Zima

[Bronisław Jaśmin]

Na niebie dni - szkieletów, gdzie taniec trwa śniegu,
Przed ścieżką którą warstwa śniegowa zakryła;
Ujrzałem jakiś podmuch, który w cichym biegu
Odsłonił białe drzewa. A w nich rosła zima.

I czuję, chociaż zimno nadal nie odpuszcza,
Regułę która jasno stawia swe zamiary.
Nikt rzeczy w narodzeniu na śmierć nie wypuszcza,
I nawet mróz nie szuka w swym czasie ofiary.

To samo w jednym czasie, nic więc być nie może
A susza zawsze niszczy obok deszczów siecznych.
Więc zawsze po gor""ącu, co akacje sroże,
Śnieg ochładza ładu grunt, by w nim przetrwał wieczny.