Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Bezdech

Sztacheta
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

zdrojek

zdrojek

Opublikowano
Opublikowano

Niezbyt podoba mi się wizja stania się elementem krajobrazu, kompletnie odsuniętym zarówno od rozwoju jak i uwsteczniania. Jest tu jednak jakaś ironiczna krytyka ludzi obojętnych i to jest jak najbardziej na tak, mimo, że można by się przyczepić do formy itd. Jak na początek dobrze.
Pozdrawiam

Sztacheta

Sztacheta

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Dziękuję, to miłe, chociaż nie ma tutaj krytyki, ani ironii. Mi też nie podoba się "wizja stania się elementem krajobrazu". Ależ proszę się przyczepić do formy, po to pokazałam ten wiersz

Sztacheta

HAYQ

HAYQ

Opublikowano
Opublikowano

trochę naiwne to pytanie, bo niemożliwe do spełnienia.
Choćby z racji upływu czasu tak, czy siak warunki zewnętrzne
samoistnie zakorzenią, pokryją nalotem, skrystalizują. Lub odwrotnie
- wyjałowią, rozpuszczą, zniszczą na skutek erozji.
A więc rozwój lub zagłada, to proces nieuchronny, niezależny
od nas samych. Ruch jest więc nieunikniony.
Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Robert Witold Gorzkowski
      Pięć sekund czasu

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      @Annna2 Zabierasz nas w podróż w Świat pomników historii, szczytów cywilizacji. Zarówno materialnej jak i duchowej. Każesz podziwiać to piękno upajać się nim, choć wszyscy dobrze wiemy, że potęgi się rodzą i upadają, a terminy się dewaluują, że epoki przemijają ze swoimi monumentalnymi dziełami. I tak jak cyklicznie przychodzą tak człowiek je cyklicznie niszczy i niczego się nie uczy. Zawsze mnie zastanawiało ile można jeszcze stworzyć dzieł, które nie mają swoich korzeni w przeszłości. Świerzych i odkrywczych. Bo jak sobie uświadomić ile wieków trwa cywilizacja to ogarnia zaduma porównywalna z nieskończonością kosmosu. Tylko odruchy człowieczeństwa wciąż upewniają nas że żyjemy, kochamy, pragniemy i chcemy na nowo tworzyć na chwałę naszej dziedziny.    
    • jan_komułzykant
      pogaduszki przy kominku

      Przez jan_komułzykant · Opublikowano

      Na takie dictum powiedzieć  nie, to przecież byłaby zbrodnia Alu. Oby to nie Grzegorz był... Lato. Kolejny czarodziejski :)
    • Alicja_Wysocka
      Nie mów mi

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Leszczym Jak Ty się fajnie zaplątujesz w słowa, mógłbyś takie teksty umieszczać na kartkach pocztowych, kiedyś takie były, możliwe, że jeszcze są w Empik - ach.  Czasem robisz to tak cudownie bezradnie, jakbyś rozbrajał wszechświat :)
    • Migrena
      Alfabet ciszy

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka   gdyby.......   przeszedłem szkolenie ratownicze :)   Alu.   dziękuję :) ale bardzo subtelnie chociaż z emocjami.... dzięki :)       @huzarc   wiesz przecież co to jest takie prawdziwe, męskie podziękowanie.   uścisk dłoni i ......dziękuję !   to ja Tobie tak właśnie dziękuję !   pozdrawiam.    
    • Migrena
      gawęda lekko erotyczna

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Roma   a gdzie to poetkę tutaj przywiało ? poszukiwania samej siebie ?   Olu.   to jest hymn do własnej wyobraźni i wrażliwości.   narrator mówi nam o naturze pragnienia i intymności które są tworem wyobraźni a nie tylko ciałem.   siła wewnętrznego przeżycia jest ważniejsza niż akt zewnętrzny.   prawdziwa erotyka rodzi się w głowie.   wystarczy sama mysl, w identyfikacji z wielkimi emocjami sztuki (Stendhal, Fiorentino).     narrator jest zlepkiem kulturowych odniesień ("Stendhal") i pierwotnych pragnień ("Cień").   Pragnie, aby to "Ja" zostało uaktywnione przez kogoś drugiego,chociaż odkrywa ten potencjał w sobie.   przez pisanie !    namiętność i intymność istnieją obok prozy życia (apteka, klatka schodowa).   codzienne spotkania są katalizatorem dla głębokich, choć ukrytych emocji.   miejscem, gdzie pragnienie znajduje swój wyraz i spełnienie, jest świat wewnętrzny.       swoim utworem mówisz nam, że najbardziej erotyczna jest obietnica, intensywność emocji i gra z własnym lękiem albo pragnieniem.   dlatego uciekasz w liryczny monolog.       proza poetycka made in Roma !   zaskakujesz mnie coraz bardziej :)   jesteś Olu świetna !!!!!!!  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...