Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Barbaro,

tak sobie krążę wokół wiersza. łapie za nogi, ale czegoś mi w nim brak. dwie pierwsze strofki nie przemawiają zupełnie. zajrzę jutro jeszcze raz ze świeżym spojrzeniem :)

Pozdrawiam
/b
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie wiem co to jest uwliekanie...a tak poza to jest we mnie wiele dziewczeństwa...i nie zamierzam zakładać maski by to zmienić...skoro moja autentyczność cię nie uwodzi...trudno...
Dzięki za wizytę i krytyczne oko...
Pozdrawiam

to rusycyzm :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Odpozdrawiam. :)
podoba mi się kilka wybranych wersów, nawet bardzo. Całość jednak tym razem nie chce mi się ułożyć. Pozdrawiam, Leszek.
Fajnie, że przynajmniej kilka...można wiedzieć które...
Dzięki i pozdrawiam...
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Barbaro,

tak sobie krążę wokół wiersza. łapie za nogi, ale czegoś mi w nim brak. dwie pierwsze strofki nie przemawiają zupełnie. zajrzę jutro jeszcze raz ze świeżym spojrzeniem :)

Pozdrawiam
/b

Dzięki Bea za wizytę...no tak to już...czasem mijamy się z wierszem...zapraszam ...
Pozdrawiam...
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


podoba mi się kilka wybranych wersów, nawet bardzo. Całość jednak tym razem nie chce mi się ułożyć. Pozdrawiam, Leszek.
Fajnie, że przynajmniej kilka...można wiedzieć które...
Dzięki i pozdrawiam...
dokładnie to pierwsze cztery, jest coś w nich co do mnie trafia, co lubię. Pozdrawiam. Leszek
Opublikowano

Barbaro : wiersz jest niesssssssamowity!
Środkowa strofka i koniec - wstrząsają do samych pięt....
No - i pierwsza zwrotka.... Moc!
Całości może jeszcze nie rozumiem - dla mnie wiersz jest o śmierci, przemijaniu....
Ale emocje podczas czytania są tak duże, że od trzech dni wracam i patrzę, czy coś zmieniłaś... Plastycznie - jak zwykle wiersz - obrazek... Pełen kolorów i detali.... :)
Już nic nie zmieniaj - nie muszę niczego rozumieć do końca. Uczucia, które budzi we mnie - nie każdy Twój wiersz wywołuje.... A dla mnie - przede wszystkim o to w poezji idzie...
Pozdrawiam serdecznie.
PS.
Pozwolę sobie zauważyć, że nie rozumiem kompletnie niektórych komentarzy szanownych przedmówców.
Ludzie, piszcie wyraźnie, co się nie podoba. Toż to istny żal jest czasami.....
Na przykład uwaga o "uwliekaniu".... :((((((
Co to właściwie znaczy, ja też nie wiem...... I pewnie nikt....
Takie walenie we własny bębenek.....

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Fajnie, że przynajmniej kilka...można wiedzieć które...
Dzięki i pozdrawiam...
dokładnie to pierwsze cztery, jest coś w nich co do mnie trafia, co lubię. Pozdrawiam. Leszek
Dzięki Leszku, też je lubię...:P
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dzięki za tyle uwagi pod wierszem... jest o czasie - jego przejściach z przeszłości w przyszłość...i o rzeczach, pozostawionych, które mają duszę...To tak ogólnie wiersz ujmując...
Co do przedmówców...każdy ma prawo napisać co mu się podoba...a ja mogę się tylko zgadzać lub nie...
Pozdrowaśnie :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Tajsko am Boże - Modry Ponie, dzie słónko tako samo śwyci, am nie ziam, nie poziam, Bachy tam só i some śmiych. Tajskno Modry Ponie. Tam dangi furajó dali i eszcze abo dzie? A Bociony kapelków nie łoślipsió, a żniwa to psiankno śpisiywanie. dzie Annioł modli sia noczajści i wpierw. Zietrz łuraduje ten zimny deszcz.             Tęsknię Boże, mój Niebieski Panie, czy tam słońce wciąż tak samo świeci, a niwa bezkresna to ciągłe pytanie? Trud żniw są jak motyli drganie, czy są tam śmiejące się dzieci? Tęskno mi za tym Niebieski Panie. Czy bocian świątkom nie zmieni zdanie, świat chmura ponura znów oszpeci, a niwa bezkresna - zadanie na pytanie. Gdzie Anioł Pański jak ranne pianie, tych modlitw przecież nie zaślepi Tęsknię Boże, Ty Niebieski Panie. Wiem, wiem- marne to moje pisanie nic to, że miłość nieprzerwanie świeci, jest niwą bezkresną- jak ciągłe pytanie. Pamięci obłoków ich jeszcze trwanie, z igieł sosnowych wzór tu nie szpeci. Tęsknię za nimi Niebieski Panie, a niwa bezkresna to zawsze pytanie.
    • @MIROSŁAW C.  tak to prawda. I cytat też bardzo dobry. Świat jest wywrócony do góry nogami dzięki
    • Zaprosił mułłę słynnego w Tule hodowca mułów na świeże mule. Uczony nosem swym czułem ocenił: "Mule czuć mułem, a dennych potraw nie jem w ogóle".
    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...