Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

zajechała
na osiedle
między bloki
na plac zabaw

po łup
dla okupu
dla czystej
satysfakcji

by zamieszać
w głowach
dać wodzę
fantazji

że trzeba
uważać
trzymać się
za ręce

nie wchodź gdzie ciemno
w ślepy zaułek
w drogę jednokierunkową

nie wsiadać
nie odpowiadać
nie brać
cukierków

żyć!

Opublikowano

Pamiętam mit o czarnej wołdze. Dzieciaki się bały i chowały się przed takimi. Mit po latach tak samo wiarygodny jak to że wszy z brudu powstają. To były czasy. Pozdrawiam.

Opublikowano

zajechała na osiedle
między bloki
na plac zabaw

po łup
dla okupu
dla czystej satysfakcji

zamieszała w głowach
by fantazji dać wodze
uważać i trzymać się
za ręce

gdy ciemno nie wchodź
w ślepy zaułek
w jednokierunkową

nie wsiadać
nie odpowiadać
nie bierz

cukierków

żyć!

sorki, pomieszałam cokolwiek, by ukryć kilka rymów wewnątz, ale oczywiście to tylko takie tam moje...fanntazje...bez "czarnej wołgi";
zamysł bardzo wymowny dla tych, co znają tamte czasy...oj, bywało, bywało niejedno...spotkanie z "czarną wołgą"

serdecznie pozdrawiam -
Krysia

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


niech ci ręka nie zadrży
gdy tę wołgę czarną
w ulicy pustej trafisz

bo choćby i gwóźdź taki

nawet trafem jakimś
gdyby tępym i rdzawym
się okazał nagle to

nieostrym znaczy

to i w trzecim podejściu
nie rezygnuj
zagwiżdż naostrz go czym
prędzej

nie masz czym

no trudno
trzeba to przylecę
jakim prostym narzędziem

naostrzę ty poświecisz
i wnikniemy w tę błyszczącą
wymuskaną powierzchnię

bez pośpiechu
a niech zgrzyta trzeszczy
aż do blachy
potwór jeden przebrzydły

od pustoty zbiornika
i zderzaków chromy
po pysk atrapy szczerbaty

a na złom z nim
;)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


niech ci ręka nie zadrży
gdy tę wołgę czarną
w ulicy pustej trafisz

bo choćby i gwóźdź taki

nawet trafem jakimś
gdyby tępym i rdzawym
się okazał nagle to

nieostrym znaczy

to i w trzecim podejściu
nie rezygnuj
zagwiżdż naostrz go czym
prędzej

nie masz czym

no trudno
trzeba to przylecę
jakim prostym narzędziem

naostrzę ty poświecisz
i wnikniemy w tę błyszczącą
wymuskaną powierzchnię

bez pośpiechu
a niech zgrzyta trzeszczy
aż do blachy
potwór jeden przebrzydły

od pustoty zbiornika
i zderzaków chromy
po pysk atrapy szczerbaty

a na złom z nim
;)
powitać, powitać a gdzież to się podziewał towarzysz, może się rozbija czarną w. hehe
dzięki za słowo
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


wtedy to odsuwali szybę, wystawiali zorkę pięć i cyk do archiwum na krem jechała fotka do wysokiej rangi dygnitarza, a dalej co się działo to nawet dziadek mróz nie wie:)
pozdrowienia
r

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • dziś w ogrodzie raj był tu kwiecień bywał maj   zawitał czerwiec piwonią  zapach  kradł   lipcowi  drzwi  otwiera na co  róża się dąsa   bo woli sierpień - wrzesień też się jej podoba   dziś w ogrodzie gaj zapach zgubił winien wiatr   dla mnie ten ogród to kumpel   -  to prawdziwy mych marzeń kram
    • Dziś Lubię Mgłę Z Głową w Chmurach Cały Dzień W NIebiosach I w Wodzie Nad Wodą w Lesie Bez Wiatru Wytchnienie    

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Ja - chwilowe wzmożenie przestrzeni   Zapis światła w tkance  Fazy ubrane w sieci liczb Ludzki teatr geometrii  Emanacja niebytu  Przelana jak wodór w śnieg  Do twardości struktury   Świadomość przepływu Nie do utrzymania Jak każda wiedza   O matce    Kończy się obłędem  Tragizm rozpadu  Hagiografia hologramów    Dynamika bez metafizyki  W projekcji pulsu I słowa, które znaczą  Bez istnienia    Jak nuty bez muzyki
    • Moje przyjaciółki to drzewa:)
    • Wiesz - ja lu­biłem zachmurzo­ne niebo Cel­tyckie chóry przy dębo­wych stołach Gdy gar­son mil­cząc Guin­nessa na­lewał I krzepnął spokój bo świat mnie nie wołał   W ra­mionach gro­zy czy też w brzas­ku chwały To­piłem obłęd który wciąż doj­rze­wał Świat wy­dawał się być niedos­ko­nały Dla am­bicji i wewnętrznych prze­mian   Ce­niłem piękno po­nad wszelką miarę Budząc nadzieję roz­siewałem smut­ki Kar­miłem ciało i tra­ciłem wiarę Gry­wając w ba­rach za bu­telkę wódki   Słowa spłonęły wiatr roz­wiał po­pioły Spoj­rzałem w stud­nię swo­jej ciem­nej duszy Wie­czność od­kryłem w ok­ruszkach po­kory Kroplą od­wa­gi zło pragnąc wyk­rztu­sić   Dzi­siaj ro­zumiem dokąd ten świat zmie­rza Wszys­cy to wiemy lecz nikt nic nie zmieni Chcę być świadec­twem Two­jego przy­mie­rza Pa­nie coś stworzył tę prze­piękną Ziemię
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...