Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

za rogiem przed progiem za omszałym kantem
na przypiecku zimne dwóch groszy nie warte
co zimę wrażliwsze co lato gorętsze
na wylot przejrzane podstępnie nieszczęsne

co grudzień za kołnierz wylane z kretesem
gdy Nowy nadchodzi z dziecinnym uśmiechem
wytańczone rankiem gdy obcas złamany
by szczęście na sznurku sprowadzić zaspane

te w żalu i smutku okryte żałobą
złowrogo szumiące to wiarą to trwogą
byle jak owinięte chusteczką w kieszeni
nadzieje ich nawet make-apem nie zmienisz

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Atooo widziałam już na W :)
Rano mi się podobało, a wieczorem dla odmiany też mi się podoba ;)
Słodko - gorzki. Idę bardziej w stronę przypiecka ;)
Pozdr.
dzieki Agatko:) w Warstacie mi sie cosik pomieszal wiersz;)ja cos rozkojarzona bywam;):)usciski:)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Bernie, ja bym ten wiersz zapisała z interpunkcją, wtedy nadzieje byłyby wyeksponowane

[color=green]Za rogiem, przed progiem, za omszałym kantem;
na przypiecku zimne, dwóch groszy nie warte.
Co zimę wrażliwsze, co lato gorętsze.
na wylot przejrzane, podstępnie nieszczęsne.

Co grudzień za kołnierz wylane z kretesem,
gdy Nowy nadchodzi z dziecinnym uśmiechem.
Wytańczone rankiem, gdy obcas złamany,
by na sznurku szczęście sprowadzić zaspane.

Te w żalu i smutku okryte żałobą,
złowrogo szumiące - to wiarą, to trwogą;
byle jak owinięte chusteczką w kieszeni
nadzieje. Ich nawet make-apem nie zmienisz.[/color]

I co myślisz o takim zazielenieniu z przecinkami - kolor dobry dla nadziei.

Pozdrawiam :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Bernie, ja bym ten wiersz zapisała z interpunkcją, wtedy nadzieje byłyby wyeksponowane

[color=green]Za rogiem, przed progiem, za omszałym kantem;
na przypiecku zimne, dwóch groszy nie warte.
Co zimę wrażliwsze, co lato gorętsze.
na wylot przejrzane, podstępnie nieszczęsne.

Co grudzień za kołnierz wylane z kretesem,
gdy Nowy nadchodzi z dziecinnym uśmiechem.
Wytańczone rankiem, gdy obcas złamany,
by na sznurku szczęście sprowadzić zaspane.

Te w żalu i smutku okryte żałobą,
złowrogo szumiące - to wiarą, to trwogą;
byle jak owinięte chusteczką w kieszeni
nadzieje. Ich nawet make-apem nie zmienisz.[/color]

I co myślisz o takim zazielenieniu z przecinkami - kolor dobry dla nadziei.

Pozdrawiam :)
no chyba masz rację Fran:) ja wprawdzie zawsze piszę bez interpunkcji;)ale Twoja wersja lepsza:)pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Takie lekkie, do poczytania i natychmiastowego zapomnienia.
i takie wiersze są potzrebne, właśnie po to Lady, żeby się przy nich zrelaksować, świetnie 'Bernidetko', świetnie
słonecznosci
W>J
ooo witaj Jagodko:) milo Cie czytac...dzieki i usciski:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @andrew piękny:)
    • @patogenAI Uczuciowy Robot wrażliwością widzę ''karmi ''się....jest nadzieja.Wtedy nie trzeba słów za za wiele.....po prostu żal ''za tym co było nie było a jednak czegoś żal......jakże to ludzie uczucia.
    • @patogenAI Dziękuję.
    • @Groschek Jasne. Chociaż wiersz ma potencjał, jego abstrakcyjność może stanowić barierę dla odbiorcy, utrudniając jednoznaczne zrozumienie intencji autora. Niektóre metafory ("lepkość szczypty teł nauczki", "zbite kanty wiecznej włóczki") są tak odległe od potocznego doświadczenia, że ryzykują pozostaniem niezrozumiałymi lub sprawiają wrażenie przypadkowych. Brak wyraźniejszego przepływu myśli między strofami i nagłe wprowadzenie nowych motywów w zakończeniu mogą sprawiać wrażenie niespójności. Nieregularność rymów, choć może być zamierzona, nie zawsze wzmacnia rytm i melodię wiersza. W rezultacie, mimo interesujących pojedynczych obrazów, całość może sprawiać wrażenie chaotycznej i trudnej do uchwycenia w spójną interpretację.
    • @andrew Ten krótki wiersz to pełna subtelnych obrazów i głębokiego pragnienia podróż w przyszłość. Już od pierwszych słów "wzbić się ponad siebie" czujemy tęsknotę za transcendencją, za spojrzeniem na świat z nowej, wyższej perspektywy. Obraz "oglądać świat z wysoka" niesie ze sobą poczucie dystansu i możliwości dostrzeżenia szerszego kontekstu. Następnie, poetycka personifikacja jutra jako czegoś, co można "ubrać" i zapytać o "uśmiech", jest niezwykle świeża i ujmująca. To nadaje przyszłości ludzki, niemal intymny wymiar. Kulminacją jest kreatywna metafora "zrobienia makijażu" jutru, co sugeruje aktywne kształtowanie optymistycznej wizji przyszłości. Finałowe "pofrunąć w marzenia" to lekka, ale mocna konkluzja, podkreślająca ulotność i idealistyczny charakter tej jednodniowej eskapady. Podsumowując, mimo swojej zwięzłości, wiersz ten emanuje bogactwem emocji i wizualnych skojarzeń. Jest delikatny, a zarazem pełen nadziei i pragnienia lepszego jutra. "Ponad siebie..." dodane na końcu stanowi intrygujące i rezonujące podsumowanie głównego motywu.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...