolnisz z tego stylistycznego żelastwa, a jeśli koniecznie upierasz się przy sonetach, to trzeba więcej treningu, bo tu już 'intuicyjnie' się nie da.
    • Kluczowe pytanie - co to znaczy 'lirycznieć'?  Życie staje się poezją, to oczywiście wynika samo z siebie, ale interpretacja utworu musi wyjść poza zwykłe ubarwianie, upiększanie. Wpisanie wspólnie przeżywanego czasu w wiersz zdefiniowany jako określona struktura, ma charakter o wiele bardziej brzemienny w skutki. Liryka jest przede wszystkim poszukiwaniem formy dla emocji, a jakie to ma konsekwencje dla bohaterów lirycznych? Jeśli ich doświadczenia zostaną przeniesione w rzeczywistość metafor, wówczas okaże się, że współdzielenie codzienności jest zarazem tworzeniem jej tak, jak poeta tworzy swoje dzieło - budowaniem sensu (życia) poprzez indywidualizację tego, co ogólne i nieokreślone. Np. we fragmencie ze sklepem - wszyscy tam robią zakupy, ale dla bohaterów nie jest to zwykłe wyjście do sklepu, bo liryka tak manipuluje percepcją, aby mieli poczucie, że chodzi o coś zupełnie innego. Realność staje się umowna,  jej poszczególne elementy mają być tylko nośnikami czegoś, co istnieje jedynie w świadomości i  osób mówiących w wierszu. Upraszczając - lirycznieć to budować rzeczywistość i kod, który ją na nowo zdefiniuje (niekoniecznie werbalny), zgodnie z tym, jak w niej chcą funkcjonować bohaterowie wiersza, czy jak to sobie - wspólnie - wyobrażają.
    • Zastanawiająca przypowieść, w której prosta obserwacja przechodzi w trafną ekstrapolację. Gwarowa 'śleboda' dodaje wierszowi ciekawego smaku.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Porażająco głęboka refleksja na tle nieistotnej reszty.   Ale dam lajka, bo moc tej cząstki rekompensuje wszystko inne.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...