Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Parafrazując Goulda myślę,
że poezja to nie zawody,
tylko akt miłosny.
Dlatego nigdy nie brałem udziału w agonach.
Ten wyjątek jest gestem.
To, być może, mój ostatni tekst,
którego nawet nie śmiem nazwać wierszem.

Aby zachować minimum higieny,
od czasu do czasu wycieram kurz z przesądów,
mrucząc pod nosem: głupie, ale moje.
Potem zapominam o nich na jakiś czas.

Przywracając do stanu używalności wyblakłe stronice,
gestem zniecierpliwienia odpędzam
natręctwo wspomnień.

Podlewając wyschłe doniczki
wyglądam przez okno,
czekając na złowróżbny znak,
nim kurz znów osiądzie przyćmiewając pamięć.

Włączam drzewo wiadomości dobrego i złego,
chcąc poczuć się lepiej i poddać złudzeniu,
że jestem tu i tam.

Opublikowano

Cholera, a przeprowadziłem taką ładną rozbiórkę, a że jakiś błąd podczas wysyłania,

i szlag trafił.

Przesłanie mojego kreślenia było mniej więcej takie:

1. Pisarz nigdy nie pisze prawdy, mu się tylko zdaje, że ją pisze,

2. Wybrańcami Bogów zostajemy sami, On nie ma z tym nic wspólnego

(99 proc. pracy, 1 proc. "talentu", zwanego dalej czymś duchowym, boskim)

Szczególnie nie podoba się ten mały szantażyk w pierwszej strofie.

Myśl jest przyzwoita, ale wykon już słabiej,

pozdrawia
Mariusz

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Słownik ortograficzny języka polskiego - Muza 2001, 2005 - T. Karpowicz
wierszopis
znaczenie: lekceważąco o osobie piszącej słabe wiersze; wierszokleta; wierszorób

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Każdego z nas dopada jakaś niemoc, a tej twórczej chyba doświadczył każdy poeta. I choć to dołujące uczucie z pewnością minie. Trzeba cierpliwości. Natchnienie pojawia się często w ułamku sekundy, wystarczy maleńka iskierka.  Papier zaczeka, jest cierpliwszy od człowieka. Pozdrawiam.
    • Ach ta zmiana czasu:) Doskonale ją osadziłaś w pierwszej cząstce, w dodatku w parze z Vivaldim. Cóż chcieć więcej...  Całość świetna, niezwykle klimatyczna, nie mówiąc o puencie, która w ujmujący, subtelny sposób oddaje upływ czasu. Bardzo mi się podoba takie obrazowanie. Piękny wiersz. Pozdrawiam. 
    • @Nata_Kruk @Leszczym @Berenika97 pięknie Wam dziękuję za komentarze. Wasze słowa i interpretacje są bezcenne.   @Nata_Kruk @Berenika97 dziewczyny  trafiłyście w punkt z komentarzem.    @piąteprzezdziesiąte @iwonaroma @huzarc dziękuję za obecność i uznanie wierszydła. Pozdrawiam. 
    • @Berenika97 ... nie każdy brak słów ...   milczenie  wplata się w myśli  chciałoby powiedzieć … skąd wziąść śmiałość  ... Pozdrawiam serdecznie  Miłego popołudnia     
    • Pogodziłem się z samotnością przez pewien czas się gniewała gdy uprawiałem miłość z miłością ona na mnie z tęsknota czekała przepraszam wybacz już wracam wzięła mnie czule w ramiona staliśmy tak we dwoje od końca w milczeniu godząc się bez słowa ona najwierniejsza z wiernych zawsze każdą miłość wybacza moja przyjaciółka wróg zakochanych gdy uczucie umiera do niej powracam i znowu jest nam dobrze razem chociaż czegoś ciągle brakuje kiedy z nią jestem o innej marzę gdy innej nie ma ją akceptuję lecz kiedyś znowu samotność zdradzę
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...