Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Kolejny ładny kamyczek :)
[pomimo nawet trzech rzeczowników w pierwszym wersie!]

Niby to nic odkrywczego rozszczepiać włos na dwoje, ale nie każdy zrobi to z wdziękiem i bez prostactwa - Panu się udaje.
Wypada czekać na "jakąś większą budowlę".

pzdr. bezet

ps. "świątynię" - literówka na końcu :)

Opublikowano

Nie ma nic co by wskazywało że jest to wiersz, żadnej przestrzeni, zero metafor. To wyłożenie kawy na ławe, zwersyfikowana obraza pod adresem ateistów, tak też powinna być traktowana i usunięta z wierszy.

Najpierw nietaktowny kicz o Biesłanie, a teraz to, i jeszcze (były) moderator to coś chwali, no to już przechodzi ludzkie pojęcie.

Jak to coś nie zostanie usunięte, to ja sobie nie poskąpie podobnych poematów już nie pod adresem ateistów, i nie tak bezsensownych oczywiście,


nie pozdrawiam

Opublikowano

no właśnie. nie ma nic co by wskazywało że to wiersz. jakaś opowiastka z wyobraźni wzięta i też z życia. to naturalne i nie ma w tym nic nadzwyczajnego a tym bardziej poetyckiego.
ale tytuł panie ten tytuł i za niego masz u mnie reguralne ich czytanie :) jest batrdzo dobry. bo niełatwo w tytułach o ironie,. a tu w taki sposób. jakbyś tak mówił sobie że piszesz wiersz pisząc tytuły w każdym wersie i nie tylko to by wyszło ( zapewniam ) naprawdę nieźle.
pozdrawiam

Opublikowano

Między Bogiem a prawdą nie jest to wiersz o ateistach ani przeciw ateistom.Chciałem tylko powiedzieć, że pogłądy wierzących i niewierzących tak naprawdę niczym się nie różnią.Wszyscy opisują tę samą rzeczywistość ale na różne sposoby.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



O co Panu chodzi? Nie uważa Pan, że Pana słowa tez obrażają osoby o innych poglądach? Trochę więcej tolerancji!!! Będzie Pan gaz łzawiący rozpylał, jak to działo się w Poznaniu na pewnym seansie? Nikt Pana nie zmusza do czytania, a tym bardziej do komentowania tego typu wierszy.
Jestem ateistą, zdziwiło mnie, że Pan Paprocki w ten sposób to widzi, ale daleki jestem od twierdzenia, że chciał mnie obrazić.

Pozdrawiam serdecznie
Janusz Lechicki
Opublikowano

Między Bogiem a prawdą to ja się zbyt uniosłem, bo mnie irytuje to w jaki sposób duża część katolików postrzega tych którzy myślą inaczej, róznie to opisują, czasem mniej a czasem bardziej poetycko, ale to tu, że niby poeta ateista tak odbiera świat to już przęgięcie całkowite do tego strasznie drażni



to tak ku woli wyjaśnienia

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



O co Panu chodzi? Nie uważa Pan, że Pana słowa tez obrażają osoby o innych poglądach? Trochę więcej tolerancji!!! Będzie Pan gaz łzawiący rozpylał, jak to działo się w Poznaniu na pewnym seansie? Nikt Pana nie zmusza do czytania, a tym bardziej do komentowania tego typu wierszy.
Jestem ateistą, zdziwiło mnie, że Pan Paprocki w ten sposób to widzi, ale daleki jestem od twierdzenia, że chciał mnie obrazić.

Pozdrawiam serdecznie
Janusz Lechicki

Jak napisałm trochę się uniosłem, ale z drugiej strony takie wiersze budzą tylko złość, a nie są ani piękne ani nie nic wnoszą, zwykła chęć dogadanie komuś myślącemu inaczej, co nie powinno mieć miejsca bo i czemu miałoby służy ?! W kolejce stoją wiersze o homoseksualistach rozumię ?:) Ehhh,

Pozdrawiam wszystkich
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


W tym wierszu nie chodzi o dogadanie komukolwiek. Odbieram go w ten sposób, że "poeta" ateista pierwsze co zrobi, to wyjaśni naukowo zjawisko światła, natomiast wierzący będzie w tym widział dzieło Boga. O naukowych teoriach światła pomyśli później. Wyobraża Pan sobie ateistę, który mówi: "Boże, jak pięknie wygląda ten świetlisty kształt na ścianie. Dziękuję, że jesteś i stworzyłeś takie cuda"?
Spoglądajmy szerzej i nie zachowujmy się jak fanatycy.

Pozdrawiam serdecznie
Janusz Lechicki
Opublikowano

"Jak napisałm trochę się uniosłem, ale z drugiej strony takie wiersze budzą tylko złość, a nie są ani piękne ani nie nic wnoszą, zwykła chęć dogadanie komuś myślącemu inaczej, /.../
Pozdrawiam wszystkich - Natan Lemens"

Najpierw trzeba myśleć, a potem drzeć gardło (bez względu na wyznanie, kolor skóry czy preferencje seksualne).

Pozdrawiam - Panie Lemens

(na Pana miejscu trochę bym się uspokoił, bo nieważne jaki moderator - ktoś tam pamięta Pana występy albo ma zapisane).

Opublikowano

hmm, ale takie rzeczy już były ("inne" postrzeganie świata przez głęboko wierzących: " skoro nie tonie znaczy że czarownica, córka szatana... -spalić na stosie!!" itd...)

i nie rozumiem uniesienia Natana: nie widzę tu żadnej obrazy ateistów: są tu tylko dwa światopoglądy: jedni używają tzw. mózgu (na co wskazywałyby fotony) inni wierzą w słowa a nawet budują świątynie, tym co to słowa głoszą...
a jeżeli ktoś myśli ze widzi światło przechodzace przez szybę okna, którego nie ma... to już chyba jego problem ;)))

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


W tym wierszu nie chodzi o dogadanie komukolwiek. Odbieram go w ten sposób, że "poeta" ateista pierwsze co zrobi, to wyjaśni naukowo zjawisko światła, natomiast wierzący będzie w tym widział dzieło Boga. O naukowych teoriach światła pomyśli później. Wyobraża Pan sobie ateistę, który mówi: "Boże, jak pięknie wygląda ten świetlisty kształt na ścianie. Dziękuję, że jesteś i stworzyłeś takie cuda"?
Spoglądajmy szerzej i nie zachowujmy się jak fanatycy.

Pozdrawiam serdecznie
Janusz Lechicki


poeta ateista
napisze że to
drobiny fotonów

Czyli z ateisty poeta żaden, i nic więcej, nic mniej. Za to z katolika o to tak,
poeta wymarzone jest ehh ehm, no to już nie ważne, czytajac któryś raz z koleji nawet
przestaje irytować,


Nie doszukujmy się w wierszu czegoś, czego tam po prostu nie ma.


Pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Nie drę gardła, wiersz tak na mnie podziałał, a uwagi o myśleniu proszę sobie darować.

Na Pana miejscu nie zwracał bym takich uwag, ja się nie muszę uspokajać i nie mam żadnych występów ?! Jedyne uwagi mam od Pana, czyli od osoby która (Fragment wykasowany - próba obrażania komentującego - pierwsze ostrzeżenie. J. Lechicki). Szkoda że już nie ma PW z arciwum wiadomości,

Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Erotyk    Łukasz Jasiński 
    • od krzepnięcia pełni karmić na turlany z kłód rąk debiut od uroku po przeć stan niej kiczem łupki pełniej zlewać od ale ich poprzez zazdrość na myśl kichy pat chudzenia od podłości skroju chaszczy Bogu szyć chcieć mili więcej od momentu po przekrętach nad niziną dzieci grzecznych; od przerwania sakramentów już nie mówi tylko wrzeszczy
    • Wiersz napisany dla uczczenia osiemdziesiątej rocznicy wyzwolenia przez oddziały Brygady Świętokrzyskiej NSZ niemieckiego obozu koncentracyjnego dla kobiet w Holýšovie w Czechach w dniu 5 maja 1945 roku.      
    • Przerażone czekały na śmierć... W barakach okolonych kolczastym drutem...   Choć wielka światowa wojna, Pochłonąwszy miliony niewinnych ofiar, Z wolna dobiegała już końca, A wolnym od nazizmu stawał się świat… Na obrzeżach czeskiego Holýšova, Z dala od teatru wojennych działań, Z dala od osądu cywilizowanego świata, Rozegrać miał się wielki ludzki dramat...   Dla setek niewinnych kobiet, Strasznych dni w obozie zwieńczeniem, W okrutnych męczarniach miała być śmierć, Żywcem bez litości miały być spalone... Podług wszechwładnych SS-manów woli, By istnienia obozu zatrzeć ślady,  Spopielone bezlitosnego ognia płomieniami, Nazajutrz z życiem pożegnać się miały…   Przerażone czekały na śmierć... Utraciwszy już ostatnią, choćby nikłą nadzieję…   W obszernych ciemnych baraków czeluście, Przez wrzeszczących wściekle SS-manów zapędzone, W zatęchłym cuchnącym baraku zamknięte, Wkrótce miały pożegnać się z życiem… Gdy zgrzytnęła żelazna zasuwa, Zwierzęcy niewysłowiony strach, W każdej bez wyjątku pojawił się oczach, By na wychudzonej twarzy się odmalować…   Wszechobecny zaduch w barakach, Nie pozwalał swobodnie zaczerpnąć powietrza, Gwałtownym bólem przeszyta głowa, Nie pozwalała rozproszonych myśli pozbierać… Gwałtownym bólem przeszyte serce, Każdej z  setek bezbronnych kobiet, Łomotało w młodej piersi jak szalone, Każda oblała się zimnym potem…   Przerażone czekały na śmierć... Łkając cicho jedna przy drugiej stłoczone...   W ostatniej życia już chwili, Z wielkim niewysłowionym żalem wspominały, Jak do piekła wzniesionego ludzkimi rękami, Okradzione z młodości przed laty trafiły… Jak przez niemieckie karne ekspedycje, Przemocą z rodzinnych domów wyrywane, Dręczone przez sadystyczne strażniczki obozowe, Drwin i szykan wkrótce stały się celem…   Codziennie bite po twarzy, Przez SS-manów nienawiścią przepełnionych, Doświadczyły nieludzkiej pogardy I zezwierzęcenia ludzkiej natury… Wciąż brutalnie bite i poniżane, Z kobiecej godności bezlitośnie odarte, Odtąd były już tylko numerem W masowej śmierci piekielnej fabryce…   Przerażone czekały na śmierć... Pogodzone z swym okrutnym bezlitosnym losem…   W zadrutowanych barakach, Z wyczerpania słaniając się na nogach, Wycieńczone padały na twarz, Nie mogąc o własnych siłach ustać… Gdy zapłakanym oczom nie starczało łez, Fizycznie i psychicznie wycieńczone, Czekając na swego życia kres, Strwożone już tylko łkały bezgłośnie…   Przeciekające z benzyną kanistry, Ustawione wzdłuż obozowego baraku ściany, Strasznym miały być narzędziem egzekucji, Tylu niewinnych istnień ludzkich… Przez SS-mana rzucona zapałka, Na oblany benzyną obozowy barak, Setki kobiet pozbawić miała życia, W strasznych męczarniach wszystkie miały skonać…   Przerażone czekały na śmierć... Gdy cud prawdziwy ocalił ich życie…   Ich spływające po policzkach łzy, Dostrzegły z niebios wierne Bogu anioły, A Wszechmocnego Stwórcę zaraz ubłagały, By umrzeć w męczarniach im nie pozwolił… I spoglądając z nieba Bóg miłosierny, Ulitowawszy się nad bezbronnymi kobietami, Natchnął serca partyzantów z lasów dalekich, Bohaterskich żołnierzy Świętokrzyskiej Brygady…   I tamtego dnia pamiętnego na czeskiej ziemi, Niezłomni, niepokonani polscy partyzanci, Swe własne życie kładąc na szali, Prawdziwego, wiekopomnego cudu dokonali… Silnie broniony obóz koncentracyjny, Przypuszczając swymi oddziałami szturm zuchwały, Sami bez niczyjej pomocy wyzwolili, Biorąc setki SS-manów do partyzanckiej niewoli…   Bohaterski szturm Brygady Świętokrzyskiej... Dla tysięcy kobiet był wolności zarzewiem...   Niebiańskiemu hufcowi aniołów podobna, Natarła nieustraszona Świętokrzyska Brygada, By znienawidzonemu wrogowi plany pokrzyżować By wśród hitlerowców paniczny strach zasiać… Tradycji polskiego oręża niewzruszenie oddana, Chlubnym kartom polskiej historii wierna, Natarła nieustraszona Świętokrzyska Brygada, Paniczny w obozie wszczynając alarm…   Brawurowe ze wschodu natarcie, Zaskoczyło przerażoną niemiecką załogę, Z zdobycznych partyzanckich rkm-ów serie, Głośnym z oddali niosły się echem… By tę jedną z najpiękniejszych kart, W długiej historii polskiego oręża, Zapisała niezłomnych partyzantów odwaga, Krusząc wieloletniej niewoli pęta…   Bohaterski szturm Brygady Świętokrzyskiej... Przeraził butnych SS-manów załogę…   Odgłosy walki niosące się z oddali, Do uszu udręczonych kobiet dobiegły, W tej strasznej długiej niepewności chwili, Krzesząc w sercach iskierkę nadziei… Na odzyskanie upragnionej wolności, Zrzucenie z siebie pasiaków przeklętych, Wyjście za znienawidzonego obozu bramy, Padnięcie w ramiona wytęsknionym bliskim…   Choć nie śmiały wierzyć w ratunek, Ten niespodziewanie naprawdę nadszedł, Wraz z brawurowym polskich partyzantów szturmem, Gorące ich modlitwy zostały wysłuchane… Wnet łomot partyzanckich karabinów kolb, W ryglującą barak zasuwę żelazną, Zaszklił ich oczy niejedną szczęścia łzą, Wyrwały się radosne szepty wyschniętym wargom…   Bohaterski szturm Brygady Świętokrzyskiej... Dnia tego zwieńczonym był wielkim sukcesem…   Wielkie wrota baraków wyważone, Rozwarły się z przeciągłym łoskotem, Odsłaniając widok budzący grozę, Chwytający za twarde żołnierskie serce… Ich brudne, wycieńczone kobiece twarze, Owiało naraz rześkie powietrze, Nikły zarysowując na nich uśmiech, Dostrzeżony sokolim partyzanckim wzrokiem…   I ujrzały swymi załzawionymi oczami Polskich partyzantów niezłomnych, Niepokonanych i strachu nie znających, O sercach anielską dobrocią przepełnionych… Dla setek kobiet przeznaczonych na śmierć, Polscy partyzanci na ziemi czeskiej, Okazali się wyśnionym ratunkiem, Zapisując chlubną w historii świata kartę…   - Wiersz napisany dla uczczenia osiemdziesiątej rocznicy wyzwolenia przez oddziały Brygady Świętokrzyskiej NSZ niemieckiego obozu koncentracyjnego dla kobiet w Holýšovie w Czechach w dniu 5 maja 1945 roku.  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Żołnierze Brygady Świętokrzyskiej NSZ i grupa uwolnionych więźniarek z obozu koncentracyjnego w Holýšovie (Źródło fotografii Wikipedia).              
    • @Roma

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       Jeszcze się trzymasz? Powodzenia, bo nerwy jak szwy, łatwo puszczają, szczególnie jak stres trwa długo.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...