Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

wypłowiałe lecz moje


Rekomendowane odpowiedzi

za rogiem przed progiem za omszałym kantem
na przypiecku zimne dwóch groszy nie warte
co zimę wrażliwsze co lato gorętsze
na wylot przejrzane podstępnie nieszczęsne

co grudzień wylane za kołnierz z kretesem
Gdy Nowy nadchodzi z dziecinnym uśmiechem
wytańczone rankiem gdy obcas złamany
by szczęście na sznurku sprowadzić zaspane

te w smutku i żalu okryte żałobą
szumiące złowrogo to wiarą to trwogą
byle jak zawinięte w chusteczkę w kieszeni
nadzieje ich nawet make-apem nie zmienisz

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

ładnie... trochę smutno ale ładnie.... podoba mi się. szczególnie:
"wytańczone rankiem gdy obcas złamany
by szczęście na sznurku sprowadzić zaspane"
szczęściu trzeba pomóc, takie jest powiedzenie i ja myślę że prawdziwe. nawet na sznurku wciągnąć kiedy zaspane i ociężałe. mimo że:
"byle jak zawinięte w chusteczkę w kieszeni
nadzieje"
pozdrawiam serdecznie :)))

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

[quote = Krzysztof Marek] ładnie ... trochę smutno ale ładnie .... Podoba mi się. Szczególnie:
"wytańczone Gdy rankiem obcas złamany
przez szczęście na sznurku sprowadzić zaspane "
szczęściu trzeba pomoc, jest takie powiedzenie i ja myślę Że prawdziwe. nawet na sznurku wciągnąć kiedy zaspane i ociężałe. mimo że:
"byle jak zawinięte w chusteczkę w kieszeni
nadzieje "
pozdrawiam serdecznie :)))[/ quote]
dzieki Krzysztofie:)pozdrawiam i przepraszam wszystkich za bląd w tytule...chyba nie umiem poprawić::(

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

"za rogiem przed progiem za kantem omszałym
na dwóch zimne przypiecku groszy nie warte"
- dla mnie brzmi jak zagadka, której niestety nie odgadłam.
W ostatniej strofie:
"szumiące złowrogo z wiarą do trwoga" też nie bardzo chwytam.
Jeszcze powrócę, na razie pozostawiam pozdrowienia
- baba

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Witaj Bernadetto
ja myślę tak:
jeśli byle jak pomięte w kieszeni to znaczy że bałagan i wystarczy poukładać te nadzieje... albo i nie bo jeśli bałagan w torebce to świadczy o dobrym charakterze właścicielki wię może ten w kieszeni też ma jakieś ukryte znaczenie
:)
pozdrawiam
Grażyna

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Teraz to ja wszystko rozumiem! Czasem komputer
(program) czyni psikusy. Przy wpisywaniu komentarzy
zdarza mi się , że jak mocniej uderzę w klawisz, to mi tekst znika
w całości albo częściowo. Nie wiem czemu.
Piękny wiersz na Nowy, ale nie tyko, dobry na każdy czas!
Do peela: najważniejsze, że one są! Zachowaj je na zawsze!
Serdecznie pozdrawiam
- baba

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        @Bożena De-Tre :) To ja dziękuję za uwagę. Również serdecznie pozdrawiam.        
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Inaczej być nie może. Bilans musi wyjść na zero, gdy się dobrze policzy.
    • Stwierdziłem pewnego chmurnego wieczoru, gdzieś w sytuacji gdy niebo zgubiło słońca, a księżyca odnaleźć wcale nie chciało i nawet chyba nie zamierzało w ogóle tak czynić, że być może i ja powinienem koniec cywilizacji wziąć na serio. Ot, usiąść i napisać jak najwięcej, jak najlepszych, jak najbardziej wszechstronnych i widzących najdalej słów, co trwale zapiszą się w historii jak grawer w złocie lub srebrze lub zabrzmijmy twardziej zatem w żelazie. I nawet usiadłem nad tym zagadnieniem i nawet padły jakieś strofy, akapity, rozdziały, a słów naliczyć by można było w tysiące. A potem się ocknąłem. Hej, bratku, to na marne, to nieważne, to bezowocne, albowiem tego tekstu i tak prawie nikt już nie przeczyta. Nie zostaniesz Sokratesem, już ty się o to nie martw. Współcześni zajmą się czymś innym niż czytanie, wiadomo, że część będzie planowało ucieczkę, część przetrwanie, część dojdzie do wniosku, że bawić się trzeba w ostatnie pięć minut w sposób bliski pokokardy. Zapaleńcy zapewne postanowią świat uratować, co być może zabrzmieć podobną daremnością jak cały mój tekst od początku do końca. A z kolei następnych, zwanych przodkami, cóż tych już nie będzie. Postanowiłem więc zakończyć pisanie kolokwialnie i pójść na któreś z ostatnich piw, na któreś z ostatnich dań i pomarzyć, tak zwyczajnie pomarzyć o pojawieniu się następnej cywilizacji, która mogłaby nasze przeczytać, choć zapewne nie będzie wiedzieć o nas wcale a wcale. Mówią nam przecież nieustannie, że o poprzedniej cywilizacji my również nic nie wiemy, a przecież historia z cywilizacjami może powtórzyć się jota w jotę. Dobra, już kończę, bo to bez sensu. Najmniejszego nawet.   Warszawa – Stegny, 22.11.2024r.   Inspiracja – Poeta Łukasz Jasiński (poezja.org).
    • @Łukasz Jasiński Ależ dziękuję za inspirę, wrzucam nawet w dział proza właśnie :))
    • I tak też można...   Łukasz Jasiński 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...