Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Solaris

Maciej_Satkiewicz
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Maciej_Satkiewicz

Maciej_Satkiewicz

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

tuż za granicą praktyki
życia codziennego
kryje się szaleństwo
zwane sztuką filozofią religią

ale nie ma jednego lądu są małe wysepki
a raczej dryfujące po zmiennych kursach paczki

w każdej jest model do posklejania
składa się części i jest prawda
można sobie na nią popatrzeć

raz są to próby połączenia próżni
z ruchem ręką przyjazdem tramwaju
trzęsieniem ziemi w Ameryce Południowej

w innych cierpliwie zapisujemy księgi
wysyłamy kartki wymieniamy spojrzenia
a słońce wschodzi i zachodzi

w pozostałych są strzałki
próbujące odgadnąć zachowanie wody

bo wszystkie paczki to śmieci
które pochłonie nieobliczalny ocean

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Konrad Koper
      Kaleczycie mnie…

      Przez Konrad Koper · Opublikowano

      wirtualnym nożem : ideą metaforą modłami znakiem                 … Nóż odbija światło-myli.      
    • infelia
      Snomat

      Przez infelia · Opublikowano

      Gośka, zwolnij, gdzie tak pędzisz, szalona? Ucho w torbie urwiesz, precjoza ci wypadną! Z wózkiem nie nadążam, paragon za mną się ciągnie Długi na trzy metry, aż mnie hamuje.   Na parkingu pod marketem automat nowy stoi. Popatrz na to: błyska i podzwania, jak na jarmarku. „Co w tym pudle widzisz, erotomanie? Lalki dmuchanej ci się zachciało? już po tobie!”   Sny serwują do wyboru, do koloru – nie masz tego w chacie. Nie bądź jędza, raz się żyje, wywlekaj kieszenie. Lukaj: sen o SPADKU... co, wchodzimy? „Masz dwa zeta, ty idioto od Dostojewskiego”   Łup! kapsuła na podajnik spadła z grzechotem. Jeszcze tu wrócimy – kiwam palcem do machiny. Gocha, śpisz już? chryy... dobra nasza, no to lulu... W skrzynce list w grubaśnej kopercie   Z pieczęcią lakową, a w środku nasze imiona i nazwiska. Z drżącą ręką biorę się za czytanie – gęba uśmiechnięta: „Dziedziczycie pałace, wsie, winnice i ogrody. Biblioteki pełne wiekowych ksiąg, rycerskie zbroje,   Skarbce, gdzie klejnoty i złoto migoczą, Jak światła uwięzione w kryształach” Już biegłem korytarzem z marmuru, Już dłonie sunęły po poręczach bogactwa,   Już słyszałem echo donośne obietnic, I nagle zawrócił mnie głos zza pleców: „Oto rachunek – długi po przodkach. Psy, koty i papuga – jedynie twoje!”   Fortuna zaśmiała się w twarz, dowcipnisia jedna. Nasłała komornika, jak zbója z wysokich Tater. Sen na kredyt, życie na minusie, o czarnym chlebie... Gośka, w drzwi łomocą, budź się z tych koszmarów!  
    • Simon Tracy
      wyprowadzanie

      Przez Simon Tracy · Opublikowano

      @Gosława Nie mogę oderwać oczu od kunsztu z jakim piszesz każdy kolejny wers. Jest to realizm otoczony obrazem chwili. Czasami pięknym i nostalgicznym a innym razem mgielnym i przerażająco chłodnym. Piszesz doskonałą poezję.
    • Alicja_Wysocka
      przesadzam słowa

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @lena2_ Dziękuję Leno, wzajemności :)
    • violetta
      Bóg Dzwonu

      Przez violetta · Opublikowano

      @huzarc coś zawsze fajnego jest w twoi wierszach, świeży powiew:)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...