lena2_

samo życie:):)

Po czterdziestce życie jawi się na nowo, choć bagażu przecież wcale nie ubyło, ale można swobodniejszym ruszyć krokiem, a postoje, jeszcze spędzać całkiem miło. Łatwiej nawet, pośpiech śmiechem zlekceważyć, by odnaleźć wreszcie w ciszy własne brzmienie. Przyszła pora, by ze światem się targować, podbijając coraz wyżej swoją cenę.

@dmnkgl dziękuję za serducho:) No to jest nas dwoje:):)pozdrawiam:)

@hanna Dziękuję hanno, cieszę się że poruszyła:)

gdy biegnę pomiędzy wiersze bo do nich dusza się rwie już nie wiem czy ja słowo niosę czy ono ma w garści mnie

@WarszawiAnka Dziękuje za radę i serducho:)

Super:)::)

Czasem mijamy się za szybko, o krok, co zgubił uścisk dłoni, jak gdyby każdy własnym ciałem, potrafił samotność zasłonić. I szlifujemy zdarte słowa, a uśmiech na wszelki wypadek, mnożąc podobne-szczęściu łupy, by ukryć się za ich fasadę.

@Kot @Marianna- @Radosław Dziękuje za uznanie i serducha:)

im jesień piękniejsze ma barwy a słońce je złoci stokrotniej tym mocniej myśl duszę uwiera że jestem tu tylko przechodniem

@Konrad Koper Dzięki:)

W zwariowanym świecie podróbek, ludzkich spraw wątpliwej jakości, pomóż Panie, byśmy umieli, odróżniać namiastki miłości.

Puento miodzio:) pozdrawiam:)

A to się cieszę:):)

@duszka @Marek.zak1 @Deonix_ @WarszawiAnka @beta_b @Waldemar_Talar_TalarDziękuję serdecznie za refleksje i przemyślenia pod wierszem:):) pozdrawiam:)

Zobacz jesień znów zagląda nam do okien, a dopiero sadziliśmy tamte kwiaty. Wieczór miejsca ustępuje chłodnym nocom, nie do wiary jak się spieszą teraz daty. Popatrz tylko jak wyrosły nasze dzieci, jeszcze słyszę dziecięcego głosu brzmienie, a już świat je powykradał z ciepłych ramion, zostawiając w oczach tęskne zamyślenie. Chodź na spacer babie lato nas przygarnie i podaruj bukiet astrów tak jak kiedyś. Przecież jesień bywa piękną porą roku, kiedy cieszy się ze zbiorów żyznej ziemi.

łatwiej zginać harde karki trudnym chwilom i codzienność na mniej szaro pomalować gdy w zanadrzu masz naprawdę coś własnego za czym dusza biec daleko jest gotowa można wtedy zagubioną znaleźć drogę by zamieszkać już na stałe bliżej siebie łatwiej nawet się dogadać z samotnoscią gdy podzielisz się tą pasją tak jak chlebem

@Waldemar_Talar_Talar @Radosław @duszka Dziękuję serdecznie:):)

i pozwól myślom złapać oddech jeszcze przed słowem i zamiarem uchroń przed czynem gdy pokusa podsuwa własne prawdy wiary

@dmnkgl Bardzo Ci dziękuje za tak obszerny i miły dla mnie komentarz:)pozdrawiam @WarszawiAnka Dziękuję bardzo:)pozdrawiam

Oswajamy już z jesienią każdą chwilę, przeganiając lęki świata po kryjomu i szukamy ciągle w oczach tej nadziei, która kiedyś przekroczyła progi domu. Częściej z żalem oglądamy się za siebie, licząc zmierzchy spadające z kalendarzy. Coraz lepiej rozumiemy słowa wiersza, że nic w życiu się dwa razy nam nie zdarzy.

@Waldemar_Talar_Talar @[email protected] @Tristan Dziękuje pięknie:)

Świetny wiersz, bardzo mi się podoba:)

Podaruj mi czasem naręcze słów, jak kwiaty zerwane o świcie. Barwy dobieraj z wielką czułością, by mogły mnie ciepłem nasycić. Długo nie zwlekaj już gaśnie lato i jesień bieg do nas zaczyna. Echo zawróci słowa - za późno i z żalem przywita nas zima.

są prawdy samotne z wyboru innym niepotrzebne mieszkają daleko za siedmioma myślami można je szukać ale tylko na własne ryzyko