Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
za namową Bukowskiego

nawet przewlekanie nici
przez dziurkę w igle nie jest tak mozolne jak dojście
do celu, który jest istotny

i nie jest atrapą czy fatamorganą między bezmiarem
w nicości zbyt wiele sobie wyobrażamy, że jesteśmy
młodzi, piękni i jeszcze nie wystarczająco bogaci

mija dekada
wciąż uważamy się za młodych, pięknych i wciąż nie bogatych
z bagażem małych sukcesów i kilku porażek, o których szybko zapominamy

lata lecą, my też lecimy z wiatrem, czasem prosto w oczy
szukamy tezy, którą sobie założyliśmy będąc młodymi, pięknymi
bogaci niech sobie będą inni – po co nam kolejny problem na głowie

dzieci rosną, pies zamiast aportować śpi pod stołem
staramy się nie patrzeć w lustro – uważamy, że kłamie
wciąż pokazuje jakąś gębę ze zmarszczkami, podkrążonymi oczyma

inne włosy, uszy nienaturalnych rozmiarów
przecież my to Ci ze zdjęć w albumie rodzinnym
piękni, młodzi jeszcze nie bogaci
  • Odpowiedzi 58
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

hm: końcoworoczne podsumowanie...
na początku: zbiór zasad (to z dziurką w igle takie sobie...).
potem: spojrzenie z lotu ptaka (dekada - magiczny okres w dziejach ojczyzny naszej)
następnie: kierunek mieszkanie z lustrem i inwentarzem (pies bez chęci aportu mi się podoba bardzo. po prawdzie widzę w nim swój obraz)
kulminacja: to my, to ja, to on... to my? to oni? skąd te uszy? sami nie wiedzą jak czynią...
puenta: bieda z nędzą... znaczy się bohaterowie utworu, nie sama puenta.

ogólnie rzecz biorąc: pięknie stonowane spojrzenie na rzeczywistość, ciągle szarą, stety... czy szarą na własne życzenie? chyba jednak tak...

oczywiście to jest moja interpretacja. może nieudolna ale przynajmniej dłuższa, niż zwykle, tak samo jak dłuższy jest, niż zwykle, Twój fajny wiersz, drogi autorze. pozdrawiam serdecznie :)))

Opublikowano

Z najważniejszymi myślami uprzedził mnie już Krzysztof. Pierwsza strofa nie za bardzo, raczej przeciętna, motyw z psem ciekawy. W paru miejscach poodchudzałbym z niepotrzebnych słów, ale w sumie to jest niezły obrazek, refleksyjny. Pozdrawiam ;)

Opublikowano

Użył Pan ciężkiego kalibru. "Niebogata nicość" wrzuca patetycznie w czarną dziurę. Trochę, na moje potrzeby przeżywania, przesadnie. Strasznie dużo słów (szczególnie 4 strofa obciążona czasownikami utrudniającymi czytanie) na temat nie tak znów dramatyczny. Samo życie. No, ale odczytujemy wyrazy (na szczęście) nie kolektywnie! Miłe słówka przed Nowym R.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


peel się musiał wygadać, więc zanotowałem tylko o kilka słów za mało mimo wszystko;)
czasowniki budowały tę historię, która i tak legnie w gruzach może za chwilę, może trochę później
dziękuję za czytanie i pozostawienie swoich odczuć
pozdrawiam
r
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


he, "i" to jest/będzie niestety fakt:)
pozdrawiam i dzięki za poświęcony czas
r
nie do końca się z nim zgadzałem :)
często zostaje jeszcze, to coś w środku.
tylko trzeba umieć patrzeć żeby To zauważyć.
i żadne bogactwa tu nie pomogą ;)

pogody ducha życzę i pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


he, "i" to jest/będzie niestety fakt:)
pozdrawiam i dzięki za poświęcony czas
r
nie do końca się z nim zgadzałem :)
często zostaje jeszcze, to coś w środku.
tylko trzeba umieć patrzeć żeby To zauważyć.
i żadne bogactwa tu nie pomogą ;)

pogody ducha życzę i pozdrawiam.
ja jestem ślepcem
widzę to co widzę i w ogóle się nie wstydzę jak mawiał Staszewski Kazimierz
środka czasami lepiej nie zauważyć, najzwyczajniej w świecie przymknąć oczy, nie wszystko jest warte uwagi, niestety
dobrego dnia
r
Opublikowano

"zmarnowana" generacja
dzieci przełomu
wrażliwe
tęsknią za wojną
dorównamy rodzicom-
nie tylko wy

mają coś czego brakuje
wyrzuty sumienia
nie szarpią żeby wyrzygać
szarpią żeby trwać
niepokoją
zachwycają
rozczulają

cudowne dzieci


;)
tacy jesteście - roczniki osiemdziesiąt plus
oniemiałam tematyką (zero krytyki)

Opublikowano

trochę się zastanawiałem, jak Ci to powiedzieć, żeby za mocno nie ubóść ;)
ale chyba najlepiej wprost:
trochę za długo, za opisowo. Wolę u Ciebie jednak esencję, koncentrat myśli, niż obudowywanie słowami. Choćby to:
i nie jest atrapą czy fatamorganą między bezmiarem w nicości Ała, okrutne to jest. Aż boli, bo "napompowane" i rzeczywiście stanowi, w sensie informacyjnym, właśnie ów bezmiar. :)
"Piękni, młodzi, bogaci" też, niby główny motyw, ale jakoś mi go za dużo, przelatuje między najistotniejszym, jak wypełniacz w proszku do prania, niczemu (w moim odczuciu)nie służąc. Jest, bo jest.
Temat ciekawy, wiersz do okrojenia. Wolę jednak Twoje krótsze formy, łatwiej w nich perełkę dostrzec.
Pozdrawiam

Opublikowano

Bogactwo uprawianego gatunku jest wielką zaletą poety! Ten wiersz istotnie - zupełnie inny w stylu, niż dotychczasowe! Bardzo "epicki" - cóż? Opowiada prozę życia, zatem - niechaj mu będzie! Jeśli jesteś człowiekiem tak młodym, jak się domyślam, mówisz tu przecie o doświadczeniach ludzi...w ogóle! Może bardziej o "moich" ( tu mówię o pokoleniu, które już "z górki"). Bardzo dobry pomysł, świetny tekst. Pozdrawiam, Para:)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


nie do końca się z nim zgadzałem :)
często zostaje jeszcze, to coś w środku.
tylko trzeba umieć patrzeć żeby To zauważyć.
i żadne bogactwa tu nie pomogą ;)

pogody ducha życzę i pozdrawiam.
ja jestem ślepcem
widzę to co widzę i w ogóle się nie wstydzę jak mawiał Staszewski Kazimierz
środka czasami lepiej nie zauważyć, najzwyczajniej w świecie przymknąć oczy, nie wszystko jest warte uwagi, niestety
dobrego dnia
r
czy aby na pewno?
czy gdyby tak było, pojawiłby się peel niezgadzający się na swoje odbicie w lustrze?
poza tym, dobrze jest czasem przymknąć oczy, ale gdy trwa to za długo widzi się tylko blichtr i jakieś niejasne przebłyski, a sedno umyka uwadze.

pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


dokładnie najlepiej szczerze i nadstawiam policzek;)
jest jak w albumie rodzinnym. masa info, często z różnych dziedzin życia: wesel, pogrzeby, święta wakacje, grille na działce za miastem. rozrzucone to jest w czasie i przestrzeni
próba zmierzenia się ze stylem guru nie dawała mi spokoju i musiałem wypluć z siebie tenże schemat i poszło na P - raz się żyje:) a że kupa wyszła trudno - szanuję każdą opinię
ja tego stwora lubię i basta!:)
dziękuję za czytanie i wystawienie oceny
pozdrawiam serdecznie i zapraszam zawsze
r
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


ja jestem ślepcem
widzę to co widzę i w ogóle się nie wstydzę jak mawiał Staszewski Kazimierz
środka czasami lepiej nie zauważyć, najzwyczajniej w świecie przymknąć oczy, nie wszystko jest warte uwagi, niestety
dobrego dnia
r
czy aby na pewno?
czy gdyby tak było, pojawiłby się peel niezgadzający się na swoje odbicie w lustrze?
poza tym, dobrze jest czasem przymknąć oczy, ale gdy trwa to za długo widzi się tylko blichtr i jakieś niejasne przebłyski, a sedno umyka uwadze.

pozdrawiam.
na żarty Sylwestrze, na żarty
peel jest peelem, a to jest tylko tylko kawałek czyjegoś życia i tyle, żadnej filozofii
niektórzy wolą wcale nie patrzeć jeśli nie warto, czasem chodzą obijając się o innych tylko po to aby nie patrzeć w lustro
nie trzyma się kupy? to nic;)
pozdrawiam
r
Opublikowano

autor musiał
znam na problem lekarstwo
pogoda ducha
uśmiechnięta od ucha do ucha

no i z górki.... na pazurki
zawsze jest wesoło
bo ci z chandrą to pod górę
czują się nieswojo

na dodatek mają w plecy
bo są przedrozwojowo
będą niańczyć
będą pielęgnować

a my z góry na pazury
beztrosko figlować


do wiersza:

się przegadał, on, ten wiersz. wiesz? :))))))))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • I bi bi.                          Maska, jak sam.    
    • Ot; stary raper, trep ary, rat sto.    
    • On;       - baby brak(?) - skarby bab... no.  
    • Aby łamy, karoseria i resorak mały - ba.    
    • Nie pozwólmy zafałszowywać historii… Tyle przecież jej zawdzięczamy, Poprzez liczne burzliwe wieki, Ostoją nam była naszej tożsamości,   W ciężkich chwilach dodawała nam otuchy, Gdy cierpiąc wciąż pod zaborami, Przodkowie nasi zachwyceni jej kartami, Wyszeptywali Bogu ciche swe modlitwy.   Gdy pod okrutną niemiecką okupacją, Czcić ojczystych dziejów zakazano, A pod strasznej śmierci groźbą, Szanse na edukację celowo przetrącono,   To właśnie nasza ojczysta historia, Kryjąc się w starych pożółkłych książkach, Do wyobraźni naszej szeptała, Rozniecając Nadzieję na zwycięstwa czas...   I zachwyceni ojczystymi dziejami, Szli w bój ciężki młodzi partyzanci, By dorównać bohaterom sławnym, Znanym z swych dziadów opowieści.   I nadludzko odważni polscy lotnicy Broniąc Londynu pod niebem Anglii, Przywodzili na myśl znane z obrazów i rycin Rozniecające wyobraźnię szarże husarii.   I na wszystkich frontach światowej wojny, Walczyli niezłomni przodkowie nasi, Przecierając bitewne swe szlaki, Zadawali ciężkie znienawidzonemu wrogowi straty.   A swym męstwem niezłomnym, Podziw całego świata budzili, Wierząc że w blasku zasłużonej chwały, Zapiszą się w naszej wdzięcznej pamięci…   Nie pozwólmy zafałszowywać historii… Pseudohistoryków piórem niegodnym, Ni ranić Prawdy ostrzem tez kłamliwych, Wichrami pogardy miotanych.   Nie pozwólmy by z ogólnopolskich wystaw, Płynął oczerniający naszą historię przekaz, By w wielowiekowych uniwersytetów murach, Padały szkalujące Polskę słowa.   Nie pozwólmy bohaterom naszym, Przypisywać niesłusznych win, To o naszą wolność przecież walczyli, Nie szczędząc swego trudu i krwi.   Nie pozwólmy ofiar bezbronnych, Piętnem katów naznaczyć, By potomni kiedyś z nich drwili, Nie znając ich cierpień ni losów prawdziwych.   Przymusowo wcielanych do wrogich armii, Znając przeszłość przenigdy nie pozwólmy, Stawiać w jednym szeregu z zbrodniarzami, Którzy niegdyś świat w krwi topili.   Nie pozwólmy katów potomkom, Zajmować miejsca należnego ofiarom, By ulepione kłamstwa gliną Stawiali pomniki dawnym ciemiężycielom.   Bo choć ludzie nienawidzący polskości, W gąszczach kłamstw swych wszelakich, Sami gotowi się pogubić, Byle polskim bohaterom uszczknąć ich chwały,   My z ojczystej historii kart, Czynić nie pozwólmy urągowiska, By gdy oczy zamknie nam czas, I potomnym naszym drogowskazem była.   Nie pozwólmy zafałszowywać historii…    Pośród rubasznych śmiechów i brzęku mamony, Ni kłamstw o naszej przeszłości szerzyć, W cieniu wielomilionowych transakcji biznesowych.   Nie pozwólmy by w niegodnej dłoni pióro, Kartek papieru bezradnie dotykając, O polskiej historii bezsilne kłamało, Nijak sprzeciwić się nie mogąc.   Nie pozwólmy by w polskich gmachach, Rozpleniły się o naszej historii kłamstwa, By przetrwały w wysokonakładowych publikacjach, Polskiej młodzieży latami mącąc w głowach…   Choć najchętniej prawdą by wzgardzili, By wyrzutów sumienia się wyzbyć, Wszyscy perfidnie chcący ją ukryć, Przed wielkimi tego świata umysłami,   Cynicznych pseudohistoryków wykrętami, Wybielaniem okrutnych zbrodniarzy, Nie zafałszują przenigdy prawdy Ci którzy by ją zamilczeć chcieli.   I nieśmiertelna prawda o Wołyniu, Przebije się pośród medialnego zgiełku, Dotrze do ludzi milionów, Mimo zafałszowań, szykan, zakazów.   Gdy haniebnych przemilczeń i półprawd, Istny sypie się grad, A skandaliczne padają wciąż słowa Milczeć nie godzi się nam.   Przeto straszliwą o Wołyniu prawdę, Nie oglądając się na cenę Odważnie wszyscy weźmy w obronę Głosząc ją z czystym sumieniem…   Nie pozwólmy zafałszowywać historii…  Prawdy historycznej ofiarnie brońmy, Czci i szacunku do bohaterów naszych, Przenigdy wydrzeć sobie nie pozwólmy.   Przeto strzeżmy wiernie ich pamięci, Na ich grobach składając kwiaty, Nigdy nikomu nie pozwalając ich oczernić, Na łamach książek, portali czy prasy…   Nie pozwólmy by upojony nowoczesnością świat, Zapomniał o hitlerowskich okrucieństwach i zbrodniach, By bezsprzeczna niemieckiego narodu wina, W wątpliwość była dziś poddawana.   Pamięci o zgładzonych w lesie katyńskim, Mimo wciąż żywej komunistycznej propagandy, Na całym świecie niestrudzenie brońmy, W toku burzliwych dyskusji, polemik.   O bestialsko na Wołyniu pomordowanych, Strzeżmy tej strasznej bolesnej prawdy, O tamtym krzyku ofiar bezbronnych, O niewysłowionym cierpieniu maleńkich dzieci.   Walecznych ułanów porośniętych mchem mogił,  Strzeżmy blaskiem zniczy płomieni, Pamięci o polskich partyzantach niezłomnych, Strzeżmy barwnych wierszy strofami,   Bo czasem prosty tylko wiersz, Bywa jak dzierżony pewnie oręż, Błyszczący sztylet czy obosieczny miecz, Zimny w gorącej dłoni pistolet…   Ten zaś mój skromny wiersz, Dla Historii będąc uniżonym hołdem, Zarazem drobnym sprzeciwu jest aktem, Przeciwko pladze wszelakich jej fałszerstw…                      
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...