Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Gdybym Cię spotkał,
gdy nie spotkałem.
W pociągu marzeń,
którego nie było.

Gdybym mógł spojrzeć,
w Twe oczy nieznane.
I wyrzec słowa,
niewypowiedziane.

Gdybym mógł…
Gdybym…
Na cóż gdybanie?
Niech myśl uporczywa
Już nękać przestanie.

Opublikowano

Babo:)
Bardzo dziękuję za pochylenie się nad moim wierszem i za sympatyczny komentarz.
Miło mi, że wiersz Ci się spodobał.
Co do „Twe” – hm… przemyślę, ale raczej zostanie.
Tak jakoś czuję;-)
Pozdrawiam.

Opublikowano

Krzysztofie.
Jak na razie jesteś jedynym facetem, który skomentował ten wiersz. :)
To miłe, że wiersz Ci się spodobał na tyle, że zabrałeś mi zwrotkę. ;-)
Jeśli chodzi o „Twe”:
Co to, jakaś krucjata. ;-) (3 komentarz z rzędu o Twe)
Ale co tam, obiecałem że przemyślę.
Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Bez obaw, to tylko moja wizja literacka.:)
Obsesji też nie mam.:)))
Bardzo dziękuję za przeczytanie, komentarz i stwierdzenie – „Ładne”
Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Cóż mogę teraz powiedzieć.
Chyba tylko:
Miła Pani - pogłaskałaś mnie, oj pogłaskałaś. :)
Bardzo dziękuję za to i cieszę się, że wiersz się spodobał.
Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Takie porównanie to dla mnie zaszczyt.
A jeśli moje słowa, do serca są brane to już nic więcej mi nie trzeba. ;)
Bardzo dziękuję za wypowiedź i za „Cmook” oczywiście. :)
Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



I znów miłe słowa.
Bardzo dziękuję.
Cieszy mnie fakt, że trafiłem w gust.
Chciałoby się powiedzieć - oby tak zawsze, ale jestem realistą.:)
Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Bez obaw, to tylko moja wizja literacka.:)
Obsesji też nie mam.:)))
Bardzo dziękuję za przeczytanie, komentarz i stwierdzenie – „Ładne”
Pozdrawiam.
Nawet nie przyszło mi do głowy, że mógłbyś mieć obsesję. :-) Pod wpływem silnych emocji na ogół nie pisze się trzeźwych wierszy.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @wierszyki dziękuję   @Alicja_Wysocka dzięki za przypomnienie Tuwima (Ptasie radio)
    • Miałam wtedy jakieś siedem lat. Chodziłam do pierwszej klasy. Mieszkaliśmy w Gdyni, w dzielnicy Obłuże. Któregoś dnia bawiliśmy się z rodzeństwem w chowanego – oczywiście na podwórku, bo na ulicę można było wychodzić tylko za pozwoleniem mamy. Nasze podwórko było całkiem spore. Był tam ogródek, jakaś szopka, w której tata trzymał różne ciekawe rzeczy – grabie, łopaty, a nawet siekierę! Był też kurnik, psia buda i oczywiście nasz pies – Lord. Wpadliśmy wtedy na genialny pomysł: schowamy się mamie! A niech ma – skoro tyle rzeczy nam zabrania, to teraz niech nas szuka! – Na pewno nas znajdzie i jeszcze skrzyczy, że ją denerwujemy – mówiłam. Ale co tam, ryzyko wpisane w zabawę! – Schowajmy się do psiej budy – zaproponował ktoś. – Ooo, to jest dobra myśl. Bardzo dobra! I tak właśnie zrealizowaliśmy nasz chytry plan. We trójkę – Grzesiek, Tomek i ja – wciskaliśmy się do budy. Pies patrzył zdziwiony, ale przecież nie mówi. Lord był duży, więc i buda była odpowiednio przestronna. Jakoś się tam upchnęliśmy. Cicho siedzimy, nie gadamy, bo wiadomo – zdrada przez śmiech to klasyk. W środku śmierdziało psem i kurzem, było duszno  i niewygodnie, ale czego się nie robi dla porządnej zabawy? Siedzimy jak trusie, aż zaczyna nam się nudzić. Nic się nie dzieje. I nagle – akcja! Słyszymy mamę, jak nas woła. Chodzi po podwórku, sprawdza furtkę, krzyczy coraz bardziej zdenerwowana: – No co jest?! Gdzie oni są?! A my dusimy się ze śmiechu – dosłownie. Zabawa życia! I wtedy pies zaczął szczekać. Najpierw nieśmiało, potem coraz głośniej. Kręcił się, jakby sam nie wiedział, co robić. W końcu zaczął piszczeć. Mama podchodzi do furtki – nikogo. Na ulicy pusto. Dzieci zniknęły jak kamfora. Wreszcie zaniepokojona podchodzi do psa. – Lord, czego ci trzeba? Co się dzieje? Co chcesz, głuptasie? I nachyla się nad budą... – CO WY TAM ROBICIE?! WYŁAZIĆ MI NATYCHMIAST Z TEJ BUDY! CO TO ZA GŁUPIE POMYSŁY?! A ja, z pełnym oburzeniem, mówię: – To nie głupie pomysły, tylko pies głupi, bo nas zdradził! – Marsz do domu! – ryknęła mama. – Wszyscy do wanny! Zdjąć te śmierdzące ciuchy! No nie wiem, w co ręce włożyć z wami... Utrapienie z tymi dziećmi!
    • ,,Prawy zamieszka  w domu Twoim, Panie,, Ps 15    jesteśmy ...super  a inni  gdyby i oni byli tacy    świat byłby wspaniały    zła nie czynię  mnie nie dotyczy  odwracam się od niego  pływam w zadowoleniu  widzę dobro po swojemu  zadowalam swoje ja    prawość to nie slogan  to droga jaką szedł Jezus  warto ją dostrzec  i …iść    prawi ujrzą Jego oblicze  prawi dostaną wieczne życie   Jezu ufam Tobie    7.2025 andrew  Niedziela, dzień Pański Pański 
    • @Annna2Albo bardziej, bo przecież można, nawet kiedy nie ma.
    • cisza po zmarłym bywa tak cicha że aż boli   jest niewidzialna a mimo to ją wyczuwamy   boimy  się jej lękamy czy nie przemówi   taka cisza jest  trudna bo  płacze
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...