Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Odmiana szarady pomysłu 'JUNONY', premiera w 'Rozrywce' nr 4, (1934r).
Kolejne sylaby rozwiązania zastąpione są kolejnymi dźwiękami gamy.

W 'Szaradziście', nr 22(860) z listopada 1991r ...

EWOLUCJA

Na charakterze pierwsza LA-RE,
Zamiast protestu - cicha zgoda.
Zakładam ciemne okulary,
Tak jak FA-DO-SI - robię. Moda?

Cóż, życie prawa swe narzuca,
Jak ryby z RE-FA nas wybiera,
A gdy brakuje tlenu w płucach
Wnet ulegamy. Et cetera ...

Ja już wybrałem; wiem, gdzie nasi
I choć nie wielbię swych kolegów
Jak wieszcz Mickiewicz swej SOL-LA-SI,
Liczę wraz z nimi, że w tym biegu

Po apanaże, stanowiska
Osiągnę sukces, satysfakcję
Dobre wyniki i uzyskam
Szansę na jakąś własną frakcję.

I jak na RE-MI rój pszczół spada,
Tak my spadniemy na hołotę,
Co pragnie nogi nam podkładać,
Strącić nas z 'góry', zmieszać z błotem.

Żadne DO-MI-SOL czy afera
Nas nie powstrzyma - szkoda gadać.
My się trzymamy. Tu i teraz.
Kto jak nie my ma krajem władać?!

ASTON

Rozwiązanie: DO-RE-MI FA-SOL-LA-SI .
Tylko podstawić właściwe sylaby!

Opublikowano

Prawdopodobnie troszeczkę zamieszałem?
Proszę zauważyć, że każda odgadywana sylaba powtarza się w tekście ... DWA RAZY!
Stąd zawsze możemy przekonać się o trafności naszych dochodzeń do ... ROZWIĄZANIA.
Te wyróżnione w tekście zaszyfrowane liczebnikami sylaby zwą się sprawdzianami.

Podam przykład zwyczajnej, liczebnikowej szarady, a posłużę się szaradą Mariana
Butryma ...

POGWARKA

Właśnie w tonacji re-mi-fa-sol
śpiewałem piosnkę 'Z czym do gościa',
gdy wysłużony mój parasol
rzekł: 'Coś mnie dziwnie łamie w kościach' .

Jak DWA-CZWÓR-PIERWSZE mówi stare
DRUGA-TRZY-CZWARTA się odmieni
i tydzień góra dzionków parę
lato przypomni ziąb jesieni.

Do RAZ-TRZECIEGO rzekłem: 'Nuże,
przyda się spacer, bo żeś utył' ...
I razem szliśmy przez kałuże
kości prostując oraz druty.

'EMBE'

Dla mających trudności z odgadnięciem 'JEDEN-DWA-TRZY-CZTERY '
podpowiedź ... wystarczy spojrzeć za okno ...

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.





EWOLUCJA

Na charakterze pierwsza RY-SA,
Zamiast protestu - cicha zgoda.
Zakładam ciemne okulary,
Tak jak KA-ZA-LI - robię. Moda?

Cóż, życie prawa swe narzuca,
Jak ryby z SA-KA nas wybiera,
A gdy brakuje tlenu w płucach
Wnet ulegamy. Et cetera ...

Ja już wybrałem; wiem, gdzie nasi
I choć nie wielbię swych kolegów
Jak wieszcz Mickiewicz swej MA-RY-LI,
Liczę wraz z nimi, że w tym biegu

Po apanaże, stanowiska
Osiągnę sukces, satysfakcję
Dobre wyniki i uzyskam
Szansę na jakąś własną frakcję.

I jak na SA-DY rój pszczół spada,
Tak my spadniemy na hołotę,
Co pragnie nogi nam podkładać,
Strącić nas z 'góry', zmieszać z błotem.

Żadne ZA-DY-MA czy afera
Nas nie powstrzyma - szkoda gadać.
My się trzymamy. Tu i teraz.
Kto jak nie my ma krajem władać?!

ASTON

Rozwiązanie: ZA-SA-DY KA-Ma-RY-LI .
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.





POGWARKA

Właśnie w tonacji re-mi-fa-sol
śpiewałem piosnkę 'Z czym do gościa',
gdy wysłużony mój parasol
rzekł: 'Coś mnie dziwnie łamie w kościach' .

Jak PO-DA-NIE mówi stare
PO-GO-DA się odmieni
i tydzień góra dzionków parę
lato przypomni ziąb jesieni.

Do NIE-GO rzekłem: 'Nuże,
przyda się spacer, bo żeś utył' ...
I razem szliśmy przez kałuże
kości prostując oraz druty.

'EMBE'

Dla mających trudności z odgadnięciem 'NIE-PO-GO-DA '
podpowiedź ... wystarczy spojrzeć za okno ...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Nie pozwólmy zafałszowywać historii… Tyle przecież jej zawdzięczamy, Poprzez liczne burzliwe wieki, Ostoją nam była naszej tożsamości,   W ciężkich chwilach dodawała nam otuchy, Gdy cierpiąc wciąż pod zaborami, Przodkowie nasi zachwyceni jej kartami, Wyszeptywali Bogu ciche swe modlitwy.   Gdy pod okrutną niemiecką okupacją, Czcić ojczystych dziejów zakazano, A pod strasznej śmierci groźbą, Szanse na edukację celowo przetrącono,   To właśnie nasza ojczysta historia, Kryjąc się w starych pożółkłych książkach, Do wyobraźni naszej szeptała, Rozniecając Nadzieję na zwycięstwa czas...   I zachwyceni ojczystymi dziejami, Szli w bój ciężki młodzi partyzanci, By dorównać bohaterom sławnym, Znanym z swych dziadów opowieści.   I nadludzko odważni polscy lotnicy Broniąc Londynu pod niebem Anglii, Przywodzili na myśl znane z obrazów i rycin Rozniecające wyobraźnię szarże husarii.   I na wszystkich frontach światowej wojny, Walczyli niezłomni przodkowie nasi, Przecierając bitewne swe szlaki, Zadawali ciężkie znienawidzonemu wrogowi straty.   A swym męstwem niezłomnym, Podziw całego świata budzili, Wierząc że w blasku zasłużonej chwały, Zapiszą się w naszej wdzięcznej pamięci…   Nie pozwólmy zafałszowywać historii… Pseudohistoryków piórem niegodnym, Ni ranić Prawdy ostrzem tez kłamliwych, Wichrami pogardy miotanych.   Nie pozwólmy by z ogólnopolskich wystaw, Płynął oczerniający naszą historię przekaz, By w wielowiekowych uniwersytetów murach, Padały szkalujące Polskę słowa.   Nie pozwólmy bohaterom naszym, Przypisywać niesłusznych win, To o naszą wolność przecież walczyli, Nie szczędząc swego trudu i krwi.   Nie pozwólmy ofiar bezbronnych, Piętnem katów naznaczyć, By potomni kiedyś z nich drwili, Nie znając ich cierpień ni losów prawdziwych.   Przymusowo wcielanych do wrogich armii, Znając przeszłość przenigdy nie pozwólmy, Stawiać w jednym szeregu z zbrodniarzami, Którzy niegdyś świat w krwi topili.   Nie pozwólmy katów potomkom, Zajmować miejsca należnego ofiarom, By ulepione kłamstwa gliną Stawiali pomniki dawnym ciemiężycielom.   Bo choć ludzie nienawidzący polskości, W gąszczach kłamstw swych wszelakich, Sami gotowi się pogubić, Byle polskim bohaterom uszczknąć ich chwały,   My z ojczystej historii kart, Czynić nie pozwólmy urągowiska, By gdy oczy zamknie nam czas, I potomnym naszym drogowskazem była.   Nie pozwólmy zafałszowywać historii…    Pośród rubasznych śmiechów i brzęku mamony, Ni kłamstw o naszej przeszłości szerzyć, W cieniu wielomilionowych transakcji biznesowych.   Nie pozwólmy by w niegodnej dłoni pióro, Kartek papieru bezradnie dotykając, O polskiej historii bezsilne kłamało, Nijak sprzeciwić się nie mogąc.   Nie pozwólmy by w polskich gmachach, Rozpleniły się o naszej historii kłamstwa, By przetrwały w wysokonakładowych publikacjach, Polskiej młodzieży latami mącąc w głowach…   Choć najchętniej prawdą by wzgardzili, By wyrzutów sumienia się wyzbyć, Wszyscy perfidnie chcący ją ukryć, Przed wielkimi tego świata umysłami,   Cynicznych pseudohistoryków wykrętami, Wybielaniem okrutnych zbrodniarzy, Nie zafałszują przenigdy prawdy Ci którzy by ją zamilczeć chcieli.   I nieśmiertelna prawda o Wołyniu, Przebije się pośród medialnego zgiełku, Dotrze do ludzi milionów, Mimo zafałszowań, szykan, zakazów.   Gdy haniebnych przemilczeń i półprawd, Istny sypie się grad, A skandaliczne padają wciąż słowa Milczeć nie godzi się nam.   Przeto straszliwą o Wołyniu prawdę, Nie oglądając się na cenę Odważnie wszyscy weźmy w obronę Głosząc ją z czystym sumieniem…   Nie pozwólmy zafałszowywać historii…  Prawdy historycznej ofiarnie brońmy, Czci i szacunku do bohaterów naszych, Przenigdy wydrzeć sobie nie pozwólmy.   Przeto strzeżmy wiernie ich pamięci, Na ich grobach składając kwiaty, Nigdy nikomu nie pozwalając ich oczernić, Na łamach książek, portali czy prasy…   Nie pozwólmy by upojony nowoczesnością świat, Zapomniał o hitlerowskich okrucieństwach i zbrodniach, By bezsprzeczna niemieckiego narodu wina, W wątpliwość była dziś poddawana.   Pamięci o zgładzonych w lesie katyńskim, Mimo wciąż żywej komunistycznej propagandy, Na całym świecie niestrudzenie brońmy, W toku burzliwych dyskusji, polemik.   O bestialsko na Wołyniu pomordowanych, Strzeżmy tej strasznej bolesnej prawdy, O tamtym krzyku ofiar bezbronnych, O niewysłowionym cierpieniu maleńkich dzieci.   Walecznych ułanów porośniętych mchem mogił,  Strzeżmy blaskiem zniczy płomieni, Pamięci o polskich partyzantach niezłomnych, Strzeżmy barwnych wierszy strofami,   Bo czasem prosty tylko wiersz, Bywa jak dzierżony pewnie oręż, Błyszczący sztylet czy obosieczny miecz, Zimny w gorącej dłoni pistolet…   Ten zaś mój skromny wiersz, Dla Historii będąc uniżonym hołdem, Zarazem drobnym sprzeciwu jest aktem, Przeciwko pladze wszelakich jej fałszerstw…                      
    • ładnie   chłodne spojrzenia poranków pochmurne deszczowe dni a przecież nie raz się trafi że słońce kasztan da mi   na krzakach żółci się pigwa pod drzewem niejeden grzyb nad nami czerwień jarzębin wiatr z liśćmi rozpoczął gry ...
    • @Somalija stałaś tam, stojąc w słońcu. a wiatr rozwiewał ci włosy. to było wtedy, kiedy o wieczorze liliowe zapalały si,e obłoki, w którymś lipcowym dniu gorącego lata, w którejś znojnej godzinie podwieczornego skwaru...
    • @Nata_Kruk

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       A ja Ciebie i Twoje komentarze :)
    • głody ciebie tworzą omamy lśnienia podbite hormonami  puste przebiegi  złe noce alkoholicznej zorzy    poprzez łzy  widzę niewiele  dłońmi mogą sięgnąć jedynie  już wilgotniej małej  i rozlewać zimne orgazmy    noszę smutne ciało  przeniknięte tęsknotą  z pragnienia zatracam     siebie           
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...