Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano


Zginęła mi niedziela,
przesiąknięta zapachami
sobotniego placka,
przybrana w odświętną sukienkę
i wyjściowy garnitur.
Zabłądziła w poniedziałkach
obowiązków,
zszarzała monotonią
rozkładów kolejnych dni,
pospiesznym rytmem
dążących donikąd.

[sub]Tekst był edytowany przez Jolanta Szwarc dnia 26-08-2004 00:01.[/sub]
Opublikowano

poniedziałkach obowiązków? może obowiązkowych? rozkładów "kolejnych" dni, myślę, że kolejnych zbędne...
hmm, jak Tera wspomniała, to dobry materiał na wiersz :) chwila pracy nad nim a będzie chyba całkiem przystępny.

Serdecznie pozdrawiam
Natalia

Opublikowano

Panie Mirosławie, dziękuję za "donikąd". Poza tym nie rozumiem Pana napastliwego tonu. Z uwagami mogę się zgadzać lub nie i grzecznie wyjaśniłam dlaczego.Jest mi bardzo przykro, ponieważ nie sądzę, aby moja wypowiedź trąciła zarozumiałością.

Opublikowano

dużo miejsca między kolejnymi wersami, dobry szkic, proszę wrócić kiedyś do tego zapisu, warto...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @hania kluseczka zaczynam w nie wierzyć - cuda, ale nie chcesz rady, więc tylko rozglądnij się, fajowe rzeczy w historii forum i można zagłębić się. Wpis odbieram nie tylko jak nagrodę i wdzięczność, też lubię Twoje pisanie :)
    • @huzarc  dzięki,  
    • @Annna2 Twój wiersz jest odważnym eksperymentem językowym – gra literą „G” sprawia, że czyta się go jak rodzaj muzycznej improwizacji, gdzie rytm i brzmienie stają się równie ważne jak sens. Dzięki temu tekst zyskuje własną melodię i charakter, jakby mówił do ucha, a nie tylko do oczu.
    • Gdzieś tam są starzy, inni bo przeźroczyści. Gadżety, bibeloty, inne jeszcze ich nie dotyczy. Gorączka, choroba, to nic nie obchodzi, gdy cierpienie, po co, na wzrok to szkodzi. Gniewni ci młodzi, od nich całe zło pochodzi. Gdyby tak z losem często nie grali. Gloryfikowali mniej posiadaniu, gadaniu i krzyku, a potem śmiechu nie zakotwiczyli u góry. Gustowny lot im, tylko w chmury. Gdyby tak byli-  mówimy.   Gaje oliwne bez wody to pustynie. Gabaryty dobra czy zła, od nas zależy Gra z życiem nasza. Gumką myszką grafitowy kolor wymazać, gram bieli niebu dolać, gładzić słowa Grymasy i zmarszczki gryzą, kąsają bólem. Grząskość, za nią nikt inny nie jest winien. Gdy kradnie się wszystko, także zwątpienie, gwiazdozbiór nie nasz. Gula jak kula u nogi, drogą idą tylko wtedy granitowe kamienie.                                          
    • @Migrena Twój wiersz jest jak długi oddech tęsknoty — rozpięty między intymnością a kosmosem. Czytając go, ma się wrażenie, że to nie tylko zapis uczucia do drugiej osoby, ale też modlitwa o bliskość, o przekroczenie samotności i bariery, jaką stawia ekran.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...