Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

leży już tak lata
jak ugór odłogiem
wsiąka w pościel
kształty ciała
utrwala w materacu
wciąż blednie
prawie znika
zostawia czerwień

bardziej od chleba
potrzebuje swoich
nie lubi ich zalatania
ale kocha jak matka
póki są nie zginie

ostatnie marzenia
upuszczone z głowy
skrywa pod poduszkę
siły ma tyle
by trwać

boi się
te ludzie rośliny
co już nic nie pamiętają
niczego nie widzą
jedzą tylko i piją
nie dadzą długo pożyć

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


oj jest... ;)

ale ja bym może zaczęła w ten wzorek:

leży
jak ugór całe lata
wsiąka w pościel
Dlaczego całe lata fisiu? Leży, lata - lubię to. Dziękuję za czytanie. Pomyślę. Leszek.
Opublikowano

Leszku, tekst jest bardzo metaforyczny, a jednocześnie powściągliwy. Tak jakby Autor popatrzył na przedmiot wiersza i odwrócil wzrok. Do mnie trafia takie podejście.
Ostatnia cząstka chyba zyskałaby po kondensacji.

Pozdrawiam:) Jabłonie jeszcze nie kwitną?

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Spróbowałem, dziękuję Franko. Nie doczekam jabłoni. Pozdrawiam. Leszek.

Ja bym jeszcze ciach - ale nie słuchaj mnie, nie mam patentu na rację.
Nie strasz jabłoniami; przecież one wszędzie i internet też, mam nadzieję :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Spróbowałem, dziękuję Franko. Nie doczekam jabłoni. Pozdrawiam. Leszek.

Ja bym jeszcze ciach - ale nie słuchaj mnie, nie mam patentu na rację.
Nie strasz jabłoniami; przecież one wszędzie i internet też, mam nadzieję :)
Chwilowo dalej ciachać się nie da. Faktisk, tam też są jabłonie, internet likeledes;). Leszek.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...