Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

rzeka łopocze falami na wietrze
niczym dla niej spragniony motyl
jak plusk pary kochanków
związanych na wieczność

rwącymi nurtami podmywa skały
żłobi koryto w gniewie
wodą spienioną krztusi
spękane kamienie

miesza w zatoce słonej
swoją barwę i słodkość
w tańcu podwodnym
zdejmuje jeńcom powrozy
puszcza ich wolno
w głębiny tonących

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


ech, zwykle ufam Twoim opiniom. Dzięki. Pozdrawiam.

Chciałabym zobaczyt tą treść w innej formie i to bardzo :)
nawet zaczynam kombinować jak. motyl - utopił powala skrzydełkami na łopatki i łaskocze po brzuszku, no reanimacja usta-usta też tu wchodzi w grę... rozbawiłeś mnie. ;) końcówka znacznie lepsza - usiłuje postawić czytelnika w pionie, ale po takim początku to trudne.
z pewnością wrócę :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


ech, zwykle ufam Twoim opiniom. Dzięki. Pozdrawiam.

Chciałabym zobaczyt tą treść w innej formie i to bardzo :)
nawet zaczynam kombinować jak. motyl - utopił powala skrzydełkami na łopatki i łaskocze po brzuszku, no reanimacja usta-usta też tu wchodzi w grę... rozbawiłeś mnie. ;) końcówka znacznie lepsza - usiłuje postawić czytelnika w pionie, ale po takim początku to trudne.
z pewnością wrócę :)
reanimowałem kiedyś złotą rybkę, udało się na jakiś czas;)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Chciałabym zobaczyt tą treść w innej formie i to bardzo :)
nawet zaczynam kombinować jak. motyl - utopił powala skrzydełkami na łopatki i łaskocze po brzuszku, no reanimacja usta-usta też tu wchodzi w grę... rozbawiłeś mnie. ;) końcówka znacznie lepsza - usiłuje postawić czytelnika w pionie, ale po takim początku to trudne.
z pewnością wrócę :)
reanimowałem kiedyś złotą rybkę, udało się na jakiś czas;)


usta-usta ?? czy był masaż klatki piersiowej?? ;)
dobra, nie marudzę. zobaczymy, co inni powiedzą.

:)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Leszku, tu jest kilka jędrnych fraz.
Np. o rzece, która "żłobi koryto w gniewie"
I jest jakaś dobra anegdota ukryta w ostatnim fragmencie
o jeńcach, którym:

"zdejmuje powrozy
puszcza ich wolno
w odmęty tonących".

Ale tu nie ma żadnej calości.
A niektóre określenia niezbyt finezyjne.
Chocby "nieogarniona slodycz".

Propozycja: rozwiń ostatni fragment, bo tam jest
to coś. a reszta krajobrazu może się tu pokazać
raczej przy okazji,a nie na pierwszym planie.

Stefek
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Leszku, tu jest kilka jędrnych fraz.
Np. o rzece, która "żłobi koryto w gniewie"
I jest jakaś dobra anegdota ukryta w ostatnim fragmencie
o jeńcach, którym:

"zdejmuje powrozy
puszcza ich wolno
w odmęty tonących".

Ale tu nie ma żadnej calości.
A niektóre określenia niezbyt finezyjne.
Chocby "nieogarniona slodycz".

Propozycja: rozwiń ostatni fragment, bo tam jest
to coś. a reszta krajobrazu może się tu pokazać
raczej przy okazji,a nie na pierwszym planie.

Stefek
dzięki Stefku, zmieniłem...Pozdrawiam. Leszek
Opublikowano

...a czy ja mogę jedynie pozdrowić...?(pytanie retoryczne:))bo jakoś trudno odnaleźć mi się w tym wierszu...Jestem bliska w opinii przedpiszących... Kurcze masz takie fajne pomysły...wiem trudno to wszystko ubrać...:))


Pozdrawiam...pierwszym śniegiem Leszku...

Opublikowano

Leszku, ja Cię rozumiem. Jest tyle do nazwania. Fotografie to mało, chce się jeszcze postawić słowo, podpis - byłem tu, widziałem, czułem, chwytam to coś, co mnie otacza, jestem w tym. Tak rozumiem ten wiersz. W pierwszej wersji przeraziły mnie "odmęty", ale podobał się "motyl, który pragnąc się utopił", bardzo był to dobry pomysł, jakże prawdziwy. Druga wersja generalnie lepsza; lubię Twoje patrzenie na przyrodę - pamiętam "lodowiec ociężale cieli się w morze".
Pozdrawiam :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dziękuję Franko, pięknie to określiłaś, właśnie nazywanie wciąż na nowo otaczającego świata jest tą niszą, w której poezja ma coś do powiedzenia. To nie może być łatwe i nie zawsze przynosi satysfakcję. Pozdrawiam serdecznie. Leszek
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Cieszę się, że tak to odbierasz, chciałem zawrzeć w tym obrazie pewne subtelności, ukryć sens. Może przekombinowałem...Pozdrawiam. Leszek

nie wiem, czy przekombinowałeś, nie jestem najlepszym odbiorcą takiej liryki (cierpka ze mnie franca); miło jednak wiedzieć, że są tak subtelni faceci. najserdeczniej pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • dziś nie będę się  złościł ani płakał patrząc szeroko na ten świat   dziś chcę być jak wolność szczęśliwy nie bać się smutku ani prawd   dziś pragnę kochać zrozumieć wiatr szumiące drzewa echo i kwiat   dziś ponieważ jutro może być gorsze  może mieć trochę trudniejszą twarz
    • między aplauzem świata a szeptem duszy jest miejsce  na ciszę   w tym sanktuarium można spotkać siebie   jeżeli tylko będziesz gotowy   na prawdę  
    • @huzarc   made in huzarc   wiersz widzę jako manifest mentalnej twardości.    podmiot liryczny, doświadczony lub zmeczony kruchoscią własnej egzystencji, postanawia przyjąć postawę kamienia :   obojętność jako pancerz.   brzmi to w wierszu -  poszukiwanie fundamentalnej prawdy o życiu.     twardość jako forma prawdy o istnieniu   symbolizowane przez ostatnie dwa wersy.     fundamentalna prawda tkwi nie w uczuciach ale w chłodnym uporze materii.   wiersz głęboki. do zamyśleń. dobra poezja.        
    • Jeszcze nie narodzony wiersz zaledwie embrion z niewykształconymi metaforami bezrymowy po porostu biały  delikatny i bezbronny z dala od sadystów krytyków jeszcze bezpieczny w łonie zagubionych myśli karmiony tylko dobrym słowem rozpieszczany nieśmiało się rozwija chuchany i dmuchany oczko w głowie tatusia beztrosko dryfuje w umyśle czasem impuls go zarzuci ale nie chce wychodzić tu jest mu dobrze nie poddam go aborcji własne dzieci kocha się najbardziej jednak kiedyś muszę go wypuścić z rodzinnego gniazda chciałbym patrzeć jak dorasta poznaje czytelników do serc ich się przytula zapada w pamięć ale to jeszcze nie jego czas
    • @huzarc  myśl moja pierwsza :  "Gdybym mówił językami ludzi i aniołów, a miłości bym nie miał, stałbym się jak miedź brzęcząca albo cymbał brzmiący" ( Hymn o miłości). Druga myśl. Każde istnienie na ziemi, od źdźbła trawy, poprzez kamienie, ma swoją przeszłość i pamięć. I to wszystko jest po coś. Ludzie,  potrafią językiem opisać czuć:  kształt mnogi, bezduszność uczynić wzorem swej kruchej drogi. A kamienie, polne, przydrożne są niemymi świadkami-( tysiącletnimi) historii.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...