rozgrzeszenie
-
Ostatnio w Warsztacie
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 64 odpowiedzi
- 1 303 wyświetleń
-
- 37 odpowiedzi
- 561 wyświetleń
-
Zakochanka dla Janka 1 2
Przez viola arvensis, w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
- zakochanie
- zauroczenie
- (i 2 więcej)
- 32 odpowiedzi
- 1 192 wyświetleń
-
- 31 odpowiedzi
- 845 wyświetleń
-
- 27 odpowiedzi
- 417 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano
@Wiesław J.K. to skojarzenie odnosi się do jajka czyż istnieje coś bardziej surowego od jajka które nie ma ani początku ani końca bo którz podejmie się się filozoficznego przedstawienia rozwiązania odwiecznego dylematu co było pierwsze jajo czy kura. Pozdrawiam -
Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano
Litwo! czy mnie jeszcze miłujesz czy myślisz o mnie jak moja Ojczyzna czy tęskno wypatrujesz z wiarą wskrzeszoną na pokuszenie. A gdy wracać będę na Macierzy łono i w Ostrą Bramę zanosić pokuty to z Góry Krzyży spójrz na mnie łaskawie ujmij od kończyn i bez miar błogosław. W miłości nie rachuj a kwieciem pachnącym w krąg ciżby się wlewaj a rozlej przytomnie po placach przelatuj a złotym promieniem Żydom na kramach przyświecaj usłużnie. Powtarzam te strofy pobożnie cytuję co wiarę w narodzie przez wojny trzymała i teraz to stojąc u progu katedry tę noc ponad głową gwiaździście rozkładam. Bo na nic błagania wróg stoi na powrót i jak przed wiekami tak teraz się kłębi aż znowu musimy walić w tarabany i trąby bojowe wydobyć z odmętu. Tymczasem przenosisz ponad głowy dachów gdzie duchy szlacheckie tej ziemi się tłoczą gdzie kurze bojowe powietrzem zakręcą i w nozdrza podetkną mi wonie morowe. Tak pójdę polami na dawne stanice biel kwiatów obaczę i zerwę je w słowach gdzie zieleń wezgłowia zachwyci me lico Ukłonię się wiatrom wiejącym od nowa. W rozstajach wiekowych kapliczek gromada gdzie szlachcic się żegna i z konia nie zsiada i zatnie rumaka popędzi przed siebie to czasu przeszłego świadectwo da w niebie. I ja swoją miłość przytulam tak czule trochę opowiem by żałość w niej wzniecić lecz wolę w jej oczy spoglądać i marzyć by nigdy tych wojen mój naród nie przeżył. Idziemy a Wilno po bruku nas wodzi Maryja już tęskno przyciąga do siebie na drzwiach pocałunek pokutnie składamy a w puszkę pątniczą wrzucamy medalik. Ach przestań już myśleć przeklęta ma głowo nie wskrzesisz umarłych z popiołów nie wstaną naręcza bukietów rozrzucisz po polu na Rossie co świadkiem przez wieki zostanie. -
Przez Poezja to życie · Opublikowano
Nie było nic Przed tobą Nie było nic Po tobie Prawda pogrzebana W słowie -
Przez Amber · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
...z vice versa w samej rzeczy nic nie wyszło, z drugiej strony poezja zyskała:) -
Przez Wiesław J.K. · Opublikowano
@yfgfd123Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
Rzadko kiedy czasomierz czy też zegarek na piekarniku dostępuje zaszczytu w prozie, a tym bardziej w poezji, a więc ukłony za pomysł i jak dla mnie próba prozy udana. Pozdrawiam serdecznie. :)
-
-
Najczęściej komentowane
-
.thumb.jpeg.b5ae7bcef73c3501c1166879fc389fb7.jpeg)
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się