Wiara

[Wiesław J.K.]

pokruszone problemy
niczym zza welonu przemijającego snu
dochodzą do mnie rozwiązane
jak w prawdziwej wierze
nawet śmierć całunem okryta
znowu oddycha cudem zmartwychwstania

Grudzień 2009

[a._mrozinski]

Dobre. Zastanawia mnie natomiast "jak w prawdziwej wierze". Sugerowanie, że to nie jest wiara? albo wiara nieprawdziwa? intrygujące. Jeżeli nie wiara, to co? a może wiara nieprawdziwa, wątpiąca?

Arek

[Waldemar Talar]

Pokruszone ale rozwiązane - ciekawa myśl -
Arek -Wisławie ma rację zę wiersz lawiruje nad przepaścią
wiary i nie wiary .
Trudny ale ciekawy wiersz.
pozd.

[teresa943]

wiara i zmagania (niewiara) z samym sobą są nieodłączne...ciągle nie na tyle wierzymy, by całkowicie zaufać, coś w rodzaju przypływu i odpływu, stąd pojęcie "ciemność wiary"...
refleksyjny wiersz

serdecznie pozdrawiam Wiesławie :)
Krystyna

[Pan_Biały]

wiara wierze nie wierzy
umiera co roku by zmartwychwstać na niby
na jeden dzień i dalej umiera
w wieży Babilonu

pozdrawiam
r

[Duks]

Witam.
Ciekawy wiersz. Refleksyjny.
Pozdrawiam

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Arek napisałeś, że: "...a może wiara nieprawdziwa, wątpiąca?..." - taka wiara to nie jest wiara! to zwątpienie!
Wiara ufająca boskiej potędze, nadprzyrodzona, a jednakże taka ludzka - wiara, która może 'przenosić' góry, niepojęta w swojej prostocie, a bez której sens życia jest taki jałowy.

pozdrawiam

Wiechu

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Waldemar, jak wiadomo, bez wiary nie ma nadziei. Nadzieja mająca opokę w wierze daje ludziom skrzydła wolności nawet w ciężkiej niedoli.

pozdrawiam

Wiechu

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję Krysiu za odwiedziny i oczywiście pozdrawiam serdecznie :)

Wiechu

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ciekawy cytat Panie Biały, wszakże myślę, że wiarę trzeba 'karmić' przez 365 dni roku, aby nie umarła na zawsze. Niełatwe to zadanie, ale możliwe do wykonania :)))

pozdrawiam

Wiechu

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

I oto chodziło Duks, aby był ciekawy i refleksyjny :)))

pozdrawiam

Wiechu

[zdrojek]

Optymistyczna ta wiara w twoim wierszu. Pozwala rozwiązać praktycznie nierozwiązane i nawet śmierć całkowicie wyjaśnia. Chciałbym tak umieć. Wyrażenie "jak w prawdziwej wierze" odczytałem trochę inaczej. Ale to raczej nadinterpretacja, z tego co czytam.
Pozdrawiam.

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witam Cię Zdrojek :)

Tak, to prawda, założeniem tego wiersza jest optymistyczna wiara. Jestem ciekawy jaka jest twoja "nadinterpretacja" mojego wiersza.

pozdrawiam

Wiechu

[zdrojek]

W kwestii dyskutowanej "prawdziwej wiary". Myślałem, że to ironia wskazująca na niewiarę podmiotu lirycznego mdląco powtarzającego: "rozwiązane, problemy są rozwiązane", jak czasem gdy chcemy sobie coś wmówić co nas udobrucha. "Przecież to prawdziwa wiara, chodzę do kościoła, jestem w każde święto, poszczę itd. Bóg pomoże mi, pomoże."
Pozdrawiam.

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zgodzimy się z tym, że wiara to coś więcej, niż chodzenie do kościoła, czy bycie tam w każde święto, poszczenie, itd. Wiara w szerszym pojęciu, tak myślę, umacnia wiarę podmiotu lirycznego w przekonaniu, że on/ona sam/sama nie jest w stanie rozwiązać danych problemów lecz, gdy powierzy takowe sprawy sile wyższej (Bogu) i całkowicie Mu zaufa sprawy układają się o wiele lepiej, niż gdy on/ona sami próbują je rozwiązać.

[zdrojek]

Tak. Ale jako człowiek, który nie dostąpił zbyt silnej i pieczołowitej łaski wiary odebrałem to jako ironię i taki krańcowy akt rozpaczy człowieka, który nie wie co z problemami zrobić, i wówczas zwraca się do Boga i zaczyna ukazywać wiarę, którą uważa za "prawdziwą". Właśnie dlatego, że wiersz można odebrać różnie jest bardzo dobry.
Pozdrawiam.

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

I w tym jest piękno poezji, że można ją odbierać różnie. Dziękuję za wgląd i komentarze.

pozdrawiam