Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

ubrana wyjściowo
pomalowana jak radziecka lala
siedzę pod drzwiami
do wyjścia gotująca się i nie gotowa
staram się przybrać na wadze pozycję obronną
ale nie idzie się
siedzieć przy poprawianiu fryzury

Opublikowano

widziałeś (mogę na Ty?) kiedyś na rynku rosjanie sprzedawali takie lale z drewna np.
jeśli będziesz miał okazję, przyjrzyj się :) są mocno pomalowane i kolorowo bardzo.
w wierszu miałam na myśli raczej "kunsztownie" ;) hihihihi

pozdrawiam

Opublikowano

inaczej ale też ciekawie
zastanawiam się czy taka malowana lala nie powiedziałaby raczej "nie idzie siedzieć" - w sensie nie uchodzi...chyba, że chodzi o "nie idzie się siedzieć" w kontekście "za poprawianie fryzury"...:))
pozdrawiam

Opublikowano

Kocico!
Zamysł był dobry, ale coś po drodze uciekło. Nie mogę zrozumieć tego: "ale nie idzie się
siedzieć przy poprawianiu fryzury". Zbyt to nowoczesne... i może to jest powodem mojego niezrozumienia. Może nie idę z duchem czasu?
Serdecznie pozdrawiam
Marek Wieczorny

Opublikowano

Bez dwóch ostatnich wersów, albo chociaż z lekko zmodyfikowanymi, utwór bardzo by mi się podobał... A tak... Nie wiem sama.

"ale nie idzie się
siedzieć przy poprawianiu fryzury"

To mi psuje całośc... Albo jest to zwykły pastisz... Jak porównanie wyjścia na rankę do wyjścia do fryzjera... Ale mam wyobraźnię, jeee... _-_...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zdążaj! O, wiele i woja żądz!
    • @tie-break Ten wiersz jest tym ogrodem, o którym piszesz – pełnym światła, ruchu i kolorów. Sposób, w jaki łączysz obrazy natury z emocjami jest piękny - kwiaty rodzące blask, śmiałe krople, gorącokrwiste dorzecze – to język, który nie tylko opisuje piękno, ale je wytwarza.  
    • Anna gotuje flaki w wielkiej balii namacza jelita rozczłonkowane cielsko woła kruszeje w sieni cienkie gazy nasiąknięte brunatną mazią skutecznie odstraszają muchy metaliczny posmak krwi wabi zgłodniałe zwierzęta wielki łeb dynda na sztachecie dwa cięcia siekierą między oczy robactwo się złazi żołądek czyści nożem wygrzebując resztki nieprzeżutej trawy ogromny płat pokrojony w cienkie plastry niczym czerwia rozsypane na stole cierpnie na oknie lebiodką porusza wiatr zielone listki kołysze spokojnie w prawo w lewo niewymuszony taniec
    • @Migrena Ach, jakie to niezwykłe! Jakże piękna jest ta chwila, kiedy miłość przestaje być słowem, a staje się światłem. Wzruszyła mnie ta fraza - "Nie bój się, jestem" - to cała istota związku zmieszczona w trzech słowach. I ta świadomość, że szczęście ma swój oddech, swoją ciszę, swoje miejsce na dywanie. Piszesz o miłości tak, jakbyś odkrywał ją po raz pierwszy w historii ludzkości. I to jest piękne - bo w pewnym sensie każda prawdziwa miłość jest pierwszą miłością świata. Piękny wiersz!   Najpierw się wzruszyłam Twoim tekstem, a potem muzyką i słowami - miłość -   nadała sens mojemu pustemu światu, jakby nigdy nie było innej miłości, innego czasu. Weszła do mojego życia i uczyniła je pięknym. Wypełniła moje serce...   ale dlaczego .... koniec tej historii ... wiesz  Tekst pochodzi z

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @huzarc Stworzyłeś niezwykłe napięcie między erotyką a przemijaniem. Pytanie, które mi się nasunęło - czy ta "cmentarna woń przypomnienia" odnosi się do konkretnej straty, czy raczej do uniwersalnej świadomości, że każda chwila namiętności nosi w sobie zarodek końca?
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...