Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

dom we właściwym odcieniu

„Ogarnął mnie smutek przed daleką drogą. Prawda, messer, że taki smutek jest czymś
naturalnym nawet wtedy, kiedy człowiek wie, że u kresu tej drogi czeka go szczęście?”

Michaił Bułhakow



droga na południe
coraz bardziej nie do pokonania

póki co – idziesz
jesteś każdym kamieniem, każdym ziarnkiem piasku
każdym kłębem kurzu – jesteś
mieścisz się w kropli potu, zranionej stopie

brakuje wody. daleko od celu
daleko do marzeń o pistacjach i błękicie
kochanie – wstań; chodźmy
już czas

Pozbyłbym się lekkiego gadulstwa na początku i...to jest bardzo dobry wiersz.
: )

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Veto !
Idealny w formie zupełnie traci duszę.
Ten wiersz czuję i rozumiem jakbym sama go napisała i nie pozwalam na jakiekolwiek zmiany.
O ! :D

Jak się tak zastanowić, to poprawiłem wiersz, coby wyglądał jak lecterowy, to jednak bez sensu, świat z jednym lecterem jest wystarczająco paskudny... ; )
Niech zostanie, jak jest...
: )
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Veto !
Idealny w formie zupełnie traci duszę.
Ten wiersz czuję i rozumiem jakbym sama go napisała i nie pozwalam na jakiekolwiek zmiany.
O ! :D

Jak się tak zastanowić, to poprawiłem wiersz, coby wyglądał jak lecterowy, to jednak bez sensu, świat z jednym lecterem jest wystarczająco paskudny... ; )
Niech zostanie, jak jest...
: )
Paskudny jest tylko wtedy, gdy się ze mną nie zgadzasz czyli nigdy :DDDD
Opublikowano

a cóż to się dzieje pod tym wierszem Kochani?

miło popatrzeć na tak wiele komentarzy :)
cieszę się, że wiersz potrafi dobrze ugościć szacownych Czytelników :)

Opublikowano

heh ten początek wydawał się przegadany, więc aby się wypowiedzieć potrzebowałem czasu odnośnie wiersza. Jednak po głębokiej analizie mam podzielone zdanie ale szala Temidy przeważyła na plus, czyli wiecej dobra jest w wierszopisie

szacuneczek

be

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


dawno już koleżanki nie czytałem, nie mam tylko pojęcia, czy aby nie z mojej winy
i chociażby z tych rozterek urodził mi się zachwyt :D

porządne wierszydełko
pozdrawiam
A.
Opublikowano

rada bym się przyłączyć do chórku pochlebców, ale....
nieszczerzą mi się dwa ostatnie wersy,
nie szczerzą - i już...
hmm.... możem za leciwa na wczucie się w jużwczasowe chodźmy....? :(

pss..
marudzenia nie słuchaj, ważne coby do przodu ;)

zdrówka, :)

Opublikowano

wiesz, co, nie chce mi się czytać tych wszystkich komentarzy, z których wiele może wyniknąć i uprzedzić moje pytanie a nawet Twoją odpowiedź. więc Cię jeno pytam, jako że nie rozmawiałam z Tobą, kochaneńka, długo a może i dłużej: ohachajtałaś się, co? ;)

Opublikowano

Rachel, no mężatka cywilna jestem jestem od 4 lipca 2009 a kościelna od 3 października ;) haha

ale kochana tutaj nie ma nic o wierszu :P

dzięki Wszystkim!
daliście mi nadzieję, że po ponad półrocznym niepisaniu, mozna napisać jeszcze coś, co da się przeczytać :)

  • 6 miesięcy temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Toyer Twój wiersz to poruszająca metafora o odrodzeniu, drugich szansach i przezwyciężaniu trudności. Szczególnie porusza mnie końcówka - "co z tego że nie żyję odrodzę się znów, wybierając życie od nowa, a cierpienie w piasku zakopię". To tak pięknie oddaje tę ludzką zdolność do wstawania po upadkach, do rozpoczynania od nowa mimo ran.
    • @Nata_Kruk Pięknie i melancholijnie o cykliczności i o zawieszeniu między porami roku, kiedy jesień odbiera to, co wiosna ofiarowała. Szczególnie poruszające jest zestawienie kasztanów - "kasztanowe, jak niegdyś moje włosy" - z refleksją o czasie, który "ochoczo je popieli". Wiersz jak impresjonistyczny szkic.
    • @huzarc Świetny! Metafora "światłowodowa sierść" - połączenie czegoś organicznego z technologicznym. I ten kontrast między pozorną "miłością" a "tresowaniem" na końcu. Ta "złota smycz w brokatowej obroży" brzmi bardzo dwuznacznie. No bo właściwie kto kogo tresuje?
    • @LeszczymCałe nasze życie to ciągłe wybory. Dla mnie to są raczej nieprzewidziane skutki naszych wyborów. Tak, jak nieprzewidzimy naszej przyszłości, czy przyszłości kraju, świata. Bo jej się nie da przewidzieć. Czy wybierając np. kierunek studiów, jesteśmy świadomi, że to nasza decyzja? Dla mnie to oczywiste, mogę uzasadnić, dlaczego chcę to studiować. Ale nie mogę przewidzieć, czy po  ich skończeniu będę zadowolona. To też jest dla mnie oczywiste. Determinizm zakłada, że wybierając ten właśnie kierunek, nie robię tego z własnej wolnej woli, bo już jest "zapisany" mój los, i nie jestem tego świadoma. I to mnie przeraża przeraża. Tak, jak w poglądach religijnych Kalwina - jesteś zły i grzeszny, bo do tego zostałeś wybrany i nic nie możesz z tym zrobić. Ale to oczywiście skrajny determinizm - predestynacja. Ale masz rację, nad wszystkim można się pozastanawiać. :)
    • @LeszczymCzyli komfort w jak najszerszym rozumieniu tego słowa. A to już bardzo dużo w sobie mieści, bo można rozszerzać i rozszerzać .... :) A komfortowa piosenka może być komfortem dla naszych uszu, naszej estetyki muzycznej, odpoczynku, jazdy samochodem ... Świetnie, że taka powstanie. Pozdrawiam. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...