Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Choć tak wiele się zmieniło,
Czas odliczył na zegarze morze godzin.
Serca nasze równym rytmem ciągle biją,
Życie wkoło znów kolejny cykl przechodzi.

Choć nas dzieli trudna przepaść codzienności,
Smak Twych ust już dawno zapomniałem.
Wciąż mam wieczne prawo do miłości,
W duszy na dnie gorzkim żalem zapisane.

Lubię patrzeć w Twoje mądre, smutne oczy,
Zawsze czujne i gotowe dostrzec krzywdę.
Ze zmęczeniem dla mnie walkę w myślach toczysz,
By pokazać mi wewnętrzną swoją siłę.

Jakże chciałbym choć przez chwilę wziąć Twa rękę,
Poczuć ciepło Twej wierności przywiązania.
Chcę powiedzieć Ci do ucha słowa piękne,
Tyś mi z raju przeznaczeniem jest od Pana.

Kiedy wezwie mnie do siebie Bóg w niebiosa,
Powiem jemu, że bez Ciebie nie odejdę.
Po policzku spłynie łez miłosna rosa,
Z Tobą jedno już na wieki stanowimy.

Opublikowano

Szczęśliwą jest kobieta która na ciebie trafiła.Gratuluję ci piękna tej miłości,nie zazdroszczę,bo zazdrość jest zła,lecz gratuluję.Ja czekam na swojego jedynego,a gdy już go odnajdę to pokocham całym sercem,całą sobą.Gratuluję raz jeszcze i życzę wszystkiego dobrego.
Pozdrawiam
Anna

Opublikowano

Jest, Janku, ciągłość w Twoich wierszach; apoteoza tej Jedynej. Wywołujesz we mnie uczucie szacunku i ...zazdrości! Pięknie się czyta Twoje wyznania. Pozdrawiam.

Opublikowano

Opiewane takimi słowy i latające na skrzydłach Gryfów damy bywają szczęśliwe. A gdyby, tak dla pełnego rytmu, pierwszy wers uzupełnić? Wiem, że Twój zabieg jest celowy i nie zakłócił mi czytania, ale może... (wiesz już, Gryfiku, że lubię formy doskonałe, choć tworzenie ich sprawia mi kłopoty). Przy okazji dziękuję za miłą akceptację moich wysiłków poetyckich i przesyłam Tobie i Damie pozdrowienia. E.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Witaj Elu, dziękuję Ci za miłe słowa.
Ma dusza zawsze kochać jest gotowa,
Wie o tym dobrze ma druga połowa...

Pozdrawiam prosto z obłoków.
Opublikowano

W tym tygodniu mało mych uśmiechów widział świat lecz gdy czytam Twoje wiersz, śmieje mi się nawet serce,bo kocham się w szczerości jaką okazujesz w każdym ze swoich wierszy. Jest naprawdę piękny.
Pozdrawiam. ;)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Dziękuję Emilu, bez szczerości ten świat byłby zupełnie inny, lecz wciąż jej za mało jeszcze.
Pozdrawiam Cię serdecznie.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Dziękuję Jakubie, to nieprawda napewno w sercu masz wiele słów, a uwolniwszy je dasz im szybować w obłokach poezji.
Pozdrawiam, G.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
    • Bez słownika nie rozłożę

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...