Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
- O, przyjacielu nieuczony,
mój bliźni z tej czy innej ziemi!
wiedz, że na trwogę biją w dzwony
króle z pannami brzuchatemi;
wiedz, że to bujda, granda zwykła,
gdy ci wołają: "Broń na ramię!",
że im gdzieś nafta z ziemi sikła
i obrodziła dolarami;
że coś im w bankach nie sztymuje,
że gdzieś zwęszyli kasy pełne
lub upatrzyły tłuste szuje
cło jakieś grubsze na bawełnę.
Rżnij karabinem w bruk ulicy!
Twoja jest krew, a ich jest nafta!
I od stolicy do stolicy
Zawołaj broniąc swej krwawicy:
"Bujać - to my, panowie szlachta!"


nic się nie zmienia od lat
oprócz rodzaju dramatycznego
jak gramatyka rodzajnika we francuskim les
i niemieckim die
pod koncerzem
swastyką
fastrygą Messerschmittów
lub rozszczepieniem jądra atomowego


uciekamy z zatłoczonych miast
czarterujemy jachty na Karaibach
by przeżyć przygodę życia
i wreszcie zaryć kotwicę w finezyjnie wyrzeźbionym dnie
na trzech metrach kryształowej wody
a tam
pękają płyty tektoniczne
zamiast kotwicą
ryjemy nocą
by ocalić resztki sumienia
zaciskamy pięści w bezradności i znów

zaczyna brakować czegoś w naszych oczach

są jak niebo
z czarnymi dziurami
spod spuchniętych powiek
subtelnia strachu
mącicielka wody



*Fragment wiersza Juliana Tuwima pt. "Do prostego człowieka"
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



ot,cała prawda o życiu zamknięta w pięknych poetyckich klamrach
serdeczności ślę z Karaibów
no właśnie ;) tak z pewną nieśmiałością również zauważyłem, jako prosty człowiek,
że na Karaibach to już niemodnie jest przebywać, absolutnie.

Agato, jako satyra na leniwych chłopów - mnie się podoba.
Absolutnie. Serdecznie pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



ot,cała prawda o życiu zamknięta w pięknych poetyckich klamrach
serdeczności ślę z Karaibów

Mam nadzieję, że jeszcze nie cała ;)
Z Karaibów? Ciekawe co to u Ciebie może oznaczać, ciężka praca, a może zatrzymanie się na pewnym fragmencie wiersza ?;)
Dziękuję za pozytyw i wytrwałe bycie...
Pozdrowiam :))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



ot,cała prawda o życiu zamknięta w pięknych poetyckich klamrach
serdeczności ślę z Karaibów
no właśnie ;) tak z pewną nieśmiałością również zauważyłem, jako prosty człowiek,
że na Karaibach to już niemodnie jest przebywać, absolutnie.

Agato, jako satyra na leniwych chłopów - mnie się podoba.
Absolutnie. Serdecznie pozdrawiam.

Muszę jakoś uczcić Twoją wizytę :)To mi wygląda na pierwszy raz ;)
Serdeczne dzięki.
Pozdrowienia.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


warto było przeczytać, żeby to wyczytać, bo jest z nadzieją, że jeszcze je ktoś ma (sumienie)
choć czasem myślę, że jest tak:
zaciskamy pięści,
by rozwalić
resztki sumienia
mur dla głowy
za miękki

pozdrawiam
:)
Grażyna
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


warto było przeczytać, żeby to wyczytać, bo jest z nadzieją, że jeszcze je ktoś ma (sumienie)
choć czasem myślę, że jest tak:
zaciskamy pięści,
by rozwalić
resztki sumienia
mur dla głowy
za miękki

pozdrawiam
:)
Grażyna

Dobrze poznać taką opinię. Urosłam ;)
Widziałaś filmik z wątku o mózgu kobiety i mężczyzny? Jeśli nie to zobacz koniecznie. Fajna rzecz podana z humorem... i to "puste pudełko" warto w sobie wypracować ;) Nie ma lekko ;)
Dzięki serdeczne za wniknięcie w temat sumienia przy okazji czytania wierchołka.
Pozdrawiam. :))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...