Amour fou

[Kamil Ostroga]

W chwili już spokojnej myślę że zwariowaliśmy,
jak możemy się nie zgadzać? Tak idealni byliśmy
tak bardzo przecież do siebie pasowaliśmy.
Nie mogę zatrzymać potoku słów... Przestańmy!
Znów się kłócimy, obrażamy, wystarczy!
Już nie mogę wytrzymać, już nie mogę mówić,
już nie potrafię rozmawiać, już nie umiem się studzić!
I znowu mnie drażnisz, i znowu mnie mierzisz,
a w całym pokoju znów zazdrością śmierdzi.
Nie potrafię znieść tego, że nie potrafię nic bez Ciebie,
Z Tobą w siódmym kręgu piekła jestem w siódmym niebie.
Z Tobą na szczycie świata brnę w błocie po kolana.
Moralność moja niezłomna okazała się marna,
Wywróciło mój świat uczucie do Ciebie
i już nic nie jest jasne i już chyba nic nie wiem.
Wiem tylko, że w każdym zawzięciu i bólu,
chowam jeden okrzyk radości i rozpaczy - amour fou!

[kasiaballou]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

słabo, nawet przyciąć nie ma z czego - emocje, emocje i tylko emocje, gdzie w nich poezja?
wersaliki, wykrzykniki, powiedzonka jakieś oblatane i piana ze złości.
forum ma warsztat, polecam.
pozdrawiam
kaśka.

[Antoni Slawbicki]

łoboże!!!!!

[zdrojek]

Taniec przegadaniec! Ale próbuj dalej jak najbardziej.
Pozdrawiam.

[Marcin B]

Zwykle tak nie robię, ale tym razem przeleciałem po rymach i już wiem, że mi się nie podoba. Pozdrawiam.