Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Samotność też jest sztuką -
- jak umieranie...

A moja samotność przenika przez ściany...
Jak ona to robi, że wszędzie jej pełno?
Precyzyjnie wypełnia każdą przestrzeń,
oddycham nią jak powietrzem.
Może muszę to robić, by przetrwać?

Czasem żałuję, że nie jest radioaktywna -
- już dawno bym nie żył.
Tak - na pewno bym się męczył
i zapewne by bolało...
Ale jakie zakończenie?!
Czyż nie warte zachodu?!

Niektórzy mówią, że lubię jej zapach,
że to dlatego nie chcę się rozstać.
Wyssane z palca!
Chore!
Niedorzeczne!
A może...?

Jest w niej tyle uroku...
...od czasu do czasu.
A potem?
Cisza dudniąca w więzieniu kości
wypływająca z oczodołów potokiem smutku
nagle i bez zbędnej kurtuazji
miażdżąca spokój.

Samotność, jak wszystko,
potrafi zabić
zakamarki filigranowej duszy.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...