Stare hologramy

[Ruffle_puffle]

Kobieta z sąsiedztwa jest aluzjonistką,
choć niewielu ogląda z uwagą jej rewie.
Ciężko się już dziwić – sama się zgubiła
w zestawach masek i starych pudernic.

Pomyli tragedię z komedią, satyrą,
aluzję z iluzją spuszczając żaluzje –
bo smutek przez okno zagląda na próżno,
i smutek jest próżny, więc smutki do próżni.

Zdarza się jej mylić twarze czy imiona,
stare fotografie, pory roku zmiany.

A ostatnio nawet wyrzuty sumienia
z nieznośnym bólem jakiegoś organu –

W kolejnej masce tracąc miano –
ufa,
że są tożsame.

[bestia be]

podoba sie przesłanie w całości , ładnie

serdecznie

be

[stokrotki w rosole]

bardzo mi się podoba, dobry wiersz. Pozdrawiam:)

[krzysztof marek]

również mi się podoba. maski, ach te maski...:)
pozdrawiam serdecznie.

[Ruffle_puffle]

Dzięki za komentarze. Dla mnie to taki tekścik. Może nic olśniewającego, ale miło, że można go czule odebrać.

Pa.