Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
radość jak wiosna otwiera pąki
zamkniętego w sobie człowieka


trudno zrozumieć
zmrożone uczucia
trzymane siłą woli
paraliżuje strach

lecz ludzkie odruchy
nie potrafią kłamać
bezwiednie szukasz
odrobiny ciepła

nie ukrywaj uczuć
kochając bez lęku
pozwól dotykać
najczulszych strun

radością
obudzę kwitnienie
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Aneczko, czy uwierzysz, że przed wklejeniem nie czytałam Twojego wiersza "Sito"?
Czyżbyśmy wyczuwały się duchem? Niesamowite!
Dziękuję.
:))))
Zdrówka życzę -
Krysia
Opublikowano

jak zawsze podoba się wiersz tryska nadzieją

kochając bez lęku , to piękny wers kochaj bez leku i za nic , kochaj aż zapali się piekło:):):)

dodaję jeszcze jedno ,,dno" :):):):)
be

jak zawsze

szacuneczek

Opublikowano

Witaj Krysiu.
Powiem krótko – piękny wiersz.
Pozdrawiam,
Andrzej

Ps.
Zastanawiam się czy jest konieczne „lecz” w pierwszym wersie drugiej strofy.
Wiem, że to jakby kontynuacja ostatniego wersu strofy wcześniejszej, ale tak mi się jakoś nasunęło.

Opublikowano

a gdzie ten słoń?????
o słoniu miało być :((((
o nieeee, o słońcu!
cholera jasna!
jak o słońcu, to ok. i pięknie,
ale trochę
szkoda, bo myślałam, że chcesz o ochronie gatunków krzyczeć
:))
buziak i wybacz! poniedziałek :((
buziak!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Hehe ...lubię tak delikatnie tącać czułe struny i snuć niteczki nadziejowe prosto z serducha do serducha :) A Twój odbiór to dla mnie miodzio :)
Dziękuję.
:):):)
Odwzajemniam ciepełko :-)
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


i masz babo placek!
wpadła Tara i krzyk zara
gwałtu! rety! no, niestety
zamiast słonia słońca
trochę wpadło
co za pech
:)))))
poniedziałkowy
:)))
wybaczam
i dziękuję :))))
Buziak!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Kamil Olszówka Czesc i chwała bohaterom! Piekny wiersz. Zostawiam szczery  podziw

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Simon Tracy W trumnie umieszczasz parę kochanków w wiecznym uścisku, co dodaje tej śmierci swojego rodzaju romantyzmu. Spotkałam się z tym pierwszy raz. Ale szczególnie poruszająca jest druga część, gdzie sen z ukochaną kontrastuje z przebudzeniem "do zimnej jak lód" rzeczywistości. Ostatnie wersy (dotyczące broni) są dla mnie wyjątkowo trudne — sugerują możliwość samobójstwa, co całemu wierszowi nadaje bardzo ciemny wymiar. Ogólnie tekst jest piękny.
    • ~~ Jarek i Karol dzisiaj w Zimowie - po co przybyli? Zaraz odpowiem .. Kupili narty - liczą na śnieg, tego tu nie ma - był, ale zbiegł; czyli stopniał i spłynął .. Obarczyli więc winą obecnie rządzących - bo to ponoć przez nich, mamy okres gorący pomiędzy Polakami .. Czy to jest prawdą? Odpowiedzcie sami i .. czy śnieg od tego topnieje?!! Skomentujcie szybko .. bo mnie krew zaleje!! ~~
    • @lena2_ To piękny wiersz! Czytam to jako rozmowę z sobą – między tą częścią nas, która chce wolności i rozwoju, a tą, która wie o naszych ludzkich ograniczeniach. Wiersz ma też lekkość – jest lakoniczny, ale wiele mówi.
    • @Nata_Kruk To piękny wiersz o twórczości, melancholii i przemianie emocji w sztukę. Smutek i niepewność przechodzą w pracę rąk, gdy abstrakcyjne uczucia stają się namacalne — kolory na palecie, pociągnięcia pędzla. Jest kontrast w tym wierszu. Na początku wszystko jest statyczne, szare, zadumane — jesień, szarość, a potem pojawia się ruch, energia: "wybudzam farby", "sztaluga pląsa", uśmiech. To nie jest ucieczka od smutku, ale jakaś transformacja go w coś. Pytanie na końcu — "czy zechcesz teraz ramkę dorobić?" — jest super nieproste i genialne.  To pytanie o ukończenie, o wypełnienie, o krok dalej. A może i o to, czy w ogóle mamy prawo „dokończyć" rzeczy niedokończone? Pewnie znowu za bardzo kombinuję - wiersz piękny i mądry. :))
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...