żyje się dalej
-
Ostatnio w Warsztacie
-
Waldemar_Talar_Talar 17 550
Dogonił przyszłe
czuje jego oddech
pełen marzeń
Powiedziało mu że
czekało na niego
morze chwil
Więc ucieszył się
podał swą dłoń
czując to coś
Co ciepłem się zwie
smakuje jak róża
w pięknym śnie
Dogonił przyszłość
fajna jest pachnie
nadzieją
Jej horyzont to
drzwi i bramy
do prawd
Edytowane przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)2
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 34 odpowiedzi
- 687 wyświetleń
-
- 31 odpowiedzi
- 1 072 wyświetleń
-
- 29 odpowiedzi
- 675 wyświetleń
-
Zapomniałam, czyli randkowanie po przejściach. 1 2
Przez Marek.zak1, w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
- 29 odpowiedzi
- 553 wyświetleń
-
- 27 odpowiedzi
- 537 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnie komentarze
-
Przez wierszyki · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
Ależ tam jest tak maleńka dziurka w tej okrywającej tkaninie. Że naprawdę chyba trzebaby lubić wyłącznie wnętrze ;) pzdr -
-
Przez Marek.zak1 · Opublikowano
Poezja i d.. zawsze były sobie bliskie, a Ty dałeś nowy wymiar temu związkowi. Brawo. Swoją drogą gratuluję poddaniu się kontroli, wykazałeś się świadomością i wielką mądrością. Pozdrawiam -
Przez wierszyki · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
Oj tak, trzeba mieć odwagę w dzisiejszym świecie nazywać rzeczy po imieniu. Natomiast zła nie nazwałbym skrajnością, jest po prostu złem często ubranym w ładne szaty. PzdrZaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
-
.thumb.jpeg.b5ae7bcef73c3501c1166879fc389fb7.jpeg)
Przez huzarc · Opublikowano
Neuroza. Spadek. Lot. Wzbudzenie. Czarny widnokrąg i słońce w broczącym spazmie pulsuje, czernią owalu wypalonym jak oczy. Punkt nie widzi — tylko się odnosi przez krzywizny chropowate, jak głos Pana zawieszony w zenicie. Ogień krwawi i pożogą przegłaskane lasy wspominają czas zieleni, jak my — popiół w naręczu swej pamięci rozbity w szklane komety kresu. Nadchodzą, rwą nerwowo przebłyski trwania, aż ziemia — skurczona w martwym uścisku — nakryje ostatnie ziewnięcie synapsy w neuronie odciętym od światła. Łódź odpłynie.
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się