próba terapii

[Maciej_Satkiewicz]

Po co mi Prawda czy to nie jest choroba ta podróż
cóż to mój sposób na życie więc pytam
gdzie mogę się mylić w którym miejscu coś przeoczyłem

wszystkie znane mi rzeczy biorę z naoczności
pamiętam sekwencje i dopowiadam sobie kubek
tak powstaje prawda czyli zgodność z koncepcją

i tu mam dwie drogi o święta dwuznaczności
obiektywizacja pojęć względna metaforyzacja
czyli lekcja anatomii powrót do raju

lub chaos bezimienna czasowość
zaplata się w cykle i powstają względnie
stałe związki słowa to mrzonka choć praktyczna

czy do czegoś dążę albo psychologia
nadorganizacja potrzeb nadinterpretacja światła
nie znam sensu własnej odpowiedzi
bo nie wiem kto pyta
czasem chciałbym się poddać i zaufać
oznakom czasu lub znakom objawienia

ale najpewniej nigdy nie uwierzę w jedno
toczyć bój z terrorem próżni
z drugiej strony światło odbiera rzeczom prawdę
i nie można wierzyć w drzewa w autentyczność skóry
bo wszystko jest symbolem a więc trzeba mówić: człowiek

tu kończą się granice tu wskazuje psychologia i Pismo
komunia teorii ekstaza zjednoczenia

[Anna_Para]

Trochę to przeintelektualizowane, ale w sumie... czemu nie? Podoba się Macieju! Cieplutko, Para:)

[Judyt]

zbyt subiektywna ta terapia, zbyt skomplikowana, zgadzam się z poprzedniczką w wypowiedzi, momentami dobry,
J. serdecznie