"Po drugiej stronie lustra"

[Tomasz Pyziak]

Po drugiej stronie lustra
nie liczy się poezja niebieskim pisadłem pisana
nie wolno jej czytać pod karą pręgierza
zesłania w kruczoczarny niebyt
Po drugiej stronie wiatr do tyłu wieje
a deszcz z ziemi na niebo pada
roztrąca bure chmury
moczy chmurne ich oblicza
Nie ma tam wielu rzeczy potrzebnych
czarno białych szachownic
zachodów słońca skąpanych w purpurze
za drugą stroną lustra
za taflą gdzie twarze wzbierają grymasem
rak niczym człowiek z podniesioną biegnie przyłbicą
przodem by walczyć ze światem
a na końcu świata, krańcu niezmierzonym
w zaułku na jedno oko ślepym
stoi z warkoczami mała dziewczynka
z wtopionymi w twarz błyszczącymi koralami oczu
wzdycha, unosi się na cal
i puszcza ptaki palcami

[Ewelina Kocur]

Piękny klimat.