Czekam

[Łukasz Kubacki]

Czekam... na otwarcie oczu
Nadzieja... nic więcej mi nie zostało
Czekam... aż mnie stąd zabierzesz
Czekam... aby móc coś poczuć
Marzenia... już nawet one gdzieś zniknęły
Czekam... aż mnie stąd zabierzesz
Czekam... na głęboki oddech
Pragnienie... to najgorszy rodzaj bólu
Czekam... aż mnie stąd zabierzesz
Czekam... na prawdziwy uśmiech
Więzienie... bez krat w mojej głowie
Czekam... aż mnie stąd zabierzesz

[natalia]

hmm, i nie zabrała? :)

Łukaszu, ciężko się czyta ten tekst, powtórzeniami całkowicie zasłaniasz treść, wielokropkami odsuwasz od sensu, brak tu jakiejkolwiek rytmiki, płynności, liryki...
Troszkę wypadałoby popracować nad tym "wierszem". Bo spójrz, jak mało treści rozwlokłeś na tyle linijek:

Czekam na otwarcie oczu, została tylko nadzieja, zabierz mnie stąd, to pragnienie mnie boli, chcę poczuć głęboki oddech, prawdziwy uśmiech, zabierz mnie z więzienia w mojej głowie.

Tak do końca nawet nie jestem pewna, czy dobrze odczytuję treść.
Może następny? :) radzę sporo pracować nad formą i zwrotami, którymi chcesz objąć uczucia, ich opisy powinno się czytac z lekkością. I tego życzę, powodzenia :)
Natalia