Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

zgubiłam Cię

Ania_G.
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Ania_G.

Ania_G.

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

dzień parszywie obojętny
bo zgubiłam Cię w tym pędzie
patrzą na mnie obce gęby
a ja błąkam się w obłędzie

Twych kurwików w oczach szukam
pieszych co zachodzą drogę
kłęby chłonę, dźwięków słucham
lecz odnaleźć Cię nie mogę

serce mam już całkiem bose
dłonie znowu wyszły z mody
trzeba będzie pójść za ciosem
dać wspomnieniom umknąć z głowy

żeby jeszcze były skore
puścić z dymem szare włości
ja im jednak nie pozwolę
choćbym miała dostać mdłości

tęskno mi za Twym podmuchem
co jak bryza włosy głaszcze
w dreszcze wprawia mnie za uchem
i otula ciepłym płaszczem

za szarmanckim strun trzepotem
co na chandrę urok rzuca
palców Twoich w moich splotem
chwilą, gdy unosisz usta

i już cieplej jest motylom,
co to w brzuchu dzieje przędą
zdmuchnij strużkę łez co płyną
do rozpuku śmiej się ze mną

nie przestawaj tak mnie bawić
łaskocz słowem tak jak lubię
nie dam więcej z oczu stracić
tego, co znalazłam w Tobie

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Robert Witold Gorzkowski
      Doba

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      @Simon Tracy byś zdziwił się jak wiele. 
    • Berenika97
      Strażnik

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Simon Tracy To jest bardzo fajnie napisana proza w pewnej konwencji - mitu? Świetnie  zbudowałeś atmosferę - grozy i paranoi. Narracja pierwszoosobowa, zwroty do Czytelnika, stopniowe odsłanianie informacji - to działa. Ten strach narratora jest namacalny. Na końcu puentа z wymianą miejsc (on tam,ON tutaj) - mocna. Niektóre fragmenty są trochę rozwlekłe. Pewnie będą części następne. Nie lubię literatury typu fantasy, fantastyki, ale chętnie przeczytam ciąg dalszy tej historii. Dlatego, że dotykasz starożytności - mojej ulubionej epoki. :))) Niektóre nazwy nie są mi obce np. Księga Bram - to święty tekst staroegipski, Księga Chaosu - to tytuł kryminału (akcja w starożytnym Egipcie), Jet też Klejnot Siedmiu Gwiazd - też opowiadanie grozy i starożytny Egipt. No i Mahabharata - poemat hinduistyczny. Czy niektóre z tych pozycji zainspirowały Cię? Czy raczej był to Cthulhu? Pozdrawiam.
    • Marek.zak1
      Inne spojrzenie na sytość

      Przez Marek.zak1 · Opublikowano

      Sytość/przesyt niedosytu - świetne, cos niby oksymoron, ale czy na pewno? Pozdrawiam
    • Simon Tracy
      Doba

      Przez Simon Tracy · Opublikowano

      @Robert Witold Gorzkowski Dziękuję Ci serdecznie za taką wylewność w tak niezwykle ciężkich tematach. Jest to dla mnie niezwykle ważne że wiele osób rozumie mój przekaz i jego formę 
    • Berenika97
      Contra Naturam

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Simon Tracy Ten tekst bardzo mi się podoba, bo kocham te niezwykłe i mądre  zwierzęta, którym ludzie robią dużo krzywdy. Ten głos wilka - jest głosem kogoś, kto odmawia podporządkowania się ludzkiemu porządkowi. "Nie mam z tym problemu, by się odwrócić plecami do ludzi" - to deklaracja wolności, ale i wygnania. Twój język pełen archaizmów ("zawezwanych", "widziadeł", "skomlałem") buduje mityczny, baśniowy klimat. Ten świat to nie współczesność, to jakiś pradawny czas, kiedy las był jeszcze święty, a duchy "rzeczywiste". Podoba mi się, że czerpiesz ze słowiańskich wierzeń. Szczególnie mocna jest ta zmiana perspektywy - od wilka uciekiniera do wilka mściciela, a potem odkrycie, że to las sam się mści. Drzewo stworzenia, Leszy, duchy - to cała armia natury przeciwko człowiekowi-intruzowi, człowiekowi - zabójcy. I ta puenta: "Uczta w imię zwycięstwa i przeciw naturze człowieka" - bo natura człowieka to dominacja, zniszczenie. A natura natury? To równowaga, również równowaga przez pożeranie. Świetny tekst to dzikiej, krwawej sprawiedliwości. W mojej okolicy można spotkać wilki, osobiście spotkaliśmy na drodze waderę z trzema szczeniakami, a mój mąż samotnego wilka, który spojrzał mu w oczy i spokojnie odszedł. Szedł również polną drogą. I niestety przyjeżdżają myśliwi. Mam nadzieję, że pozwolisz zamieścić link do pewnego filmiku:  (jeżeli nie - to usunę)

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...